به گزارش ایران اکونومیست، مریم اشرف روانشناس کودک، درباره اثرات مخرب بعضی بازی رایانه ای معروف به بازی آرایشگری اظهار داشت: از آنجا که در این بازی‌ها دختران سبک و سیاق فرهنگ دیگری را می‌بینند، به نظر می رسد کودکان از فضای زندگی واقعی بیرون می‌آیند و به نوعی در فرهنگ دیگری زندگی می‌کنند. حالا در آن فرهنگ از ریزترین مسائل مثل لباس گرفته تا آرایش و طراحی ناخن وجود دارد.
وی ادامه داد: صحنه هایی هم از فضای زندگی دوستانه، گردش، تفریح و به نوعی پارتی در این بازی ها وجود دارد. حتی آموزش پوشاندن و انتخاب لباس برای حیوانات نیز هست. اگر قرار است دختری خردسال آموزش ببیند، چرا آموزش پوشاندن و یا انتخاب لباس برای کودک آینده اش نباشد. چرا از حالا آموزش تهیه لباس برای حیوانات را می دهند؟! جالب تر اینکه طراحی خانه، ارتباط اجتماعی در همه این بازی ها متناسب با فرهنگ دیگری است که به نوعی فرهنگ غربی را برای بچه های ما ترویج می کند. این نوع آموزش ها علاوه بر تغییر ظاهر، بلوغ زودرس را برای بچه های ما در پی خواهد داشت.
اشرف شکل گیری زندگی خودمحور در شخصیت کودکان را یکی دیگر از آسیب های این بازی ها خواند و گفت: زندگی پر از فراز و نشیب است. در بازی های قدیمی که به خاله بازی معروف بود، کودکان می آموختند وقتی با یکدیگر دعوا می کنند چه جایی گذشت کنند و چه جایی حقشان را بگیرند. کجا فرمانبردار باشند و کجا مدیریت کنند؛ اما همه این محاسن در بازی های این چنینی گرفته می‌شود. وقتی بچه ها بر اساس این بازی ها خودمحور می شوند، در زندگی آینده شان اگر با مشکلی روبرو شوند به سرعت کم می‌آورند.
وی افزود: در فرهنگ و مذهب ما توکل کردن امری مهم است؛ اینکه بتوانی پذیرای واقعیت باشی. حتی امروز در فرهنگ غرب هم هوش معنوی توضیح داده می‌شود و می‌گویند افرادی موفق‌تر هستند که به لحاظ معنوی قوی باشند. ولی در این بازی‌ها با تمرکز بر خودمحوری، معنویت از کاربر گرفته می‌شود. این حق بچه هاست که بتوانند دنیای واقعی را تجربه کنند؛ اما در این بازی ها همه چیز مجازی است.
این روانشناس گفت: در گذشته مادرهایمان به اندازه امروز اسباب بازی نداشتند؛ ولی خودشان از پارچه‌ها لباس درست کرده و تولید می‌کردند. تمام این فرصتها در بازی کامپیوتری از بچه ها گرفته می‌شود. درست است که خودشان به نوعی طراحی می‌کنند، اما این طراحی عینی نیست. به نوعی بچه‌ها مصرف گرا می‌شوند. برخی مادر‌ها گزارش می‌کنند از وقتی بچه شان طراحی خانه را بازی کرده، چند میلیون هزینه کردند تا کل اتاقش را مثل آن بازی درآورند. تا کی بچه‌ها می‌توانند از خرید لذت ببرند؟ آیا وقتش نیست یک دختر نوجوان از تولید کردن هم لذت ببرد؟ در این نوع بازی‌ها این کار هم از بچه‌ها گرفته می‌شود.
وی آموزش رفتار‌های نامطلوب را دراین بازی‌ها بیشتر از رفتار مطلوب دانست و عنوان کرد: نیازی نیست بچه پنج ساله به آرایش کردن فکر کند آن هم در حد زیاد. این موضوع از آثار مخرب این بازی‌هاست. در این بازی‌ها روابط پنهان را آموزش می‌دهند؛ مثلاً در مسیر دانشگاه یا در قسمت خاصی از مهمانی شما به شخص خاصی نزدیک می‌شوی و با او ارتباط برقرار می‌کنی. به نوعی راه دررو‌ها را به بچه‌ها آموزش می‌دهند. هم خانواده ها باید آگاهی داشته باشند و هم در مدارس باید پیامد این بازی‌ها بازگو شود.
