به گزارش ایران اکونومیست به نقل از سازمان امور مالیاتی؛ مالیات بر ارزش افزوده که چند سالی است که به لیست مالیات های دریافتی توسط نظام مالیاتی کشور اضافه شده است ،که از کل مراحل تولید و توزیع کالاها و خدمات دریافت میشود . این نوع مالیات به تمامی خدمات و کالاهایی تعلق می‌گیرد که در برابر پول در داخل کشور داد و ستد می‌شوند، مگر آنکه در قانون برای آن شرایط ویژه، از جمله تخفیف‌هایی در نظر گرفته باشند.
مالیات بر ارزش افزوده به شیوه های گوناگون می تواند عاملی برای توسعه محسوب شود.این نوع مالیات در بسیاری از کشورها یک منبع درآمدی جدید وبا ثبات است که به منظور پوشش مخارج عمومی در نظرگرفته می شود، چون این مالیات از مصرف اخذ می شود ومصرف نیز به مثابه بخشی از تولید ناخالص داخلی، کم تر دچار نوسان می شود، بنابراین اعمال این مالیات نوعی درآمد پایدار برای دولت ایجاد می کند. تامین هزینه‌های عمومی کشورها مانند تامین امنیت، بهداشت و درمان، آموزش و ... نیازمند منابع مالیاتی است و امروزه مالیات، مهم‌ترین منبع درآمد دولت‌ها برای تامین این هزینه‌ها در جهان به شمار می‌رود. این منبع در کشورهای پیشرفته و توسعه یافته، بیشتر درآمدهای دولت‌ها را تشکیل می‌دهد.با پرداخت مالیات بر ارزش افزوده از طرفی مودیان در تامین این هزینه ها شریک می شوند و از طرف دیگر تداوم وتوسعه این خدمات دچار کاستی و اختلال نمی شود.
مالیات بر ارزش افزوده می تواند بخشی از فعالیت های اقتصادی را تحت پوشش خود قرار دهدکه از طریق مالیات های دیگر امکان پذیر نیست.محاسبه واخذ این مالیات برای پرداخت کنندگان وجمع آوری آن برای نظام مالیاتی ساده وسریع است.دریافت کنندگان به نوعی برخی از وظایف نظام مالیاتی را ایفاء می کنند. همچنین مالیات بر ارزش افزوده با محدود کردن امکان فرار مالیاتی در بخشهای تولید، توزیع و خدمات وبرخورد یکسان با تمامی فعالان اقتصادی به سمت تعادل بین بخشی حرکت خواهد نمود.در مالیات بر ارزش افزوده، زنجیره مبادلات به طور کامل قابل تعیقب بوده وامکان فرار مالیاتی کاهش می یابد.از اینرو افراد در قبال استفاده از منابع کشور ،در بازسازی وتجدید این منابع همکاری میکنند.مالیات بر ارزش افزوده، نوعی توزیع عادلانه ثروت است که ضمن برقراری عدالت به رفاه عمومی و توسعه و آبادانی کشور کمک خواهد کرد.
این نوع مالیات به‌عنوان یک منبع درآمدی پایدار، بستر ساز خدمات خوبی برای عمران و آبادانی شهرها و روستاها است و از آن جاییکه مناطق کمتر توسعه یافته نیز منابع مالی دریافت می کنند، همه مناطق به شکل متوازن توسعه پیدا می کنند وکمبود وکاستی هایشان به مرور از بین می رود.
