سال آینده برای والیبال ایران سال مهم و سرنوشت سازی است. هواداران والیبال در انتظار درخشش ستاره‌های نسل طلایی در آوردگاه المپیک هستند. ستاره‌هایی مانند سعید معروف، سید محمد موسوی، امیر غفور، میلاد عبادی پور، علی شفیعی و جوانان جویای نامی مانند علی اصغر مجرد، پوریا یلی، جواد کریمی و... بازیکنان احتمالی در پیراهن تیم ملی برای جنگ با رقبای نامدار خود هستند تا برای تحقق هدف فدراسیون یعنی قرار گیری در بین چهار تیم برتر المپیک از مسیر سختی عبور کنند.
شانس بالای صعود از مرحله نخست
تیم ملی والیبال ایران در گروه اول بازی‌ها با تیم‌های ژاپن، لهستان، ایتالیا، کانادا و ونزوئلا رقابت می کنند و در گروه دوم نیز تیم‌های برزیل، آمریکا، روسیه، آرژانتین، فرانسه و تونس با یکدیگر جدال خواهند داشت. در ابتدا از هر گروه چهار تیم به مرحله یک چهارم نهایی صعود می کنند. با توجه به گروه بندی ایران، انتظارات از صعود تیم ملی در مرحله نخست بسیار بالا است.
جنگ اصلی در پلی آف و جدال با رقبای قدرتمند
جدال و جنگ اصلی در مرحله پلی آف است جایی که قدرت های والیبال در گروه دوم بالا خواهند آمد و پیش بینی می‌شود برزیل، آمریکا، فرانسه و روسیه چهار تیم صعود کننده در گروه دوم باشند. ایران سابقه شکست هر چهار تیم را در کارنامه دارد اما میدان المپیک کاملا متفاوت است و رقبا با تمام داشته‌ها و کوله باری از تجربه به میدان می‌آیند چرا که المپیک جای آزمون و خطا نیست و حریفان برای دریافت مزد تلاش‌های چهار ساله و قدرت نمایی در جهان به آوردگاه المپیک گام خواهند گذاشت.
تصمیم هوشمندانه و واکنش به موقع
بنابراین اگر هدف قرار گیری در بین چهار تیم برتر المپیک است باید فردی سکان هدایت تیم ملی را در دست گیرد که در لحظات حساس با تصمیم‌های هوشمندانه و واکنش‌های به موقع به یاری توانمندهایی ملی پوشان بیاید. کاری که سعید معروف، کاپیتان تیم ملی در بازی سرنوشت ساز مقابل کره جنوبی در انتخابی المپیک انجام داد و جور دستپاچگی سرمربی را کشید تا ورق به سود ایران برگردد در غیر این صورت بلیت المپیک سوخت شده بود.
بار و فشار روانی بالای المپیک
تجربه معروف به داد والیبال ایران رسید تا دومین حضور در المپیک رقم بخورد و اینک برای تحقق هدف علاوه بر تمرینات به موقع و آماده سازی جسمانی بازیکنان نباید از نقش تفکر، تصمیمات هوشمندانه و کوچینگ عالی سرمربی غافل شویم و البته نقش روانشناسی سرمربی را نیز پر رنگ کنیم. میدان المپیک بزرگ ترین میدان ورزشی جهان است که بار و فشار روانی بالایی نیز دارد بنابراین باید در انتخاب سرمربی دقت شود. البته ناگفته نماند که تعداد مربیان مطرح جهان والیبال به عدد ۱۰ نرسد و اکثر این مربیان نیز در تیم‌های خود مشغول فعالیت هستند و همین کار را برای والیبال ایران سخت می‌کند تا مربی با تراز بالای جهانی به خدمت گیریم.
واقع بین باشیم
اگر واقع بینانه به موضوع نگاه کنیم زمان از دست رفته چهار ساله کمی تیم ملی را از رقبا عقب انداخته و به اعتقاد برخی کارشناسان تیم ملی با هدایت گزینه خارجی و ایرانی شانس برابری در کسب نتیجه یعنی پنجمی خواهد داشت و اگر قرار بر کسب این نتیجه است چه بهتر که فرصت را به مربی داخلی دهیم و همه جانبه نیز از او حمایت کنیم تا هم حضور در المپیک را تجربه کند و هم خود را برای المپیک آینده و کسب سکو مهیا کند.
نوسات نرخ ارز، شناخت روحی و روانی مربی ایرانی از بازیکنان، زمان باقی مانده و شانس برابر مربی داخلی و خارجی برای کسب نتیجه پنجمی بهترین فرصت را به مربی داخلی می‌دهد تا مردم به صبر بیش تر فرا خوانده شوند تا چهار ساله آینده والیبال ایران را همراه با مربی وطنی بر سکوی المپیک شاهد باشند.
تداخل شانس و انتخاب مناسب
البته نباید نقش شانس را نیز کم رنگ ببینیم و شاید تعویق یک ساله المپیک فرصتی دوباره به تیم ملی باشد تا نسل طلایی والیبال با خاطره ای خوش، پاداش سال‌ها تلاش، زحمت، غیرت و پشتکار خود را دریافت کنند البته به شرطی که فدراسیون قدر تک تک لحظات باقی مانده را بداند.
انتخاب گزینه مناسب برای نیمکت تیم ملی مهم‌ترین و تاثیر گذارترین تصمیم فدراسیون در المپیک خواهد بود فقط باید ابتدا هدف به درستی و با سنجش شرایط تعریف شود تا نه پولی از بیت المال به تاراج برود و نه امید مردم ناامید شوند.
مهر
