يکشنبه ۲۵ آذر ۱۴۰۳ - 2024 December 15 - ۱۲ جمادی الثانی ۱۴۴۶
۰۶ آبان ۱۳۹۹ - ۱۳:۳۱

تعصب فصلی، متعصبان فصلی

ایران اکونومیست- «در ایران معمولا با چند حرکت ساده عوامگرایانه می‌توان گذشته را پاک و آینده را تضمین کرد. بنابراین این بوسه‌ها بر لوگو یا پیراهن باشگاه و ابراز عشق‌های فصلی، چندان جای تعجب ندارد!»
تعصب فصلی، متعصبان فصلی
کد خبر: ۳۶۵۶۶۵

تعصب فصلی، متعصبان فصلی «همه قیل و قال جدایی شجاع خلیل‌زاده از پرسپولیس یک طرف، ماجرای حرکت او در مراسم معارفه باشگاه الریان یک طرف دیگر؛ جایی که مدافع ایرانی در اقدامی عجیب لوگوی باشگاه قطری را بوسید. عجیب بودن این مساله از آن جهت است که در دنیای فوتبال خیلی کم پیش می‌آید بازیکن جدید یک تیم هنگام معرفی چنین حرکتی انجام بدهد. حتی وقتی پای بارسلونا، رئال‌ مادرید، یوونتوس و ... وسط می‌آید هم غالبا خریدهای جدید این کار را انجام نمی‌دهند، هرچند همه فوتبالیست‌های دنیا آرزو دارند در چنین تیم‌هایی بازی کنند. نهایت کاری که بازیکنان تازه‌وارد انجام می‌دهند نشان دادن لوگو است؛ شبیه کار علی علیپور در مراسم معارفه‌اش در ماریتیمو یا حتی خالد شفیعی در باشگاه بنگلادشی. با این همه شجاع لوگوی تیمی را بوسید که شاید تعداد هوادارانش در قطر به چند هزار نفر هم نرسد. نام و نشان الریان واقعا برای چه تعداد هوادار مهم است؟

در حالی‌ که جدایی شجاع در آستانه فینال لیگ قهرمانان آسیا باعث خشم شدید هواداران شده بود، رفتار اخیر او حکم نفت روی آتش را داشت. خلیل‌زاده در طول دوران حضورش در پرسپولیس بارها لوگوی باشگاه را بوسید و مصاحبه‌های متعصبانه انجام داد. از او نقل قولی وجود دارد با این مضمون که: «آدم هرگز خانواده فقیرش را به یک خانواده پولدارتر نمی‌فروشد.» وقتی خلیل‌زاده راهی الریان شد، بسیاری از هواداران این مساله را به او یادآوری کردند و حتی جنبش آنفالو کردن صفحه این بازیکن شکل گرفت؛ پویشی که منجر به ریزش ۲۰۰ هزار نفری صفحه شجاع شد. دیروز خلیل‌زاده توضیح داده که از سوی مدیران باشگاه الریان ناچار به بوسیدن لوگو شد و قصد تحریک پرسپولیسی‌ها را نداشته است. با این حال کمتر کسی توجیه شجاع را پذیرفت. اگر اجباری در کار می‌بود، می‌توانست در العربی هم برای مهدی ترابی باشد یا در ام‌صلال برای روزبه چشمی، اما هیچ‌کدام آنها چنین کاری نکردند.

مساله بسیار ساده است. زودباوری بخشی از بدنه هواداران در فوتبال ایران باعث می‌شود آنها خیلی زود تحت‌ تاثیر رفتارهای سطحی و پیش پا افتاده قرار بگیرند و برای بازیکنان جایگاهی فرض کنند که اصالت ندارد. تعصب به بوسیدن لوگو نیست؛ بلکه یک ستاره در عمل باید نشان بدهد به تیمش وفادار است. بازیکنی مثل لیونل مسی بسیار به ندرت لوگوی بارسلونا را بوسیده؛ از جمله دو بار بعد از دو هت‌تریک در ال‌کلاسیکو. با این حال او وقتی تابستان امسال امکان جدایی از بارسلونا با طرح شکایت از این باشگاه را داشت، گفت: «جای من و تیمی که همه چیز به من داده در دادگاه نیست.» با این حال در ایران بازیکنی که چند میلیارد دستمزد می‌گیرد، با بوسه زدن بر پیراهن یا چهار خط کری‌خوانی تند برای تیم حریف به آسانی تبدیل به «اسطوره» می‌شود. همین شجاع خلیل‌زاده تابستان ۹۲ بعد از توافق با محمد رویانیان مصاحبه کرد و گفت: «پرسپولیسی شش آتشه هستم.» اما چند روز بعد پیشنهاد بالاتر سپاهان را پذیرفت و به این تیم پیوست. او حتی در بازی رودرروی همان سال با پرسپولیس دعوا و جنجال راه انداخت و یک مصاحبه تند علیه سرخپوشان انجام داد اما خب در ایران معمولا با چند حرکت ساده عوامگرایانه می‌توان گذشته را پاک و آینده را تضمین کرد. بنابراین این بوسه‌ها و ابراز عشق‌های فصلی، چندان جای تعجب ندارد!»

 

 دنیای‌ اقتصاد

آخرین اخبار