به گزارش ایران اکونومیست، سمیرا اسماعیلی روانشناس و مشاور خانواده اظهار کرد: ازدواج سنت و نیازی است که افراد با انگیزه‌های مختلف به آن اقدام می‌کنند. سن، زمان، تهیه مقدمات، شرایط شغلی و اجتماعی همگی از مواردی هستند که در تصمیم‌گیری افراد برای ازدواج نقش موثری را ایفا می‌کنند.
این روانشناس درباره ازدواج با افراد دارای اختلالات روانی گفت: درباره ازدواج افراد مبتلا به بیماری شدید روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی و بیماری دو قطبی نظرات و نگرش‌های مختلفی وجود دارد. پیش از پرداختن و حلاجی مسئله ازدواج فرد مبتلا به بیماری شدید روانپزشکی، به چند اعتقاد و فکر غلط باید توجه کرد.
وی افزود: برخی باورهای اشتباهی دارند که اگر فرزند بیمارشان ازدواج کند، فشار روانی ناشی از تجرد کاهش یافته و فرد بهبود می‌یابد. به همین دلیل بسیاری از خانواده‌ها پس از ازدواج فرزندشان که بیماری روانپزشکی دارد، عکس آن چیزی که توقع داشتند، نتیجه می‌گیرند.
اسماعیلی با بیان نکاتی مهم در زمینه ازدواج موفق افراد مبتلا به بیماری‌های روانپزشکی گفت: برای انتخاب همسر باید توقع خود را از نظر موقعیت اجتماعی وی کمتر کنید، همسر آینده فرد بیمار، نقش همسر و تاحدی مراقب او را در زندگی مشترک آینده ایفا می‌کند و همچنین والدین باید از پنهان کردن بیماری فرزند خود در برابر همسر آینده‌اش خودداری کنند.
این روانشناس تصریح کرد: در برخی موارد برای اجتناب از بر هم خوردن ازدواج ممکن است خانواده فرد بیمار را پیش از ازدواج پنهان کنند که این کار عواقب شرعی و قانونی در پی دارد و خود فشار روانی بسیار زیادی را برای بیمار به همراه خواهد داشت.
وی افزود: خانواده بیمار بهتر است بدانند که منظور از ازدواج سپردن بیمار به همسر آینده و رفع مسئولیت از خود نیست، چراکه زندگی مشترک با یک فرد دیگر به خصوص در صورت داشتن فرزند با مسئولیت‌هایی همراه است که بیمار از عهده آن‌ها به تنهایی برنخواهد آمد و نیاز به کمک بیشتری خواهد داشت.
