وعده نسیه به مدال‌های نقد ورزشکاران پاراآسیایی
عملکرد ورزشکاران اعزامی ایران به رقابت های پاراآسیایی جاکارتا ستودنی و حاصل همتی والا و تلاشی مضاعف بود در این میان به نظر می‌رسد مسئولان و نهاد‌های متولی استانی، از قافله قدردانی وحمایت از این افتخارآفرینی‌ها عقب افتاده‌اند.
به گزارش ایران اکونومیست؛ سومین دوره بازی‌های پاراآسیایی از 14 تا 21 مهرماه در جارکارتا اندونزی برگزار شد و 13 ورزشکار جانباز و معلول فارس که در این دوره از مسابقات شرکت کردند، توانستند 12 مدال رنگارنگ کسب کنند و با کارنامه‌ای درخشان به وطن بازگردند.
آویختن این مدال‌های رنگارنگ طلا و نقره و برنزی، نشان‌دهنده همت والا و خستگی ناپذیری بسیار این معلولان و جانبازان است؛ این دستاورد بزرگترین نشانه مقابله با ناتوانی‌ها و تزریق روح امید به جامعه است و اثبات می‌کند که معلولیت، به معنای محدودیت نیست و زندگی با افتخارات بسیار و موفقیت‌هایش در جریان است.
در همین راستا، برخی ورزشکاران مدال آور معلول و جانباز از کمبود‌ها، توقعات و دلنگرانی‌هایشان پس از بازگشت از مسابقات آسیایی سخن گفتند. آنها بزرگترین مشکلات خود را توزیع ناعادلانه امکانات، کمبود فضاهای ورزشی و آموزشی و همچنین منابع مالی دانستند.
** در باغچه تمرین می‌کنم
محمد الوان پور، ورزشکار طلایی رقابت‌های جاکارتا در رشته دو و میدانی گفت: در استان فارس هیچ‌گونه امکاناتی وجود ندارد و من به عنوان یک ورزشکار در باغچه اداره بنیاد جانبازان تمرین می‌کنم، جایی که نمی توان نام فضای ورزشی را بر روی آن نهاد.
او ادامه داد: ما برای پرتاب دیسک و نیزه نیاز به زمینی به عرض 30 تا 35 متر داریم؛ اما همین امکان هم برای ما وجود ندارد.
الوان‌پور با بیان اینکه تلاش‌ها و پیگیری‌های چندین ساله آنان برای مهیا کردن زمین مناسب تمرین بی ثمر بوده است، عنوان کرد: اداره تربیت بدنی حتی برای تکمیل فرم ضمانتنامه آزمایش دوپینگ، با من همکاری نکرد و ناچار شدم هزینه‌ای شخصی برای این کار بپردازم؛ در حالیکه ورزشکاران دیگر استان‌ها چنین مشکلی نداشته‌اند.
وی با تاکید بر اینکه کسب هر موفقیتی با سختی فراوان و تلاش بسیار برای معلولان همراه است، گفت: همانگونه که ما در این شرایط دشوار مدال‌آوری می‌کنیم، انتظار دیده شدن نیز داریم؛ اما تا به امروز هیچ حمایتی از ما صورت نگرفته است.
** خبری از پاداش‌های استانی نیست
این ورزشکار مدال‌آور افزود: در استان خبری از پاداش و کمک مالی برای ورزشکاران معلول نیست؛ در صورتی که ورزشکاران سالم از سوی سازمان های مختلف حمایت می‌شوند.
الوان‌پور که حرفه‌اش تنها، ورزش کردن است، از همین راه کسب درآمد می‌کند و می‌گوید امکان اشتغال و درآمدزایی باوجود درخواست‌های مکرر ورزشکاران برای آنها فراهم نشده است.
** در هیچ دوره‌ای شاهد حمایت استانی نبوده‌ایم
ساره جوانمردی، پرچم‌دار کاروان ایران در بازی‌های آسیایی جاکارتا که موفق به کسب دو مدال طلا و نیز رکورد زنی در این دوره از مسابقات شد، گفت: به دلیل وجود سیل عظیم ورزشکاران در حیطه پارالمپیک، کمیته ملی پارالمپیک در حد بضاعت خود تلاش می‌کند بهترین شرایط و امکانات را برای همه ورزشکاران فراهم کند و شاید بضاعت آنان در حد توقع ما نیست؛ اما با وجود مشکلات اقتصادی، پذیرفتنی است.
او ادامه داد: این در حالی است که در استان فارس و شیراز از مسئولان ورزش، هیات جانبازان و معلولین، استاندار، فرماندار و سایر دست‌اندر کاران توقع حمایت بسیار بیشتری داریم؛ مانند آنچه در دیگر استان‌ها رخ می‌دهد.
جوانمردی با بیان اینکه در هیچ دوره‌ای شاهد حمایت درخوری در سطح استانی و شهری نبوده‌ایم، خاطرنشان کرد: ما ورزشکاران جانباز و معلول امیدواریم مسئولان ما را مانند ورزشکاران سالم و المپیکی ببینند و بدانند که زحمت کاری که انجام می‌دهیم، صد برابر یک فرد سالم است.
این بانوی مدال‌آور ابراز داشت: مدیر کل ورزش و جوانان استان فارس، پیش از مسابقات پاراآسیایی پاداشی را درنظر گرفتند که هرچند هنوز محقق نشده است؛ از ایشان سپاسگزاریم؛ اما آنچه در دوره‌های قبل شاهد بودیم و در این دوره رخ نداده، توجه شورای شهر به ورزشکاران بوده است.
** شورای شهر شیراز گوشه‌چشمی به ورزشکاران داشته باشد
جوانمردی گفت: شورای شهر در دوره‌های گذشته پیش از هر مسابقه‌ای، مصوبه ای برای پرداخت به ورزشکاران مدال‌آور آسیایی، پاراآسیایی یا المپیکی یا پارالمپیکی تصویب می‌کرد که در شورای جدید تاکنون چنین چیزی رخ نداده است.
او ابراز امیدواری کرد که شورای شهر بتواند حمایت خود را از ورزشکاران نشان دهد و گوشه چشمی به ورزش داشته باشد؛ زیرا این موضوع باعث ایجاد انگیزه ای مضاعف در ورزشکاران خواهد شد.
** معلولان غریب واقع شده است
عوض آزموده، جانباز 70 درصد جنگ تحمیلی و از ورزشکاران پیشکسوت فارس است که 22سال به صورت حرفه‌ای ورزش کرده است و در سه پارالمپیک شرکت کرده و حاصل آن پنج مدال جهانی در رشته دو و میدانی بوده است.
او گفت: زمانی که ما ورزش کردن را آغاز کردیم، امکانات در حد صفر بود و حتی وقتی می‌خواستیم پرتاب نیزه انجام دهیم، چوبی را می تراشیدیم و جای نیزه از آن استفاده می‌کردیم در واقع آن دوران حتی از دوران جبهه و جنگ نیز سخت تر بود.
آزموده ادامه داد: ورزشکاران استان فارس طی سی سال گذشته بیشترین مدال پاراآسیایی و مسابقات جهانی را به ارمغان آوردند و دستاورد‌های ما در آنچه مربوط به ورزشکاران بوده، ایده آل بوده است؛ اما با توجه به روز شدن ورزش در جهان، چه در کشور و چه در فارس چندان امکاناتی برای ورزشکاران فراهم نشده است.
وی با بیان اینکه دولتمردان باید به فکر باشند و ورزش را از این وضعیت ایستا خارج کنند، افزود: در این زمینه تنها، موضوع مادی مطرح نیست، بلکه بحث فکر واندیشه است؛ زیرا ورزش برای یک فرد معلول امید و زندگی است و مسئولان باید اینگونه به مساله نگاه کنند.
این ورزشکار جانباز بیان داشت: معلولان در کشور ما غریب واقع شده‌اند. ما یک شهروند سالم نیستیم؛ اما حق زندگی داریم و می‌خواهیم در شهر تردد کنیم؛ درحالیکه به دلیل نبود مناسب‌سازی نمی‌توانیم از ساختمان های دولتی استفاده کنیم یا امکانات حمل و نقل درون شهری از جمله مترو و اتوبوس اصلا برای معلولان تعبیه نشده است.
آزموده افزود: مسئولان باید به مساله اینگونه نگاه کنند که معلولیت از هیچکس دور نیست، بسیاری از افراد سالم بر اثر تصادف یا کوچکترین اتفاقی دچار معلولیت می‌شوند، افراد ناگزیر کهنسال خواهند شد و متولیان امر باید خود را جای یک معلول یا سالمند بگذارند و فکر کنند شاید فردا کوچکترین مشکلی برای خودشان پیش آید.
وی با بیان اینکه زندگی برای معلولان دشوار است؛ اما ادامه دارد، گفت: برای تخصیص برخی امکانات و فراهم‌کردن زمینه فعالیت همیشه به پول‌های هنگفت نیاز نیست، بلکه گاهی نیازمند به دلسوزی و اندیشه‌ورزی مسئولانه است.
** ورزش معلولان، سراسر چالش است
ندا فراستیان، عضو تیم ملی بسکتبال با ویلچر که به همراه این تیم مقام چهارم مسابقات پاراآسیایی جاکارتا را کسب کرد، گفت: شاید بتوان گفت در ورزش های انفرادی که همه چیز به همت ورزشکاران بستگی دارد و تلاش فردی بیش از سایر عوامل اهمیت دارد، احتمال کسب موفقیت بیشتر است.
او افزود: در رشته های تیمی همچون بسکتبال، به حمایت‌های مالی بسیاری نیاز داریم؛ زیرا بسیار وابسته به سخت‌افزاری همچون ویلچر هستیم و تهیه این ابزار نیز بسیار هزینه‌بردار است و از همین رو این رشته چندان مورد حمایت نیست.
فراستیان با بیان اینکه ورزش معلولان، سراسر چالش است، ابراز داشت: افزون بر مشکلات یادشده، برخورداری از مربیان خوب و زمین مناسب نیز از دیگر مشکلات ماست.
این ورزشکار بیان کرد: اگر امکانات کافی برای ما فراهم شود، می‌توانیم استعداد‌های بیشتری را پرورش دهیم؛ اما در زمان حاضر ما هیچ حقوقی دریافت نمی‌کنیم و تا به حال نیز اقدامی برای حمایت مالی صورت نگرفته است و حتی برای مسابقات لیگ هم ناچاریم خودمان هزینه کنیم. محدودیت در توزیع منابع و امکانات برای جامعه توان‌خواهان همواره در زمره مشکلات اساسی این قشر بوده است، از سوی دیگر، تاکید مداوم مسئولان بر ضرورت برخورداری از روحیه امیدبخشی و تشویق آنان به انجام فعالیت‌های مختلف که نمونه آن مدال آوری در سطح جهانی و ملی است، این پرسش را به وجود می‌آورد که امروز، که دستاورد تلاش این قهرمانان ورزشی در قالب مدال‌های رنگارنگ و با کسب بهترین نتیجه‌ها همراه بوده است، مدیران و مسئولان برای آنان چه خواهند کرد.
آیا توزیع دیگرگونه‌ای از عدالت اجتماعی را برای آنان شاهد خواهیم بود و آیا می‌توان به اقدام های بموقع مسئولان امید داشت تا آنها در دوره‌های آینده رقابت های مهم بین المللی، همچنان برای کشور خودشان افتخارآفرینی کنند؟
آویختن این مدال‌های رنگارنگ طلا و نقره و برنزی، نشان‌دهنده همت والا و خستگی ناپذیری بسیار این معلولان و جانبازان است؛ این دستاورد بزرگترین نشانه مقابله با ناتوانی‌ها و تزریق روح امید به جامعه است و اثبات می‌کند که معلولیت، به معنای محدودیت نیست و زندگی با افتخارات بسیار و موفقیت‌هایش در جریان است.
در همین راستا، برخی ورزشکاران مدال آور معلول و جانباز از کمبود‌ها، توقعات و دلنگرانی‌هایشان پس از بازگشت از مسابقات آسیایی سخن گفتند. آنها بزرگترین مشکلات خود را توزیع ناعادلانه امکانات، کمبود فضاهای ورزشی و آموزشی و همچنین منابع مالی دانستند.
** در باغچه تمرین می‌کنم
محمد الوان پور، ورزشکار طلایی رقابت‌های جاکارتا در رشته دو و میدانی گفت: در استان فارس هیچ‌گونه امکاناتی وجود ندارد و من به عنوان یک ورزشکار در باغچه اداره بنیاد جانبازان تمرین می‌کنم، جایی که نمی توان نام فضای ورزشی را بر روی آن نهاد.
او ادامه داد: ما برای پرتاب دیسک و نیزه نیاز به زمینی به عرض 30 تا 35 متر داریم؛ اما همین امکان هم برای ما وجود ندارد.
الوان‌پور با بیان اینکه تلاش‌ها و پیگیری‌های چندین ساله آنان برای مهیا کردن زمین مناسب تمرین بی ثمر بوده است، عنوان کرد: اداره تربیت بدنی حتی برای تکمیل فرم ضمانتنامه آزمایش دوپینگ، با من همکاری نکرد و ناچار شدم هزینه‌ای شخصی برای این کار بپردازم؛ در حالیکه ورزشکاران دیگر استان‌ها چنین مشکلی نداشته‌اند.
وی با تاکید بر اینکه کسب هر موفقیتی با سختی فراوان و تلاش بسیار برای معلولان همراه است، گفت: همانگونه که ما در این شرایط دشوار مدال‌آوری می‌کنیم، انتظار دیده شدن نیز داریم؛ اما تا به امروز هیچ حمایتی از ما صورت نگرفته است.
** خبری از پاداش‌های استانی نیست
این ورزشکار مدال‌آور افزود: در استان خبری از پاداش و کمک مالی برای ورزشکاران معلول نیست؛ در صورتی که ورزشکاران سالم از سوی سازمان های مختلف حمایت می‌شوند.
الوان‌پور که حرفه‌اش تنها، ورزش کردن است، از همین راه کسب درآمد می‌کند و می‌گوید امکان اشتغال و درآمدزایی باوجود درخواست‌های مکرر ورزشکاران برای آنها فراهم نشده است.
** در هیچ دوره‌ای شاهد حمایت استانی نبوده‌ایم
ساره جوانمردی، پرچم‌دار کاروان ایران در بازی‌های آسیایی جاکارتا که موفق به کسب دو مدال طلا و نیز رکورد زنی در این دوره از مسابقات شد، گفت: به دلیل وجود سیل عظیم ورزشکاران در حیطه پارالمپیک، کمیته ملی پارالمپیک در حد بضاعت خود تلاش می‌کند بهترین شرایط و امکانات را برای همه ورزشکاران فراهم کند و شاید بضاعت آنان در حد توقع ما نیست؛ اما با وجود مشکلات اقتصادی، پذیرفتنی است.
او ادامه داد: این در حالی است که در استان فارس و شیراز از مسئولان ورزش، هیات جانبازان و معلولین، استاندار، فرماندار و سایر دست‌اندر کاران توقع حمایت بسیار بیشتری داریم؛ مانند آنچه در دیگر استان‌ها رخ می‌دهد.
جوانمردی با بیان اینکه در هیچ دوره‌ای شاهد حمایت درخوری در سطح استانی و شهری نبوده‌ایم، خاطرنشان کرد: ما ورزشکاران جانباز و معلول امیدواریم مسئولان ما را مانند ورزشکاران سالم و المپیکی ببینند و بدانند که زحمت کاری که انجام می‌دهیم، صد برابر یک فرد سالم است.
این بانوی مدال‌آور ابراز داشت: مدیر کل ورزش و جوانان استان فارس، پیش از مسابقات پاراآسیایی پاداشی را درنظر گرفتند که هرچند هنوز محقق نشده است؛ از ایشان سپاسگزاریم؛ اما آنچه در دوره‌های قبل شاهد بودیم و در این دوره رخ نداده، توجه شورای شهر به ورزشکاران بوده است.
** شورای شهر شیراز گوشه‌چشمی به ورزشکاران داشته باشد
جوانمردی گفت: شورای شهر در دوره‌های گذشته پیش از هر مسابقه‌ای، مصوبه ای برای پرداخت به ورزشکاران مدال‌آور آسیایی، پاراآسیایی یا المپیکی یا پارالمپیکی تصویب می‌کرد که در شورای جدید تاکنون چنین چیزی رخ نداده است.
او ابراز امیدواری کرد که شورای شهر بتواند حمایت خود را از ورزشکاران نشان دهد و گوشه چشمی به ورزش داشته باشد؛ زیرا این موضوع باعث ایجاد انگیزه ای مضاعف در ورزشکاران خواهد شد.
** معلولان غریب واقع شده است
عوض آزموده، جانباز 70 درصد جنگ تحمیلی و از ورزشکاران پیشکسوت فارس است که 22سال به صورت حرفه‌ای ورزش کرده است و در سه پارالمپیک شرکت کرده و حاصل آن پنج مدال جهانی در رشته دو و میدانی بوده است.
او گفت: زمانی که ما ورزش کردن را آغاز کردیم، امکانات در حد صفر بود و حتی وقتی می‌خواستیم پرتاب نیزه انجام دهیم، چوبی را می تراشیدیم و جای نیزه از آن استفاده می‌کردیم در واقع آن دوران حتی از دوران جبهه و جنگ نیز سخت تر بود.
آزموده ادامه داد: ورزشکاران استان فارس طی سی سال گذشته بیشترین مدال پاراآسیایی و مسابقات جهانی را به ارمغان آوردند و دستاورد‌های ما در آنچه مربوط به ورزشکاران بوده، ایده آل بوده است؛ اما با توجه به روز شدن ورزش در جهان، چه در کشور و چه در فارس چندان امکاناتی برای ورزشکاران فراهم نشده است.
وی با بیان اینکه دولتمردان باید به فکر باشند و ورزش را از این وضعیت ایستا خارج کنند، افزود: در این زمینه تنها، موضوع مادی مطرح نیست، بلکه بحث فکر واندیشه است؛ زیرا ورزش برای یک فرد معلول امید و زندگی است و مسئولان باید اینگونه به مساله نگاه کنند.
این ورزشکار جانباز بیان داشت: معلولان در کشور ما غریب واقع شده‌اند. ما یک شهروند سالم نیستیم؛ اما حق زندگی داریم و می‌خواهیم در شهر تردد کنیم؛ درحالیکه به دلیل نبود مناسب‌سازی نمی‌توانیم از ساختمان های دولتی استفاده کنیم یا امکانات حمل و نقل درون شهری از جمله مترو و اتوبوس اصلا برای معلولان تعبیه نشده است.
آزموده افزود: مسئولان باید به مساله اینگونه نگاه کنند که معلولیت از هیچکس دور نیست، بسیاری از افراد سالم بر اثر تصادف یا کوچکترین اتفاقی دچار معلولیت می‌شوند، افراد ناگزیر کهنسال خواهند شد و متولیان امر باید خود را جای یک معلول یا سالمند بگذارند و فکر کنند شاید فردا کوچکترین مشکلی برای خودشان پیش آید.
وی با بیان اینکه زندگی برای معلولان دشوار است؛ اما ادامه دارد، گفت: برای تخصیص برخی امکانات و فراهم‌کردن زمینه فعالیت همیشه به پول‌های هنگفت نیاز نیست، بلکه گاهی نیازمند به دلسوزی و اندیشه‌ورزی مسئولانه است.
** ورزش معلولان، سراسر چالش است
ندا فراستیان، عضو تیم ملی بسکتبال با ویلچر که به همراه این تیم مقام چهارم مسابقات پاراآسیایی جاکارتا را کسب کرد، گفت: شاید بتوان گفت در ورزش های انفرادی که همه چیز به همت ورزشکاران بستگی دارد و تلاش فردی بیش از سایر عوامل اهمیت دارد، احتمال کسب موفقیت بیشتر است.
او افزود: در رشته های تیمی همچون بسکتبال، به حمایت‌های مالی بسیاری نیاز داریم؛ زیرا بسیار وابسته به سخت‌افزاری همچون ویلچر هستیم و تهیه این ابزار نیز بسیار هزینه‌بردار است و از همین رو این رشته چندان مورد حمایت نیست.
فراستیان با بیان اینکه ورزش معلولان، سراسر چالش است، ابراز داشت: افزون بر مشکلات یادشده، برخورداری از مربیان خوب و زمین مناسب نیز از دیگر مشکلات ماست.
این ورزشکار بیان کرد: اگر امکانات کافی برای ما فراهم شود، می‌توانیم استعداد‌های بیشتری را پرورش دهیم؛ اما در زمان حاضر ما هیچ حقوقی دریافت نمی‌کنیم و تا به حال نیز اقدامی برای حمایت مالی صورت نگرفته است و حتی برای مسابقات لیگ هم ناچاریم خودمان هزینه کنیم. محدودیت در توزیع منابع و امکانات برای جامعه توان‌خواهان همواره در زمره مشکلات اساسی این قشر بوده است، از سوی دیگر، تاکید مداوم مسئولان بر ضرورت برخورداری از روحیه امیدبخشی و تشویق آنان به انجام فعالیت‌های مختلف که نمونه آن مدال آوری در سطح جهانی و ملی است، این پرسش را به وجود می‌آورد که امروز، که دستاورد تلاش این قهرمانان ورزشی در قالب مدال‌های رنگارنگ و با کسب بهترین نتیجه‌ها همراه بوده است، مدیران و مسئولان برای آنان چه خواهند کرد.
آیا توزیع دیگرگونه‌ای از عدالت اجتماعی را برای آنان شاهد خواهیم بود و آیا می‌توان به اقدام های بموقع مسئولان امید داشت تا آنها در دوره‌های آینده رقابت های مهم بین المللی، همچنان برای کشور خودشان افتخارآفرینی کنند؟
گزارش خطا
آخرین اخبار