«در شرایطی که پرسپولیس به خاطر کسب ۶ امتیاز از ۲ پیروزی برابر التعاون عربستان در بهترین شرایط روحی و روانی به سر می‌برد، شکست برابر الدحیل ترمز این تیم را کشید. سرخپوشان مثل بازی رفت مقابل تیم قطری بازنده شدند تا کارشان برای صعود به آخرین بازی برابر الشارجه کشیده شود.
۱- در مورد عملکرد پرسپولیس چند سؤال بی‌پاسخ از کادر فنی وجود دارد؛ پرسش‌هایی که به طور گسترده از سوی افکار عمومی تکرار شده و بسیاری از آنها جای تامل دارد. مثلا این که چرا احسان پهلوان در هر ۳ دیدار پرسپولیس فیکس بوده و با وجود نمایش‌های کم‌اثرش، تقریبا ۲۷۰دقیقه کامل بازی کرده است؟ حتی اگر اصل تقسیم قوا در این تورنمنت فشرده را در نظر بگیریم، باز پهلوان در یکی از این ۳ مسابقه می‌توانست جای خودش را به بازیکنی مثل امید عالیشاه بدهد. تعویض تکراری و بی‌ثمر آرمان رمضانی هم یک ابهام جدی است. همچنین بسیاری از هواداران و منتقدان می‌پرسند چرا به بازیکنی مثل مهدی عبدی یک دقیقه هم بازی نرسیده است. نوبر این مسابقه آخر هم خروج عیسی آل کثیر، همزمان با آغاز حملات تیم بود. یعنی درست در شرایطی که تیم قطری توپ را به پرسپولیس داد و عقب کشید، یحیی گل‌محمدی تنها مهاجم کلاسیکش را از زمین بیرون برد. واقعا چرا؟
۲- پرسپولیس به وضوح با فقر مهاجم و ضعف در خط حمله مواجه است. با این همه، تمام بار گناه را نمی‌توان روی دوش مدیریت و نوع یارگیری انداخت. گوگل کنید و ببینید که از ۳ماه پیش همه می‌دانستند علی علیپور رفتنی است. قرارداد او تمام‌شده بود و حتی یکی از شادی گل‌هایش در مسابقات پایانی فصل به وضوح نشان از جدایی قریب‌الوقوع این بازیکن داشت. پرسش اینجاست که راه حل جایگزین کادر فنی برای عبور از این بحران چه بود؟ یحیی این همه فرصت داشت به دوران «بعد از علیپور» فکر کند اما در عمل چه کرد؟ آیا امثال آریا برزگر و امیر روستایی را تست کرد؟ آیا در لیگ یک یا تیم امیدها دنبال استعدادهای جدید رفت؟ او بدون این که هیچ‌کدام از این کارها را انجام بدهد، فقط منتظر ماند علیپور برود و بعد از آن علیه باشگاه موضع گرفت. گل‌محمدی ۴ بازی تشریفاتی پرسپولیس را سوزاند، بدون این که حداقل یک دقیقه به یک استعداد جدید فرصت آزمایش بدهد.
۳- بخشش غیر منتظره بن‌عطیه ساعاتی قبل از مسابقه حتی اگر غیر قانونی نبوده باشد، باز عجیب و قابل بحث به شمار می‌آید. با این همه، اظهارات تکراری یحیی گل‌محمدی بعد از شکست‌های پرسپولیس باز هم متقاعدکننده نبود. در داخل کشور هم بسیاری از کارشناسان داوری پنالتی الدحیل را درست دانستند و حتی یک نفر هم پیدا نشد پنالتی ادعایی یحیی در کنفرانس را تأیید کند. برای شخصیت گل‌محمدی به‌عنوان سرمربی پرسپولیس واقعا زیبنده نیست که هر بار شکست را به مسایل غیر فنی ربط بدهد. تیم او قطعا در فاز هجومی باید بهتر شود. راه دیگری وجود ندارد.
۴- راز صعود پرسپولیس، گل نخوردن از الشارجه است. صد البته رسیدن به این هدف بسیار سخت است. تیم اماراتی در بازی رفت ۲ گل به پرسپولیس زده و در ۲مسابقه اخیر هم مجموعا ۱۰بار دروازه الدحیل و التعاون را گشوده است. پس آنها تیم بسیار خطرناکی هستند. با این همه برای پرسپولیس بهتر است با توجه به ضعف هجومی‌اش، حداکثر تمرکز را روی دفاع درست و منطقی و عدم دریافت گل قرار بدهد. بدون تعارف نماینده ایران قدرت آن را ندارد که در بحث گلزنی پا به پای شارجه پیش برود؛ بنابراین احتمالا مسابقه هر چه کم‌گل‌تر باشد، بیشتر به نفع ماست.
قانونی که تغییر کرد
پس از شکست پرسپولیس مقابل الدحیل، سایت‌های مختلف و سایت رسمی کنفدراسیون فوتبال آسیا، پرسپولیس را تیم دوم گروهC معرفی کردند. طبق قوانین سال‌های قبل لیگ قهرمانان در صورت برابر بودن امتیاز ۲تیم یا بیشتر در جدول، بازی رودرروی آنها تکلیف تیم صعودکننده را مشخص می‌کند، اما در صورتی که بازی‌های رودررو مساوی باشد، تفاضل گل تعیین‌کننده است. با توجه به قوانین قبلی AFC مبنی بر گل زده در خانه حریف، این تصور وجود داشت که پرسپولیس در صورت تساوی بدون گل یا یک-یک، به دلیل تساوی ۲-۲ در امارات، بالاتر از شارجه راهی مرحله بعدی می‌شود اما AFC پس از چند ساعت اعلام کرد این قانون تغییراتی داشته و پرسپولیس در پایان هفته پنجم روی پله سوم جدول ایستاده است. با توجه به متمرکز برگزار شدن مسابقات لیگ قهرمانان آسیا (منطقه غرب) در قطر، AFC قانون گل زده در خانه حریف (در صورت تساوی بازی‌های مستقیم) را حذف کرده و در این شرایط عنوان کرده تفاضل گل تعیین‌کننده است. بنابراین پرسپولیس برای صعود، فقط باید به فکر پیروزی مقابل شارجه باشد. پس از بخشش بن‌عطیه در فاصله چند ساعت مانده به بازی با الدحیل، حالا این تغییر قانون با اعتراض شدید پرسپولیسی‌ها همراه شده است.
روزنامه همشهری
