به گزارش ایران اکونومیست؛ این روزنامه در مقاله ای که به قلم «جوناتان لیو» منتشر کرده و روز یکشنبه در پایگاه اطلاع رسانی الجزیره قطر بازتاب یافته است، اضافه کرد: ورزش برای اولین بار در سال 1520 میلادی توسط هنری هشتم و فرانسیس اول در سیاست خارجی مورد استفاده قرار گرفت.
نویسنده به جنایات جنگی که عربستان علیه همسایگان خود در یمن انجام می دهد اشاره کرده و این جنایات را دردناک ترین تراژدی ها در جهان کنونی توصیف کرده است.
لیو همچنین نقض حقوق بشر توسط عربستان سعودی در داخل و خارج از کشور و برنامه ها و فعالیت های ورزشی که حکمرانان آن انجام می دهند را در موازات سیاست های وحشیانه آنها مورد بررسی قرار داده است.
در این مقاله، نویسنده به برگزاری کنفرانس خبری «نواک جوکوویچ» و «رافائل نادال» دو تنیسور مشهور جهان که به تازگی در پاریس برگزار شد، اشاره کرده و نوشته است: در این کنفرانس از این دو ورزشکار خواسته شد تا از برگزاری دیدار نمایشی که قرار است ماه آینده در جده برگزار شود، صرف نظر کنند.
جوناتان لیو اضافه کرد: برزیل و آرژانتین چند هفته قبل در دیداری دوستانه که در جده برگزار شد، به میدان رفتند اما این دیدار برای آنها به جز پولی که عربستان به فدراسیون های فوتبال آنها پرداخت کرد، اهمیتی نداشت.
هدف عربستان سعودی از پرداخت این پول ها به تیم های برزیل و آرژانتین این بود که مردم جهان ببینند نیمار، پائولو، دیبالا و کاوتینهو در ورزشگاه عربستان به میدان رفتند.
در این مقاله با اشاره به اینکه قرار است ریاض ماه آینده میلادی مسابقات اتومبیلرانی و در ژانویه نیز دیدار تیم های یونتوس و آث میلان را میزبانی کند آمده است: عربستان سعودی از سرمایه های زیادی برخوردار است و می تواند میزبان رویدادهای دیگری باشد اما ورزش در اولویت قرار گرفته است البته نه برای جذب گردشگر بلکه برای اینکه این کشور در انظار مردم جهان قرار گیرد، زیرا حکمرانان عربستان معتقدند سهم سکوت از طریق ورزش آسان تر است.
جوناتان لیو در مقاله خود اضافه کرد: در حالی که هواپیماهای جنگنده عربستان یمن را بمباران می کنند و شهروندان این کشور را می کشند و زمانی که نظام عربستان سعودی مخالفان خود را بدون محاکمه به قتل می رساند، تورهای اروپایی خود را آماده می کنند تا در ژانویه برای اولین بار میزبانی عربستان سعودی از سوپرجام ایتالیا را ببینند و این یعنی بلند کردن صدای موسیقی تا فریادها شنیده نشود.
نویسنده با اشاره به مطلبی از خاشقچی روزنامه نگار مقتول عربستانی اشاره کرده و مقاله خود را با این سخن خاشقچی پایان برده است که «عدم انتقاد از نقض حقوق بشر محیطی را ایجاد می کند که دولت های مستبد قادر شوند مردم را از حقوق شهروندی محروم کنند.»
