این دستگاه به طور موقت روی سینه بیمار نصب می‌شود و به طور مستمر ضربان، ریتم قلب و وضعیت تنفس بیمار را اندازه‌گیری کرده و فعالیت‌های فیزیکی مانند راه رفتن، خوابیدن و حالات مختلف بدن را تشخیص می‌دهد. سپس تمام این اطلاعات را با استفاده از فناوری بلوتوث برای یک برنامه روی گوشی هوشمند بیمار ارسال می‌کند تا با استفاده از خدمات ابری مورد پردازش قرار گیرند.
در مرحله بعد، یک الگوریتم یادگیری ماشین به‌منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات و مقایسه آن با اطلاعات اولیه ثبت شده بیمار مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مرحله تغییراتی که ممکن است منجر به وخیم‌تر شدن سلامت قلب بیمار شوند، شناسایی شده و از طریق برنامه موبایل به بیمار اعلام می‌شوند. در حالت عادی این نوع تغییرات هنگامی مورد توجه پزشک و شخص بیمار قرار می‌گیرند که خیلی دیر شده است.
نمونه اولیه این دستگاه توسط محققان دانشگاه سلامت یوتا در آمریکا با همکاری ۱۰۰ بیمار مبتلا به نارسایی قلبی با میانگین سنی مورد آزمایش قرار گرفت. این بیماران پس از ترخیص از بیمارستان به مدت حداقل ۳۰ روز و به‌طور ۲۴ ساعته از این ابزار استفاده کردند. در نتیجه این آزمایش مشخص شد این دستگاه قادر است در ۸۰ درصد از موارد وقوع مشکلات قلبی وخیم‌تر را به طور میانگین ۶.۵ روز قبل از نیاز به بستری شدن مجدد در بیمارستان، تشخیص دهد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Circulation: Heart Failure منتشر شده است.
ایرنا
