دراگان اسکوچیچ در این یادداشت نوشت:
«زمانی که به بوسنی و هرزگوین رسیدیم، خبرنگاران از من پرسیدند: «دوست دارید کدام شخصیت اهل بالکان را به عنوان مهم‌ترین چهره فوتبالی ملاقات کنید؟» بدون درنگ پاسخ دادم: «ایویکا اوسیم!». او که اکنون ۷۹ ساله است، سابقاً سرمربی تیم ملی ژاپن بوده و پیش‌تر در جام جهانی ۱۹۹۰ یوگوسلاوی را به یک‌چهارم نهایی رسانده.
فردای بازی، یکی از خبرنگاران بوسنیایی به سمتم آمد و موبایلش را باعجله به دستم داد و او، ایویکا اوسیم، بزرگ‌ترین اسطوره فوتبالی آن منطقه، پشت خط بود. چهل دقیقه صحبت ما در چشم‌به‌هم‌زدنی گذشت، توصیه‌های فراوانی برای من داشت. در صدایش نوعی دلتنگی برای مربی‌گری و عشقی ابدی به فوتبال حس می‌کردم.
همیشه دوست داشتم مثل او باشم – یک معلم – که صداقت حرف‌هایش ممکن بود به مذاق همه خوش نیاید و به دنبال راضی کردن عموم نبود؛ خصوصیاتی کمیاب و نادر در روزگاری که فریبکاران و متقلبان جولان می‌دهند.
بعد از مکالمه، کاملاً تحت تاثیر قرار گرفته بودم. صدایش در گوشم بود و ممکن نبود خاطره هم‌صحبتی با او در ذهنم کم‌رنگ شود. وقتی که به فرودگاه رسیدیم، در یک کتاب‌فروشی چشمم به کتابی درباره اوسیم افتاد. انگار که خودش می‌خواست به نحوی مرا از سارایه‌وو بدرقه کند. عجب تجربه‌ای!
ایسنا
