به گزارش خبرگزاری تسنیم، پایگاه خبری سی ان بی سی آمریکا طی گزارشی نوشت: دوستان و متحدان نزدیک آمریکا، ژاپن و آلمان، مثل همیشه از اقتصاد آمریکا سواری مجانی می گیرند و هیچ همکاری برای رشد و اشتغال در سایر نقاط جهان ندارند.
هفته گذشته میانگین رشد اقتصادی سالانه تا ماه ژوئن 0.6 درصد اعلام شد. وزیر دارایی ژاپن گفت که هیچ اقدامی برای افزایش رشد اقتصادی کشورش در نظر ندارد.
آلمان، پیش برنده ی بی چون و چرای اقتصاد اروپا هم همین را می‌گوید: نیازی به حمایت از اقتصاد رو به رکود آلمان نیست.
ژاپن و اروپا یک چهارم اقتصاد جهان را تشکیل می دهند و اقتصادشان وابسته به صادرات است. 1.1 میلیون دلار از این صادرات در 2018 به آمریکا و چین بوده است.
ژاپن هیچگاه بازی اقتصادی خود را پنهان نکرده است. پیش بینی های تجاری این کشور همواره بر نقش حساس صادرات در دورنمای اقتصادی ژاپن تاکید داشته است. چین علی رغم درگیری های لاینحل با ژاپن، نقشی حیاتی در تجارت، سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی این کشور دارد.
چنین مشکلاتی با آمریکا وجود ندارد. توکیو در هشت ماه اول سال جاری میلادی 48.6 میلیارد دلار تجارت با آمریکا داشته که 6.3 درصد بیشتر از سال گذشته است.
ژاپن تجارت پر رونقی با آمریکا و چین دارد. درهشت ماه اول سال جاری میلادی، ژاپن 86.4 میلیارد دلار صادرات داشته که نزدیک به 94.6 میلیارد دلار صادرات آمریکاست. این دو کشور در حال حاضر 40 درصد فروش خارجی ژاپن را در دست دارند. ژاپن پول زیادی از تجارت با آمریکا به دست می آورد در حالی که کسری تجاری قابل‌توجهی با چین دارد.
اروپا هم همین الگوی تجاری را نشان میدهد. اتحادیه اروپا از ژانویه تا ماه اوت 102.7 میلیارد یورو مازاد تجارت با آمریکا و 127.4 میلیارد یورو کسری تجاری با چین داشته است.
آلمان مسئول یک سوم مازاد تجارت با آمریکاست و تنها 7.5 میلیارد یورو از کسری تجاری با چین در اختیار این کشور است.
ژاپنیها هیچ اظهار نظری در این مورد نکرده‌اند ولی اروپا به رهبری امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه و اتاق بازرگانی اتحادیه اروپا در پکن به شدت در مورد قوانین تجارت چین شکایت دارند.
پکن اهمیت چندانی به این اعتراضات نداده است چون به نظرش توافقی بین پاریس و برلین وجود ندارد. آلمان ظاهراً رویکرد نرم تری را در پیش گرفته چون چین مازاد تجاری خود را با آلمان تا حد زیادی پایین آورده است ولی کسری تجاری فرانسه با چین- 29.2 میلیارد یورو در 2018 بود که تقریبا 4 برابر بیشتر است و بیشترین فاصله تجاری دوجانبه را بین این دو کشور نشان می دهد.
ظاهراً چین می‌خواهد اقدامی در این زمینه انجام دهد. ماکرون در همین هفته به شانگهای می رود تا در نمایشگاه بین المللی واردات چین با رئیس جمهور این کشور گفتگو کند.
آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان هم قصد برقراری تجارت با چین را دارد. تنها آمریکا می‌تواند سیاستهای اتحادیه اروپا را که بر بازارهای بزرگ خارجی آمریکا تاثیر گذاشته تغییر دهد. راه حل این کار ساده است: ضربه به صادرات آلمان به آمریکا. هیچ بازار دیگری وجود ندارد که بتواند جایگزین فروش 120 میلیارد دلاری کالا به آمریکا در 2018 شود.
بهتر است آمریکا به سرعت یک قرارداد تجاری با چین امضا کند و رویکرد نرم تری در مقابل این کشور بگیرد. چین هم باید متوجه باشد که تجارت متعادل آن با آمریکا باعث رابطه ای سازنده می شود که هم این دو کشور و هم کل دنیا از آن سود می برند.
