برچسب ها
۰۹ شهريور ۱۳۹۲ - ۲۳:۲۲
جنگ «سه روزه» آمریکا چند سال طول می‌کشد؟
ایران اکونومیست: دولت آمریکا می‌خواهد سه روزه از نظام سوریه زهر چشم بگیرد اما نکته اینجاست که شاید شروع جنگ به اراده آمریکایی‌ها باشد اما قطعا پایان آن به اختیار آنها نخواهد بود.
آمریکایی‌ها رویای حمله «محدود» به سوریه را در
سر دارند. آنها می‌خواهند «سه روزه» به سوریه هجوم ببرند و به زعم خود
بشار اسد را تنبیه کنند؛ موضوعی که باراک اوباما در مصاحبه با شبکه خبری
«پی‌بی‌اس» به آن اشاره کرد و گفت: «یک حمله «محدود» به عنوان «یک اخطار»
در این باره می‌تواند تاثیر مثبتی بر بحران سوریه بگذارد و جلوی استفاده از
این تسلیحات را در آینده بگیرد.»
میل به مداخله نظامی چنان در دولتمردان آمریکایی زبانه کشیده که حتی طاقت ندارند منتظر نتیجه تحقیقات بازرسان سازمان ملل درباره حمله شیمیایی ۲۱ آگوست بمانند و ترجیح می‌دهند با استناد به شواهد و قرائنی که صحت و سقم آنها هنوز مشخص نشده، به سوریه حمله کنند چون در این مرحله اقدام نظامی علیه این کشور خاورمیانه‌ای منافع آنها را تامین می‌کند.
اما از آنجائیکه گزینه نظامی هزینه سنگینی را بر اقتصاد آمریکا تحمیل می‌کند و قطعا این پروژه مخالفت افکار عمومی را به همراه خواهد داشت، سیاستمداران این کشور بر آن شده‌اند تا با تاکید بر «محدود» بودن حمله نظامی و در نتیجه «کم هزینه» بودن آن، راه خود را برای پیشبرد اهدافشان هموار کنند.
از این رو بود که علاوه بر باراک اوباما، یک مقام ارشد وزارت دفاع آمریکا به شبکه خبری «فاکس‌نیوز» گفت: «هر گونه اقدام نظامی آمریکا علیه سوریه احتمالا چند ساعت به طول می‌انجامد، نه چند روز!»
تاکید آمریکایی‌ها بر کوتاه بودن مدت زمان درگیری با سوریه به اندازه‌ای بود که «دیدیه ریندز»، وزیر خارجه بلژیک نیز با خوش‌باوری بیان کرد، «گفته‌ها از عملیات نظامی محدود حکایت دارد که چند ساعت یا چند روز به طول می‌انجامد.»
در حالی که همه حامیان گزینه نظامی علیه سوریه، با خوشبینی کامل، از محدود و موضعی بودن این تهاجم سخن می‌گویند، طراح اصلی این استراتژی، خود، درستی و کارایی آن را مورد تردید قرار داده است. «کریس هارمر»، تحلیلگر ارشد نیروی دریایی آمریکا و طراح این استراتژی در گفت‌وگو با «فارین پالیسی» گفت: « هرگز فکرش را نمی‌کردم تحلیل‌های من درباره گزینه حمله موشکی کروز مورد حمایت قرار گیرند، اگرچه برخی از آن حمایت کردند.»
به خاطر دو پرونده جنگی پر هزینه عراق و افغانستان، استراتژی «کم هزینه» که موسسه مطالعات جنگ اولین بار در جولای آن را منتشر کرد، مورد اقبال نمایندگان جمهوریخواه در کنگره قرار گرفت. پس از آن بود که جان مک‌کین، سناتور جمهوریخواه گفت: «برای دستیابی جدی به یک گزینه نظامی محدود واقعی، من قویا ارزیابی جدیدی را توصیه می‌کنم که دفتر مطالعات جنگ منتشر کرده است.»
وی افزود: «این مطالعه آنچه را که من و بسیاری دیگر مدت‌ها پافشاری می‌کردیم، تایید می‌کند و آن اینکه گزینه نظامی، آمریکا و دوستان و متحدان‌مان را قادر می‌سازد با هزینه‌های نسبتا کم، در دوره زمانی بسیار کوتاه، قدرت نیروی هوایی بشار اسد را به طور قابل توجهی کاهش دهند آنهم در شرایطی که کمترین خطر نیروی‌های ما را تهدید می‌کند.»
با این حال، هارمر با اشاره به اینکه مقام‌های رسمی آمریکا به کارآمدی حملات کم هزینه علیه تاسیسات سوریه بسیار باور دارند، اظهار داشت: «اقدامات تاکتیکی بدون داشتن اهداف راهبردی معمولا بی‌نتیجه و اغلب غیرسازنده است.»
وی افزود: «من گفتم که این گزینه، گزینه‌ای کم هزینه است اما موضوع اصلی این است که گزینه‌های کم هزینه بدون داشتن اهداف و اولویت‌های استراتژیک بی‌نتیجه هستند. در واقع، هر افسر نیروی دریایی می‌تواند ۳۰ یا ۴۰ فروند موشک تاماهاک را پرتاب کند. این کار مشکلی نیست. مشکل، تشریح این موضوع برای برنامه‌ریزان استراتژیک است که این مسئله چگونه منافع آمریکا را پیش می‌برد.»
با این وجود، مقامات آمریکایی مصمم هستند پروژه‌ای را که در سر دارند عملیاتی کنند، به گمان اینکه این حمله محدود و کوتاه مدت خواهد بود و هزینه چندانی در بر نخواهد داشت.
این پافشاری‌ها نشان می‌دهد حافظه تاریخی آمریکایی‌ها ضعیف است. سال ۲۰۰۳ بود که دولتمردان وقت آمریکا سودای جنگ چند روزه علیه عراق را در سر داشتند اما زمانی که وارد آن شدند، حدود ۱۰ سال زمان برد تا بتوانند از آن خارج شوند.
۲۷ مارس ۲۰۰۳، در حالی که ارتش آمریکا ۷ روز بعد از آغاز حمله به عراق، بر این کشور غلبه کرده بود، جرج بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا در محوطه بیرونی کاخ سفید به میان خبرنگاران آمد و با غروری حاکی از برتری بلامنازع آمریکا گفت، «عراق تمام شد».
اما واقعیت این بود که ۹ سال تمام نیروهای آمریکایی درگیر جنگ عراق بودند و هزینه سنگینی برای این جنگ پرداخت کردند. بهترین توصیف در این باره را نشریه آمریکایی «فوربس» نوشت؛ «از حمله نظامی به عراق و اشغال ۹ ساله آن چه به دست آوردیم؟! بیش از ۲۵۰۰ تن از نظامیان خود را از دست دادیم، نزدیک به ۵ هزار میلیارد دلار از مالیات شهروندان آمریکایی را هزینه کردیم، اصلی‌ترین دشمن منطقه‌ای ایران را حذف کردیم، آمریکا را جنگ‌طلب معرفی کردیم و سرانجام، عراق را به دست دوستان و هم‌پیمانان ایران سپردیم.»
حتی سعود الفیصل، وزیر خارجه عربستان نیز در مصاحبه با روزنامه واشنگتن‌پست زبان به انتقاد گشود و گفت: «آمریکایی‌ها بعد از ۹ سال عراق را در سینی طلا تقدیم ایران کردند!»
به این ترتیب بعد از حدود یک دهه درگیری و خونریزی، ژنرال «پانه‌تا»، وزیر دفاع سابق آمریکا با استناد به بررسی‌های چند مرکز استراتژیک هر گونه دخالت نظامی مستقیم آمریکا در منطقه را بی‌حاصل و خطرناک خواند.
اما از آنجائیکه حافظه تاریخی آمریکایی‌ها چندان یاری نمی‌کند، آنها بار دیگر عزم خود را جزم کرده‌اند با حمله «محدود» به سوریه، منافع‌شان در منطقه را تضمین کنند. باید منتظر ماند و دید در صورت جدی شدن این تهدید، آیا شروع‌کنندگان این تهدید، اراده‌ای در خاتمه دادن به آن دارند یا مانند عراق و افغانستان، اوضاع از کنترل آنها خارج خواهد شد.
میل به مداخله نظامی چنان در دولتمردان آمریکایی زبانه کشیده که حتی طاقت ندارند منتظر نتیجه تحقیقات بازرسان سازمان ملل درباره حمله شیمیایی ۲۱ آگوست بمانند و ترجیح می‌دهند با استناد به شواهد و قرائنی که صحت و سقم آنها هنوز مشخص نشده، به سوریه حمله کنند چون در این مرحله اقدام نظامی علیه این کشور خاورمیانه‌ای منافع آنها را تامین می‌کند.
اما از آنجائیکه گزینه نظامی هزینه سنگینی را بر اقتصاد آمریکا تحمیل می‌کند و قطعا این پروژه مخالفت افکار عمومی را به همراه خواهد داشت، سیاستمداران این کشور بر آن شده‌اند تا با تاکید بر «محدود» بودن حمله نظامی و در نتیجه «کم هزینه» بودن آن، راه خود را برای پیشبرد اهدافشان هموار کنند.
از این رو بود که علاوه بر باراک اوباما، یک مقام ارشد وزارت دفاع آمریکا به شبکه خبری «فاکس‌نیوز» گفت: «هر گونه اقدام نظامی آمریکا علیه سوریه احتمالا چند ساعت به طول می‌انجامد، نه چند روز!»
تاکید آمریکایی‌ها بر کوتاه بودن مدت زمان درگیری با سوریه به اندازه‌ای بود که «دیدیه ریندز»، وزیر خارجه بلژیک نیز با خوش‌باوری بیان کرد، «گفته‌ها از عملیات نظامی محدود حکایت دارد که چند ساعت یا چند روز به طول می‌انجامد.»
در حالی که همه حامیان گزینه نظامی علیه سوریه، با خوشبینی کامل، از محدود و موضعی بودن این تهاجم سخن می‌گویند، طراح اصلی این استراتژی، خود، درستی و کارایی آن را مورد تردید قرار داده است. «کریس هارمر»، تحلیلگر ارشد نیروی دریایی آمریکا و طراح این استراتژی در گفت‌وگو با «فارین پالیسی» گفت: « هرگز فکرش را نمی‌کردم تحلیل‌های من درباره گزینه حمله موشکی کروز مورد حمایت قرار گیرند، اگرچه برخی از آن حمایت کردند.»
به خاطر دو پرونده جنگی پر هزینه عراق و افغانستان، استراتژی «کم هزینه» که موسسه مطالعات جنگ اولین بار در جولای آن را منتشر کرد، مورد اقبال نمایندگان جمهوریخواه در کنگره قرار گرفت. پس از آن بود که جان مک‌کین، سناتور جمهوریخواه گفت: «برای دستیابی جدی به یک گزینه نظامی محدود واقعی، من قویا ارزیابی جدیدی را توصیه می‌کنم که دفتر مطالعات جنگ منتشر کرده است.»
وی افزود: «این مطالعه آنچه را که من و بسیاری دیگر مدت‌ها پافشاری می‌کردیم، تایید می‌کند و آن اینکه گزینه نظامی، آمریکا و دوستان و متحدان‌مان را قادر می‌سازد با هزینه‌های نسبتا کم، در دوره زمانی بسیار کوتاه، قدرت نیروی هوایی بشار اسد را به طور قابل توجهی کاهش دهند آنهم در شرایطی که کمترین خطر نیروی‌های ما را تهدید می‌کند.»
با این حال، هارمر با اشاره به اینکه مقام‌های رسمی آمریکا به کارآمدی حملات کم هزینه علیه تاسیسات سوریه بسیار باور دارند، اظهار داشت: «اقدامات تاکتیکی بدون داشتن اهداف راهبردی معمولا بی‌نتیجه و اغلب غیرسازنده است.»
وی افزود: «من گفتم که این گزینه، گزینه‌ای کم هزینه است اما موضوع اصلی این است که گزینه‌های کم هزینه بدون داشتن اهداف و اولویت‌های استراتژیک بی‌نتیجه هستند. در واقع، هر افسر نیروی دریایی می‌تواند ۳۰ یا ۴۰ فروند موشک تاماهاک را پرتاب کند. این کار مشکلی نیست. مشکل، تشریح این موضوع برای برنامه‌ریزان استراتژیک است که این مسئله چگونه منافع آمریکا را پیش می‌برد.»
با این وجود، مقامات آمریکایی مصمم هستند پروژه‌ای را که در سر دارند عملیاتی کنند، به گمان اینکه این حمله محدود و کوتاه مدت خواهد بود و هزینه چندانی در بر نخواهد داشت.
این پافشاری‌ها نشان می‌دهد حافظه تاریخی آمریکایی‌ها ضعیف است. سال ۲۰۰۳ بود که دولتمردان وقت آمریکا سودای جنگ چند روزه علیه عراق را در سر داشتند اما زمانی که وارد آن شدند، حدود ۱۰ سال زمان برد تا بتوانند از آن خارج شوند.
۲۷ مارس ۲۰۰۳، در حالی که ارتش آمریکا ۷ روز بعد از آغاز حمله به عراق، بر این کشور غلبه کرده بود، جرج بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا در محوطه بیرونی کاخ سفید به میان خبرنگاران آمد و با غروری حاکی از برتری بلامنازع آمریکا گفت، «عراق تمام شد».
اما واقعیت این بود که ۹ سال تمام نیروهای آمریکایی درگیر جنگ عراق بودند و هزینه سنگینی برای این جنگ پرداخت کردند. بهترین توصیف در این باره را نشریه آمریکایی «فوربس» نوشت؛ «از حمله نظامی به عراق و اشغال ۹ ساله آن چه به دست آوردیم؟! بیش از ۲۵۰۰ تن از نظامیان خود را از دست دادیم، نزدیک به ۵ هزار میلیارد دلار از مالیات شهروندان آمریکایی را هزینه کردیم، اصلی‌ترین دشمن منطقه‌ای ایران را حذف کردیم، آمریکا را جنگ‌طلب معرفی کردیم و سرانجام، عراق را به دست دوستان و هم‌پیمانان ایران سپردیم.»
حتی سعود الفیصل، وزیر خارجه عربستان نیز در مصاحبه با روزنامه واشنگتن‌پست زبان به انتقاد گشود و گفت: «آمریکایی‌ها بعد از ۹ سال عراق را در سینی طلا تقدیم ایران کردند!»
به این ترتیب بعد از حدود یک دهه درگیری و خونریزی، ژنرال «پانه‌تا»، وزیر دفاع سابق آمریکا با استناد به بررسی‌های چند مرکز استراتژیک هر گونه دخالت نظامی مستقیم آمریکا در منطقه را بی‌حاصل و خطرناک خواند.
اما از آنجائیکه حافظه تاریخی آمریکایی‌ها چندان یاری نمی‌کند، آنها بار دیگر عزم خود را جزم کرده‌اند با حمله «محدود» به سوریه، منافع‌شان در منطقه را تضمین کنند. باید منتظر ماند و دید در صورت جدی شدن این تهدید، آیا شروع‌کنندگان این تهدید، اراده‌ای در خاتمه دادن به آن دارند یا مانند عراق و افغانستان، اوضاع از کنترل آنها خارج خواهد شد.
گزارش خطا
آخرین اخبار