به گزارش ایران اکونومیست، رسیدگی به این پرونده از سال ۹۵ به دنبال مرگ زن جوان و خودزنی شوهرش در خانه‌ای واقع در شهران تهران کلید خورد.
او مدعی بود به همسرش مشکوک شده و نیمه شب او را به قتل رسانده، اما بلافاصله پشیمان شده و خودش را نیز زده است. این متهم بلافاصله به بیمارستان رسول اکرم (ص) منتقل شد و با تلاش تیم پزشکی زنده ماند.
در نخستین جلسه محاکمه متهم که در شعبه یازدهم دادگاه کیفری برگزار شد، وی این‌بار انگیزه دیگری را برای قتلی که مرتکب شده بود مطرح کرد و گفت: به‌خاطر بی‌خوابی‌هایی که داشتم به شدت عصبی شده بودم. در یک لحظه جنون بهم دست داد و با زنم درگیر شدم. سپس دخترم را به اتاقش بردم و در را بستم. من به علت بیماری روانی قرص مصرف می‌کنم، اما آن روز قرص‌هایم را نخورده بودم. همسرم را با چاقو زدم و بعد عروسک‌های دخترم را تکه تکه کردم و در نهایت هم می‌خواستم خودم را بکشم که زنده ماندم.
اما براساس محتوایات پرونده، پزشکی قانونی به هیچ عنوان جنون آنی متهم را نپذیرفت و اعلام کرد وی هنگام قتل حالت عادی داشته است. بدین ترتیب قضات پس از شور، وی را به قصاص محکوم کردند.
