بدون شک عبدالعلی چنگیز یکی از بهترین مهاجمان فوتبال ایران در دهه ۶۰ محسوب می‌شود، فوتبالیستی که با حرکات تکنیکی‌اش هر خط دفاعی را بهم می ریخت.
چنگیز از روزهایی گفت که در تیم ملی ایران حضور داشت و به خاطر جنگ تحمیلی نتوانست به پیشنهاد آث میلان پاسخ مثبت دهد.
همیشه گفته‌اید یک مربی خارجی به نام لیادین نقش مهمی در پیشرفت شما داشت؟
روحش شاد، او یک مربی بزرگ با خصوصیات رفتاری خاص بود که دیگر تکرار نخواهد شد، لیادین رابطه صمیمانه‌ای با شاگردان خود داشت و هیچ وقت آنها را بابت شکست و نتیجه نگرفتن مواخذه نمی‌کرد او همیشه می‌کوشید راه درست را به آنها نشان بدهد. من به یاد دارم بازیکنان در زمین برای این مربی بزرگ سرشان را هم می‌گذاشتند.
شاهرخ بیانی می‌گفت وقتی توپ را برای چنگیز سانتر می‌کردم منتظر ضربه قیچی برگردان وی بودم.
من به این نوع ضربه زدن علاقه زیادی داشتم و از روزی که فوتبال بازی می‌کردم تمرینات زیادی را انجام می‌دادم. وقتی بازیکن جوانان بودم وقتی تمرین تمام می‌شد یکی از همبازیانم را نگه می‌داشتم و او سانتر می‌کرد و قیچی برگردان می‌زدم.
در تیم ملی زوج یا بهتر است بگوییم مثلثی رویایی با حمید علیدوستی و ناصر محمدخانی تشکیل داده بودید.
خیلی از کارشناسان فوتبالی اعتقاد دارند آن یک زوج رویایی بود که دیگر تکرار نخواهد شد، ما سه نفر هر کدام خصوصیات فنی بالایی داشتیم و با همکاری یکدیگر می‌توانستیم در زمین هر کاری انجام دهیم.
از ماجرای پیشنهاد آث میلان حرف بزنید، انتقالی بزرگ که هیچ وقت صورت نگرفت؟
از تیم‌های هانوفر، بایرن‌مونیخ و حتی آث‌میلان ایتالیا پیشنهاد داشتم. در بهترین سال‌های فوتبالی‌ام به سر می‌بردم و آنها برای ادامه فوتبالم پیشنهاد دادند.
چرا این انتقال‌های بزرگ صورت نگرفت؟
در آن سال‌ها و به خاطر جنگ تحمیلی شرایط به گونه‌ای بود که فدراسیون فوتبال فعالیت خاصی نداشت و نمی‌توانستم کارهای اداری برای رفتن به ایتالیا و حضور در آث میلان را انجام دهم از طرفی سفارت نیز ویزا نمی‌داد و به همین علت از رفتن به این تیم بزرگ محروم شد.
افسوس این اتفاق را نمی‌خورید؟
چرا نمی‌خورم، رفتن به آث میلان می‌توانست بزرگ‌ترین اتفاق فوتبالی من باشد اما بنا به تقدیر این طور نشد. به هر حال برخی وقت ها اتفاقاتی در زندگی آدم‌ها رخ می‌دهد که به خود انسان‌ها ربطی ندارد.
بعد برای ادامه بازیگری به قطر رفتید؟
در آن سال‌ها قطر برای جذب تماشاگر اقدامات گسترده‌ای را انجام داده بود و ورود بازیکنان خارجی را آزاد کرد، من به همراه ناصرمحمدخانی، شاهین و شاهرخ بیانی،ابراهیم قاسمپور و امیر قلعه نویی به لیگ قطر رفتیم و چند سالی در آن سوی مرزهای ایران بازی کردیم.
از حضور در لیگ قطر راضی هستید؟
بله، به هر حال چند سالی در قطر بازی کردم و تجربیات ارزشمندی را به دست آوردم، بعد از اینکه فوتبالم به پایان رسید باشگاه العین پیشنهاد همکاری داد.
در باشگاه العین اقدامات خوبی را انجام دادید؟
من پس از این که پیشنهاد همکاری تمام اروپا را رفته و تمام آکادمی‌های معتبر را از نزدیک مشاهده تا متوجه شوم آنها برای پیشرفت بازیکنان جوان خود چه اقداماتی را انجام می‌دهند. شاید باور نکنید اما یک آکادمی بزرگ با استانداردهای روز جهان برای العین درست کردم که بازیکنان خوبی از آن بیرون آمدند.
عبدالرحمان را شما کشف کردید؟
در آنجا روی بچه‌های ۱۰ ساله کار می‌کردیم، از بازیکنان خردسال تست می‌گرفتیم و استعدادها را کشف و پرورش می‌دادیم، عمرعبدالرحمان به همراه برادرانش در تست‌ها شرکت کرد و او را به همراه همکارانم کشف کردیم و او بعدها تبدیل به بازیکن بزرگی شد.
چرا در ایران مربیگری نمی کنید؟
چون آمادگی‌اش را ندارم، چون خودم هستم و هیچ وقت برای به دست آوردن شغل دنبال افراد نیستم، من تجربیاتی دارم و باید از این تجربیاتم استفاده کنند. من عبدالعلی چنگیز هستم و هیچ وقت برای گرفتن تیمی با افراد دلال لابی نمی‌کنم.
ایرنا
