به گزارش ایران اکونومیست به نقل از روزنامه 'هندوستان تایمز'، وزارت امور خارجه چین در بیانیه ای اعلام کرد : سفر نخست وزیر هند به ایالت اروناچال پرادش قطعا با فعالیت های رهبران هندی در منطقه متغایر است. پکن از طرف هندی درخواست می کند تا به نگرانی های چین توجه و از هرگونه اقدام که سبب افزایش اختلافات و تنش ها میان دو کشور شود خودداری کند.
وزارت امور خارجه هند نیز در پاسخ به این اعتراض چین اعلام کرد: ایالت اورناچال پرادش بخش جدایی ناپذیر هند است. رهبران هند مانند هر منطقه دیگر، به صورت دوره ای از این ایالت دیدار می کنند. موضع قطعی هند در مواقع مختلف به چین اعلام شده است.
نارندرا مودی به عنوان بخشی از مبارزات انتخاباتی خود پیش از آغاز انتخابات سراسری هند به شمال شرق این کشور سفر کرده است.
با وجود تلاش های اخیر جهت بهبود روابط دو جانبه، اختلافات بر سر مناطق مرزی کوهستانی هند و چین که در سال 1962 سبب آغاز یک جنگ میان دو کشور شد همچنان یک مساله حساس میان دهلی نو و پکن است.
چین و هند پس از وقوع یک تنش مرزی جدی در منطقه دوکلم در سال 2017 سعی کرده اند روابط خود را بهبود بخشند. مودی و شی جین پینگ رییس جمهوری چین در سال گذشته چندین بار با یکدیگر دیدار داشتند.
هند و چین دارای نزدیک به 4 هزار کیلومتر مرز مشترک هستند که در مناسبات دو کشور به این مرزها خط واقعی کنترل گفته می شود.
چین در سال 2017 در اقدامی تصمیم گرفت در یک منطقه به نام 'دوکلم' که توسط بوتان - کشور حامی هند - کنترل می شود، نفوذ کند.
تنش مرزی سال گذشته بین چین ،هند و بوتان که حدود سه ماه به طول انجامید و پس از عقب نشینی نیروهای دو کشور از دوکلم پایان یافت.
چین ایالت اروناچال پرادش را به عنوان تبت جنوبی می داند و آن را بخشی از خاک خود اعلام کرده است. پکن همچنین از صدور روادید برای مردم ایالت ارناچال پرادش خودداری می کند.
این درحالی است که هند منطقه توانگ در ایالت ارناچال پرادش را بخش جدایی ناپذیر این ایالت و در نتیجه بخشی از خاک خود می داند و اعلام کرده است که این منطقه از سال 1950 تاکنون هر ساله در پارلمان های ایالتی و مرکزی نماینده داشته است.
هند همچنین مدعی است که چین هم 38 هزار کیلومتر مربع از فلات 'اکسای' چین را به تصرف خود درآورده است.
دهلی نو و پکن از سال 2003 میلادی تاکنون 19 بار با یکدیگر در خصوص اختلافات مرزی گفت و گو کرده اند اما این مذاکرات نتیجه ای نداشته است.