به گزارش اکونا پرس، فناوری نانو یکی از مهم ترین تکنولوژی های روز جهان است که می‌تواند در توسعه اقتصادی و تجاری یک کشور و همچنین گسترش فناوری های علمی نقش بسزایی داشته باشد.
اگر یک متر را یک میلیارد برابر کوچک کنیم به اندازه نانو خواهیم رسید که می توان با دستکاری در مولکول ها و اتمی ها خواص مواد را تغییر داد. این دانش یک فناوری به روز و در لبه و مرز تکنولوژی‌های جهانی قرار دارد به طوری که بسیاری از کشورها سرمایه‌گذاری‌های آینده خود را بر روی نانو تکنولوژی متمرکز کرده اند. از جمله موارد و کاربردهای نانو تکنولوژی در صنعت خودرو، پوشاک، کامپیوتر و یا لوازم آرایشی و بهداشتی است.
کشور ایران در ابتدای دهه هشتاد هجری شمسی حدود سال ۲۰۰۱ میلادی در ابتدای راه فناوری نانو تکنولوژی قرار داشت که در آن زمان رتبه پنجاه و هفتم دنیا و سوم منطقه را به خود اختصاص داد. اما پس از گذشت دو دهه ایران توانست در ابتدای سال ۲۰۱۷ میلادی با رشد و پیشرفت در صنعت نانو تکنولوژی در دنیا رتبه چهارم و در منطقه رتبه اول را کسب کند.
ایران در ابتدای راه و حدود ۲۵۰ کالا با فناوری نانو تکنولوژی تولید کرد اما رفته رفته این تعداد به پانصد و هم اکنون حدود ۷۱۵ نوع کالا به کمک فناوری نانو تکنولوژی تولید می شود. گفتنی است سهم صنایع مختلف از دانش نانو در ایران بدین ترتیب است که کالاهای بهداشتی و سلامت ۱۶ درصد، کالاهای نساجی و پوشاک ۱۴ درصد، عمران و ساختمان ۱۴ درصد ،نانو پوشش ۹ درصد، پلیمر و کامپوزیت ۷ درصد، انرژی نفت و صنایع وابسته ۷ درصد، کالاهای خانگی ۶ درصد، خودرو و حمل و نقل ۵ درصد، نانومواد ۵ درصد، دارو و پزشکی ۵ درصد و سایر حوزه‌ها ۱۰% از این فناوری بهره مند می شوند.
اما نکته قابل توجه عدم توانایی ایران در تجاری سازی فناوری نانو علی رغم کسب رتبه چهارم علمی جهانی در این تکونولوژی است. طبق آمار جهانی در سال ۲۰۲۰ حجم تجارت جهانی حاصل از کالاهای نانوتکنولوژی به میزان ۸۰ میلیارد دلار است اما سهم ایران از این تجارت ۲۲ میلیون دلار تخمین زده می شود. این موضوع نشان می‌دهد که ایران در تجاری سازی علم نانوتکنولوژی دچار مشکل است و از طرفی با صادرات و تولیدات نانو تکنولوژی می تواند سود هنگفتی را به اقتصاد کشور آورد و از از فروش نفت خام جلوگیری کند.
