مجله فارس پلاس: تهران دلش برای چی تنگ‌شده؟ شهرهای بزرگ ایران دلشان برای چی تنگ‌شده؟ شاید برای کمی آرام‌تر، کمی آهسته‌تر! برای شتاب نداشتن‌ها شاید دلشان تنگ‌شده. برای آدم‌هایی که عجول نباشند و زرنگی نکنند هرلحظه و هر جا. برای خودروهایی که نگازند! و شیهه کشان نگذرند از بیخ‌گوش خیابان‌ها. شاید دلشان تنگ‌شده برای اینکه مثل میدان مسابقه نباشند و مثل میدان زندگی باشند؛ جایی که آدم‌ها از کنار هم بگذرند نه اینکه آدم‌ها از کنار هم «برو که رفتیم!».
سواره یا پیاده باشی، راننده یا مسافر، روی زمین یا زیرزمین، باران بیاید یا نیاید، زل آفتاب باشد یا خنک سایه‌سار، در میانه میدان مسابقه‌ای؛ مسابقه شتاب. رهیدن لذتی دارد شاید، ولی بهایی هم دارد. زود رسیدن شعفی دارد شاید ولی قیمتی هم دارد.
از خیلی‌ها برای خودمان مهلتی می‌خواهیم؛ از خودمان برای زندگی مهلتی نخواهیم؟ مهلتی ندهیم به جریان هستی‌مان در این روزمرگی شتابناک؟ به‌جای دویدن فرصتی نطلبیم برای لحظه‌ای ایستادن، آرام گرفتن و نظاره کردن؟ از خودمان وقت بگیریم برای زندگی. از عجله‌مان وقت بگیریم برای آرامشمان. در این شاید لذتی بیابیم بیش از لذت زودتر رسیدن.
لذتی ندارد برنده بودن در مسابقه‌ای که برنده ندارد؛ بازنده بودن را ولی شاید لذتی باشد. به نظرتان جا ماندن و عقب ماندن، لذتی نمی‌تواند داشته باشد؟ لذتی ندارد زود نرسیدن و تن‌آسانی نکردن به قیمت رنج دیگران؟ لذت راه دادن به خودروی کناری، تنه نزدن به کسی که راه بگشاید زودتر، زیر پا نگذاشتن حق کسی، نشکستن غرور کسی، نشکستن دل کسی، نشکستن حریم آسایش یک نفر؛ آن دیگری. آن دیگری که حقی دارد بر ما؛ حق‌الناس. و باز حقی دارد بر ما؛ حق اخلاق، حق فضیلت برادری، حق نعمت برابری. در این بازنده بودن در مسابقه زرنگی‌ها، لذت‌ها نیست؟ لذت غلبه بر نفس برای راحتی کسی؛ یک انسان، یک برادر دینی. لذت گذشتن از حق خود برای زودتر رسیدن کسی. همه این‌ها چقدر می‌ارزد؟ با پول بسنجی چقدر؟ یک‌میلیون تومان نمی‌ارزد؟ چقدر می‌ارزد نیکوکاری و گذشت ما؟ چقدر ممکن است بیارزد، راه دادن به دیگری برای اینکه سروقت برسد به‌جایی که می‌خواهد برسد و کار مهمش انجام شود؟ یا زودتر برسد نزد خانواده و فرزندش. چقدر می‌ارزد ترویج اخلاق حسنه و فرهنگ مدارا؟ رفتار حسنه ما صدقه نیست برایمان؟ صدقه هرروز ما به جامعه‌مان و انسانیتمان و اخلاقمان؛ صدقه جاریه ما به دیگران. هرروز نمی‌توانیم به‌اندازه یک‌میلیون تومان صدقه بدهیم با رفتارمان؟ بیشتر نمی‌توانیم؟ رفتارهای ما مگر باقیات‌صالحات نمی‌تواند باشد برایمان. نمی‌توانیم مگر راه برویم در میان مردم و صدقات و برکات بپراکنیم با رفتارمان و گفتارمان.
می‌ترسیم فقیر شویم از این‌همه صدقه؟! پس نمی‌دهد خداوند صدقه را مگر. چقدر می‌ارزد فضیلت اخلاق برای ما اگر به آن شناخته شویم؟ چقدر می‌ارزد که هول نزنیم پیش فرزندمان برای زودتر رهیدن که استرس نگیرد از حالات ما؟ چقدر می‌ارزد آرامشی که در جان ما باشد و در رفتار ما؟ آرامشی که در خانواده ما باشد چقدر می‌ارزد؟ درنگی کنیم با خودمان و این پرسش که چقدر صدقه می‌دهیم با رفتارمان و چقدر پس می‌گیریم در زندگی‌مان.
