به گزارش ایران اکونومیست، سلولز به‌عنوان فراوان‌ترین زیست پلیمر کره زمین از دیرباز مورد توجه بوده و از آن در تهیه کاغذ استفاده شده‌است. منبع عمده سلولزی به‌منظور تهیه کاغذ، درختان هستند. اما در حال حاضر مسئله کمبود منابع سلولزی، توجهات جامعه جهانی را به سمت استفاده از دیگر منابع سلولزی متمایل کرده‌است. سلولز مشتق شده از یک نوع باکتری موسوم به سلولز باکتریایی است که در سال‌های اخیر مورد توجه بسیاری از محققان در حوزه‌های مختلف علم و فناوری از جمله محققان دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان قرار گرفته است.
دکتر سمیه شیخ نظری، دانش‌آموخته مقطع دکتری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان ضمن اشاره به رزین فنول به عنوان یکی از مواد عایق پرکاربرد در صنعت برق، معایب این پلیمر را برشمرد و افزود: رزین فنول از دیر باز در صنایع عایقی کاربرد داشته است، اما این رزین بسیار شکننده بوده و نیز ضریب انبساط گرمایی بالایی دارد. به منظور مرتفع کردن این عیوب، در ترکیب رزین فنول از تقویت‌کننده استفاده می‌شود. مرسوم ترین تقویت‌کننده رزین فنول در صنایع عایق الکتریسیته، کاغذ یا همان سلولز است. در طرح حاضر تلاش کردیم با ایجاد یک ساختار نانوکامپوزیتی متشکل از رزین فنول و سلولز باکتریایی، به نانوکامپوزیتی با خواص الکتریکی، مکانیکی و حرارتی مطلوب دست یابیم.
وی در خصوص کاربرد نهایی نانوکامپوزیت‌های تولیدشده در این طرح، افزود: با توجه به مقاومت بالای الکتریکی سلولز، می‌توان از آن به‌عنوان عایق الکتریسیته در ترانسفورماتورها استفاده کرد، اما خواص گرمایی و مکانیکی ضعیف سلولز موجب کاهش کارایی آن می‌شود. در پژوهش حاضر ضمن استخراج سلولز از یک منبع باکتریایی و جلوگیری از قطع بی‌رویه درختان، از ماده استخراج‌شده به‌عنوان ماده اولیه جهت تولید یک نانوکامپوزیت عایق الکتریسیته استفاده شده‌است.
این محقق درباره خواص بهتر نانوکامپوزیت تولیدشده از سلولز باکتریایی در مقایسه با سلولزهای گیاهی رایج، گفت: کامپوزیت‌های عایقی که در ترانسفورماتورها به‌عنوان ماده عایق استفاده می‌شوند، به دلیل قرار گرفتن در معرض تنش‌های گرمایی و الکتریکی، عمر کوتاهی دارند و به‌ناچار باید در بازه‌های زمانی کوتاهی تعویض شوند؛ این موضوع هزینه‌های بسیاری را به صنایع مربوطه تحمیل می‌کند. نانوسلولز باکتریایی، به دلیل دارا بودن ضریب انبساط گرمایی بسیار پایین، قادر است تنش‌های گرمایی بالاتری را تحمل کند. از سوی دیگر، خلوص و درجه بلورینگی بالاتر نانوسلولز باکتریایی نسبت به سلولزهای رایج گیاهی، برتری خواص دی‌الکتریکی کامپوزیت تقویت‌شده با نانوسلولز باکتریایی در مقایسه با سلولز گیاهی را به دنبال دارد.
شیخ نظری تصریح کرد: به منظور بررسی ابعاد مختلف اثر افزودن نانوسلولز باکتریایی به عنوان تقویت‌کننده رزین فنول، آزمون‌های مشخصه‌یابی، آزمون‌های گرماسنجی، آزمون‌های مکانیکی اعم از مقاومت کششی، پارگی و ترکیدگی، آزمون‌های سنجش میزان مقاومت در برابر عبور جریان الکتریسیته اعم از سنجش ظرفیت و ثابت دی‌الکتریک، مقاومت دی‌الکتریک، اتلاف دی‌الکتریک و ولتاژ شکست دی‌الکتریک و آزمون اندازه‌گیری ضریب انبساط گرمایی انجام شده‌است.
وی خاطرنشان کرد: نتایج به‌دست‌آمده بیانگر کاهش 53 درصدی ضریب انبساط حرارتی نانوکامپوزیت سلولز باکتریایی-رزین فنول نسبت به کامپوزیت سلولز گیاهی- رزین فنول است. ولتاژ شکست دی‌الکتریک نانوکامپوزیت سلولز باکتریایی-رزین فنول، 183 درصد در مقایسه با کامپوزیت سلولز گیاهی- رزین فنول افزایش یافته است. همچنین نتایج بیانگر کاهش 85 درصدی اتلاف دی‌الکتریک نانوکامپوزیت سلولز باکتریایی-رزین فنول نسبت به کامپوزیت سلولز گیاهی- رزین فنول است.
نتایج این تحقیقات که حاصل تلاش‌های دکتر سمیه شیخ نظری و دکتر عباس قنبری از دانش‌آموختگان مقطع دکتری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان و دکتر تقی طبرسا، دکتر ابوالقاسم خزائیان و دکتر مهدی مشکور از اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان است، در International Journal of Biological Macromolecules با ضریب تأثیر 3.909 منتشر شده‌است.
