ایران اکونومیست- اتابک وثوقی، با اشاره به روز ملی گفتار درمانی (اول اردیبهشت)، اظهار داشت: گفتار درمانی در ایران از سال ۱۳۵۲ شروع و اکنون به سن ۴۷ سالگی رسیده است و از سال ۱۳۸۲ به شکل مستقل فعالیت و وظیفه خدمت‌رسانی بالینی خود را با اخذ پروانه از سازمان نظام پزشکی، انجام می‌دهد.
مسئول کمیته فنی انجمن علمی گفتار درمانی، افزود: گفتار درمانی یکی از رشته‌های توانبخشی است که در حال حاضر در پیشرفته‌ترین کشورها جزو ۱۰ رشته محبوب و پردرآمد به شمار می‌رود اما در ایران، به رغم تلاش‌های بسیار پیشکسوتان و فعالان حقوقی و صنفی رشته هنوز خیلی جاها تحت عنوان رشته‌ای نوپا مطرح می‌شود.
عضو کمیته مشورتی توانبخشی وزارت بهداشت ادامه داد: در ایران سطوح علمی و فعالیت بالینی هم‌تراز با کشورهای رده اول جهان هم پیش برود، مقدمات، پایه، اساس و سیاست‌ها کاملاً متعارض است.
وثوقی گفت: امروزه گفتاردرمانی یا همان آسیب‌شناسی گفتار و زبان آنچنان پیشرفت کرده است که در تمام سطوح پیشگیری؛ بهداشت و درمان وارد شده و نقش بسیار بسزایی را برعهده دارد.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی گفتاردرمانی عنوان کرد: متأسفانه باید بگویم که هنوز خدمات گفتاردرمانی تحت پوشش بیمه تأمین اجتماعی نیست. البته که انجمن صنفی، انجمن علمی و بورد این رشته تمام زحمات خود را کشیده و هر گونه دفاع، درخواست، استاندارد و … که نیاز بود به تمام ارگان‌های مرتبط از جمله وزارت بهداشت، وزارت رفاه، بیمه سلامت، بیمه تأمین اجتماعی، کمیسیون بهداشت مجلس، کمیسیون مطالعات و تحقیقات تأمین اجتماعی، نظام پزشکی و شورایعالی بیمه ارائه کرده است.
وی گفت: به رغم تمام تلاش طی حداقل ۱۰ سال اخیر همچنان معضل حقوق ابتدایی مردم، تأمین بیمه اجتماعی بلاتکلیف مانده است. مسئله جالب‌تر اینکه آئین‌نامه های تأسیس دفاتر که باید حداقل هر ۵ سال مجدداً بازنگری شود، حدود ۲۵ سال است که در حال اجرا است و تغییرات پیشنهادی انجمن علمی که از ۷ سال پیش به وزارت بهداشت تقدیم شده است، ضمن بررسی‌های نامه‌نگاری ها و جلسات بی‌فایده دچار بوروکراسی شده و جزو اولویت‌های معاونت درمان محسوب نمی‌شود.
وثوقی عنوان کرد: این معضل باعث شده است، دفاتر زیادی به دلیل برخورد ناشی از برداشت‌های فردی اداره نظارت، تعطیل، معلق یا دچار مشکل شوند، و تراکم دفاتر و درمانگران بسیار نامنسجم بوده و مناطق محروم کاملاً بی‌بهره از وجود همکاران گفتاردرمانی هستند.
وی بیان داشت: سال ۱۳۷۵ در دفترچه انتخاب رشته کنکور سراسری قید شده بود که ۳۵۰۰ نیروی گفتار درمانگر مورد نیاز است، امروز که ۲۲ سال از آن زمان می‌گذرد، حدود ۴۰۰۰ دانش‌آموخته گفتار درمانی داریم که قریب به نیمی از آنها مشکل معیشتی و اشتغال دارند و قریب به ۱۰۰۰ نفر تغییر شغل داده اند.
وثوقی تصریح کرد: یکی از مشکلات ساده اما مهم این است که از اسم اصلی این رشته، یعنی آسیب شناسی گفتار و زبان، نمی‌شود استفاده کرد.
وی افزود: باید همه بدانند که با افزایش سن جامعه و بروز اختلالات اکتسابی مثل تصادفات، سکته مغزی، آلزایمر، پارکینسون، ام اس و…، و از طرفی افزایش نرخ اختلالات رشدی مثل اوتیسم، گفتار درمانی جزو ملزومات اساسی حوزه سلامت به شمار می‌رود.
وثوقی عنوان کرد: گفتار درمانی رشته‌ای است که حداقل ۳۵ درصد مردم آمریکا، یک بار به کارشناسان این رشته مراجعه کرده‌اند و ۱۷ درصد مردم به آن نیاز دارند. در حالی که در ایران این آمار به طور غیر رسمی ۹ تا ۱۲ درصد اعلام شده است که عملاً به یک درصد هم نمی‌رسد. شاید بزرگ‌ترین علت مراجعه نکردن مردم، مشکلات مالی و معضل بیمه باشد.
