دیه‌گو در تیم پرطرفدار ناپولی منشا افتخاراتی شامخ و ماندگار بود و با درج نام او بر سردر استادیوم مذکور، مکنونات قلبی یک شهر به کاپیتان سال‌های دور این باشگاه از قوه به فعل درآمد.
اصولا پاسداشت مفاخر و چهره های نیکنام فوتبال در نقاط مختلف دنیا همواره مورد توجه قرار داشته که نمونه بارز این آیتم، در استادیوم اختصاصی باشگاه ناپولی رخ داد.
سانتیاگو برنابئو در مادرید و جوزپه مه‌آتزا در میلان نمونه دیگری هستند که قطعا نام این دو ورزشگاه در ذهن فوتبال دوستان آشناست.
بد نیست بدانید کره جنوبی پس از درخشش در جام جهانی ۲۰۰۲ و کسب مقام چهارم دنیا و به پاس گرامیداشت مربی هلندی "گاس هیدینگ"، استادیوم ۴۵ هزار نفری شهر کانگ ژی ئو را بنام او ثبت کرد.
چه نیکو خواهد بود که ما نیز این تفکر را در ذهن مان غالب کنیم و با نامگذاری برخی از ورزشگاه‌ها به نام بزرگمردان فوتبالمان، قدردان این ذخایر ارزشمند جامعه باشیم.
چه ایرادی دارد که در افکارمان بازنگری کنیم و از طلایه داران فوتبال الگو بگیریم و درخت قدرشناسی را بارور کنیم؟؟!!
با نامگذاری این اماکن ورزشی بنام مردان فخیمی چون زنده یاد "حسین صدقیانی" از نخستین مربیان تیم ملی فوتبال کشورمان و دیگر افتخار آفرینان و بزرگمردان ، این رویکرد را به یک الگو تبدیل کنیم.
تا آنجایی که بیاد داریم ساخت و نصب "سردیس" هنرمندان از سوی وزارت ارشاد و همچنین قهرمانان المپیک و جهان از جانب کمیته ملی المپیک، قوت قلب عمیق برای جامعه هنری و ورزشی شد.
شک نداریم اگر پیشنهاد مطروحه با همت و مطالعه و کنکاش وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و مسوولان ورزش استان‌ها قرار گیرد و عملی شود، اقبال شیفتگان فوتبال را در پی خواهد داشت.
رضا میرزاییان
ایرنا
