مهدی همتیان دامغانی از محققان این طرح اجرای این پروژه را مربوط به سابقه همکاری میان گروه تحقیقاتی دکتر غلامحسین ظهوری از اعضای هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با صنعت دانست و گفت: پیش از اجرای این پروژه، پنج نسل از دانشجویان این گروه با صنعت پروژه‌های مختلفی را اجرایی کردند.
وی ادامه داد: با توجه به نیاز یکی از شرکت‌های تولیدی و صنعتی به چسب‌های حساس به فشار و با توجه به نتایج مثبت به دست آمده از تحقیقات پیشین مبنی بر نقش مهم فناوری‌نانو در تولید چسب، پروژه ساخت چسب حساس به فشار در قالب یک پایان‌نامه دانشجویی تعریف و اجرا شد.
این دانش‌آموخته دانشکده شیمی دانشگاه فردوسی مشهد خاطر نشان کرد: در این پروژه از پلیمریزاسیون آمولسیونی دو مرحله‌ای به روش هسته-پوسته در شرایط کنترل شده و دقیق برای تولید چسب استفاده شد. با کاهش ابعاد ساختار چسب به مقیاس نانومتری، استحکام پوستگی از ۰.۰۷ به ۸۲ نیوتن بر میلی‌متر رسید که نتیجه بسیار جالب توجهی است.
همتیان، اندازه قطر ذرات در این چسب را کمتر از ۱۰۰ نانومتر ذکر کرد و یادآور شد: معمولا مقیاس‌های کار پایان‌نامه‌های دانشجویی در حد ۱۰۰ میلی‌لیتر است، اما ما ساخت این چسب را در مقیاس‌های حجمی یک لیتری انجام دادیم تا کمی به مقیاس نیمه‌صنعتی نزدیک‌تر باشیم. با این کار تجاری‌سازی این فرآیند ساده‌تر می‌شود.
محقق این طرح اظهار کرد: با توجه به نتایج به‌دست آمده به نظر می‌رسد که مسیر برای تجاری‌سازی و تولید صنعتی هموار شده است.
به گفته وی، در حال حاضر این شرکت تولیدی صنعتی در حال ساخت راکتوری برای تولید نوعی چسب است که در قالب پروژه دانشجویی پیش از این پروژه فعلی، تعریف و اجرا شده بود.
همتیان، دامنه استفاده از این چسب را بسیار وسیع دانست و به گفته وی می‌توان از آن در بسته‌بندی، تولید نوارچسب و نوارهای الکتریکی و بسیاری از محصولات دیگر استفاده کرد.
ایسنا
