روزی که آفتاب فقط برای به ثمر رسیدن هزارمین گل«پله»طلوع کرد

به گزارش ایران اکونومیست؛  فیفا در گزارش خود آورده است: «احساس کردم تمام جهان یک طرف هستند و من طرف دیگر.»
این جمله احساس یک دروازه بان آرژانتینی از لحظه قرار گرفتن روی خط دروازه و آماده شدن برای مهار ضربه پنالتی در ساعت 11 و 11 دقیقه بعد از ظهر روز 19 نوامبر 1969در قلمرو برزیل است؛ با این وجود، او وظیفه حفاظت از دروازه آلبی سلسته را مقابل سلسائو یا تیمی از مرز جنوبی حاضر در جام لیبرتادورس، برعهده نداشته است.
«ادگاردو آندرادا» اسطوره بخش اعظمی از جمعیت 65 هزار نفری ورزشگاه ماراکانا محسوب می شود، کسی که همه او را تحسین می کنند؛ تیم «واسکو دوگاما» که آندرادا در آن بازی می کرد در خانه با تساوی یک بر یک مقابل سانتوس برزیل متوقف شده بود و تنها 12 دقیقه از دیدار تعیین کننده رقابت های روبرتائو (که بعدها به مسابقات قهرمانی سری آ برزیل تغییر نام داد) باقی مانده بود.
آندرادا به یاد می آورد: سر رو صدای ورزشگاه کر کننده بود، حتی احساس می کردم هواداران خودی هم علیه من هستند.
گیج و هاج و واج؟ چرا که نه، یک مرد افسانه ای در حال سبک و سنگین کردن ضربه ای تعیین کننده بود.
«پله» اسطوره فوتبال برزیل 999 گُله بود و نتیجه بازی در مقایسه با غوغای هواداران، به چشم نمی آمد. در واقع تنها چیزی که در آن بازی هیچ اهمیتی نداشت، نتیجه بازی بود؛ آنها آمده بودند تا شاهد عینی بازیکنی باشند که قرار بود در 29 سالگی به نخستین هزار گُله تاریخ فوتبال تبدیل شود و پله برای تبدیل کردن این پنالتی به گل، قصد داشت از سرعتش که با سن و سال وی در تضاد کامل می نمود، استفاده کند؛ پنالتی که سرنوشتش کمی دستکاری شد.
پله آن لحظه را این گونه به خاطر می آورد: اکثر هواداران در ماراکانا دوست داشتند این گل را ببینند اما بازیکنان واسکو دوگاما تمام تلاششان را برای جلوگیری از آن انجام داده بودند؛ در طول بازی مرا اذیت کردند و در گوشم می خواندند که این اتفاق امروز نخواهد افتاد، اما سرنوشت مسیر دیگری پیش گرفته بود، باید اتفاقی رخ می داد تا فرصتی به دست می آوردم و آن اتفاق افتاد.
پله عقب نشینی کرد، این پا و آن پا کرد و قصد داشت توپ را با پای راست به گوشه پایین سمت چپ بغلتاند؛ آندرادا به سمت توپ پرید و به رغم تشخیص درست مسیر، موفق به نگه داشتن آن در دستانش نشد.
پله ادامه داد: برای اولین بار در دوران فوتبالم، واقعا مضطرب شده بودم، آندرادا در فرم فوق العاده ای بود، تا بحال چنین فشاری را تجربه نکرده بودم، می لرزیدم اما این مسئولیت به عهده من واگذار شده بود و ...گل؛ باورکردنی نبود ورزشگاه منفجر شد.
پله به سمت دروزاه دوید تا توپ را بردارد و همزمان خبرنگاران بی شمار برای جاودان کردن واکنش او به زمین بازی هجوم بردند.
اسطوره سلسائو در حالی که با یادآوری این خاطره احساساتی شده بود، افزود: مردم، به خاطر خدا، حالا که همه این لحظه را می بینند، به بچه ها کمک کنید، به بینوایان دست یاری دهید و این تنها آرزوی من در این لحظه خاص است.
برخی از تماشاگران به سمت پله رفتند و پیراهن تیم واسکو را که پشت آن عدد 1000 نوشته شده بود، به او هدیه دادند؛ سلطان پیراهن را پوشید و با همراهی خیل جمعیت در حالی که با چشمانی خیس از اشک شوق توپ را بی وقفه می بوسید، دور افتخار زد.
آندرادا دروازه بانی که در یک قدمی مهار ضربه پنالتی پله و ناکام گذاشتن او از به ثمر رساندن هزارمین گلش بود، در حالی که چهره ای مغموم به خود گرفته بود، در مورد این صحنه می گوید: آشفته بودم، از اعماق قلبم دوست داشتم آن پنالتی را بگیرم، به هیچ وجه نمی خواستم آن دروازه بانی باشم که پله هزارمین گلش را وارد دروازه اش می کند.
این صحنه و اتفاقات آن قدر بزرگ بود که دست کم 25 دقیقه به طول انجامید؛ پس از اتمام قضایا، سانتوس بازی را با نتیجه 2 بر یک به سود خود به پایان رسانده بود اما هیچ کس اهمیتی نمی داد؛ آفتاب روز 19 نوامبر 1969 فقط و فقط به خاطر ثبت یکی از نمادین ترین گل های تاریخ فوتبال طلوع کرده بود...