به گزارش ایران اکونومیست به نقل از رسانه مالیاتی ایران؛ با توسعه شهرها و تمرکز پیوسته رو به رشد و فعالیت های اقتصادی در مراکز شهری، به ویژه در کشورهای کمترتوسعه یافته، پایداری شهری بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. زیرا بی توجهی به پایداری شهرها، سبب خواهد شد مسایل و مشکلات موجود در شهرها، از قبیل: نابرابری و فقر، کاهش سطح کیفیت زندگی، وضعیت مسکن و توسعة فیزیکی شهرها، بیکاری و اشتغال کاذب و جرم و فساد، بیش از پیش افزایش یابد. بنابراین،
نه تنها بی توجهی به پایداری در فرآیند توسعه، بر شهرها تأثیر منفی خواهد گذاشت، بلکه در مناطق پیرامون و سکونت گاه های انسانی کوچک(روستاها) نیز تأثیرات منفی خواهد داشت که این امر، لزوم توجه به پایداری شهرها را در گرو توسعة منطقه و برنامه ریزی بهینه منطقه ای ضروری می نماید. که در این میان از نقش مالیات، بویژه مالیات بر ارزش افزوده، نمی توان گذشت.
مالیات بر ارزش افزوده از جمله مالیات‌های جدیدی است که پس از جنگ جهانی دوم، در کشورهای اروپایی وضع گردید. هم‌اکنون این نظام مالیاتی در اکثر کشورهای دنیا اجرا می‌شود. این نوع مالیات، رایج‌ترین و پذیرفته‌ترین مالیاتی است که دولت ها، برای تأمین هزینه‌های خود دریافت می‌کنند و نوعی مالیات بر مصرف است.
قانون مالیات بر ارزش افزوده، از پیشرفته‌ترین و بهترین قوانینی است که در سال‌های اخیر در سیستم اقتصادی و نظام مالیاتی کشور وضع شده است. اگر معضلات پیش روی آن برداشته شود، وابستگی دولت به منابع نفتی و و همچنین منابع درآمدهای ناپایدار کاسته خواهد شد. همچنین اجرای این قانون باعث شفاف‌سازی نظام اقتصادی و به وجود آمدن عدالت اجتماعی و سیاسی و همچنین رونق اقتصادی شهرها می شود. از آنجا که رونق و بهبود اقتصادی شهر باعث می‌شود که دولت ها خدمات بیشتری به شهروندان ارائه کنند، نقش و جایگاه این مالیات نیز، بیشتر جلوه‌گر می‌شود.
در حال حاضر که نرخ مالیات بر ارزش افزوده در ایران ۹ درصد اعلام شده است، ۳ درصد به شهرداریها اختصاص یافته است که این منابع پیامدهای بسیار اثربخش و سودمندی را در حوزه توسعه زیرساخت‌های شهری به همراه داشته است. مالیات بر ارزش افزوده نه تنها یاریگر شهرداریها و شهرهای کوچک بوده است، بلکه در شهرهای بزرگ نیز نقش پر رنگی از خود بر جای گذاشته است. تامین چنین منبع درآمدی پایداری برای این حوزه باعث خواهد شد توسعه زیرساختها و خدمات شهری به شیوهای پایدار و همیشگی دنبال شود و با بروز مشکلاتی از قبیل کسری بودجه و یا افت درآمدهای نفتی دچار نوسان و توقف نشود.
در پایان می توان نتیجه گرفت که نظام مالیات بر ارزش افزوده با پویایی، دقت، نظم و سهولتی که دارد می تواند برای تامین بخشی از منابع مورد نیاز برای ایجاد وتوسعه زیرساخت های شهری مورد استفاده قرار گیرد وتنها با تکیه برمنابع پایدار می توان به نیازهای فزاینده ای که هر روزه ابعاد و زوایای تازه ای پیدا می کند پاسخ داد.
