۰۹ مهر ۱۳۹۷ - ۱۱:۴۹
اعتراضات صنفی؛ رویدادی که بحران جلوه می دهند
اعتراضات صنفی گرچه در مناطق مختلف جهان، موضوعی عادی و رویدادی مرسوم است اما این رویداد زمانی که در جغرافیای ایران روی دهد، می تواند بهانه اجماع رسانه ای و سیاسی بیگانگان علیه کشور و دست افزاری برای صدور انواع بیانیه ها و مجوز انواع دخالت ها و جنجال ها باشد.
به گزارش ایران اکونومیست؛ با گذشت چهاردهه از پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران، بسیاری از موضوعات داخلی کشور همچنان بهانه دخالت ها و هجمه رسانه ای کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای و دشمنان ایران است.
در تازه ترینِ این بهانه جویی ها و همزمان با اعتراضات صنفی کامیونداران در کشور، موج تبلیغاتی رسانه های خارج از ایران به ویژه رسانه های فارسی زبان، به راه افتاده و با ملغمه ای از شایعه و حاشیه به مسیر خود ادامه می دهد.
این حجم گسترده از هجمه های رسانه ای درباره اعتصاب و یا اعتراضات صنفی، در حالی از سوی رسانه های خارجی پیگیری می شود که ماهانه از جنس این اعتراضات در اقصی نقاط جهان برگزار می شود و رسانه ها تنها به ارائه خبری کوتاه و یا تحلیل کارشناسی از دلایل آن، اکتفا می کنند.
با مرور صفحات جستجوگر اینترنت، کانال های خبری و صفحات اجتماعی اما می توان به وضوح مشاهده کرد که حجم گسترده ای از خبرهای درست و نادرست درباره اعتراضاتی از این دست در فضای مجازی و پایگاه های خبری منتشر شده است که نشانگر دیدگاه خاص و متفاوت درباره یک موضوع واحد یعنی اعتراضات صنفی در ایران و نقاط مختلف جهان است. در مورد مشخص اعتصابات کامیونداران هم چنین رویه ای در حال پیگیری است و می تواند ابعاد این موضوع را گسترده و گاهی مغشوش سازد.
**اعتراضات و شیوه برخورد مخالفان کشور
متاخرترین روایت رسانه های خبری خارج از ایران درباره اعتراضات شغلی، پیش از صنف کامیونداران، در اعتصابات شهرهای کردنشین ایران شنیده شد. روایت هایی متناقض و گاهی آلوده به دروغ های غرض ورزانه درباره ابعاد و گستردگی این اعتراضات بود.
در پی اعتراض مردم بانه و دیگر شهرهای کردنشین کردستان که عموما بحق و در پی مشکلات معیشتی بود رسانه های خارجی اعم از فارسی زبان، عربی-عبری زبان و انگلیسی زبان، با تمسک به برخی رویدادهای سیاسی رخ داده همزمان با این اعتراضات، کوشیدند آن را سیاسی جلوه دهند.
کمی دیرتر یا دورتر می توان خط رسانه ای و سیاسی علیه ایران را در اعتراضات اقتصادی دی ماه پیگیری کرد. اعتراضاتی که نوع مشابه آن چندی پیش در برخی شهرهای اروپا هم روی داد، بی آنکه ماهیت و اساس حکومت و دولت را در آن کشورها زیر سوال ببرد.
در ایران اما رسانه ها در هجمه ای بی سابقه علیه کشور و دولت، با بهره گیری از برخی کانال های معاند فارسی زبان حتی به آموزش های جنگی و ساخت مواد منفجره هم روی آورند.
چنین رویه ای طی ماه های گذشته و همزمان با نابسامانی های اقتصادی و معیشتی که بستر اعتراضی را گسترده کرده، بیشتر مورد مشاهده است و در شیوه خبررسانی و تحلیلی بسیاری از این رسانه ها حتی با پایان اعتصابات هم حاشیه ها و حتی دستگیری! اعتصاب کنندگان پایان نمی گیرد، گاهی از ضرب و شتم سخن گفته می شود و گاهی حتی از اعدام و مرگ! در حالی که آنچه در عالم واقعیت روی می دهد در بسیاری از مواقع (به جز موارد امنیتی و سلب کنندگان آرامش مردم) بازداشت‌های چند روزه و یا حتی چند ساعته است.
در گزارش های این رسانه آتش زدن اموال عمومی، زخمی شدن مردم بر اثر گلوله و دیگر فجایع همواره در بستری از ابهام و دروغ به شنونده منتقل می شود که گاهی حتی با مشاهدات میدانی شاهدان حاضر در اجتماعات اعتراضی همخوانی ندارد و یا حتی متناقض آن است.
شیوه مغرضانه خبررسانی و تحلیل اما، تنها از سوی رسانه های خارجی دنبال نمی شود. مقامات برخی از کشورها به ویژه آمریکا به بهانه این اعتراضات صنفی تندترین حمله های لفظی را علیه مقامات و مسوولان ایران به کار می برند، در کنار آن ها بازندگان عرصه سیاست ایران در خارج از مرزها، عناصر رژیم گذشته و حتی منافقین و دشمنان نشان دار جمهوری اسلامی در هر اعتراض صنفی، معیشتی و حتی سیاسی به گونه موضع گیری و رفتار می کنند که گویی کشور با آشوب های بزرگی دست به گریبان است و کابوس آن ها برای سقوط نظام در حال تبدیل به رویای شومی است.
همزمان با انتشار خبرهای هر اعتراضی در هر گوشه ای از ایران، مجموعه گروه های اشاره شده با تمام قوا و با تکیه بر هیاهوی رسانه ای خود، مردم اصناف و اقصی نقاط دیگر ایران را به آشوب دعوت می کنند.
**کامیونداران به چه معترض هستند
گرانی لاستیک و دیگر کالاهای مصرفی در صنف کامیونداران و نیز پایین بودن ستمزد رانندگان از مهمترین دلایلی است که کامیونداران را طی چهارماه گذشته مجبور به اعتراض و اعتصاب کرده است.
هم دولت و هم قوای دیگر و هم افکار عمومی این صنف را در اعلام شرایط سخت خود به زبان اعتصاب محق می دانند و بر دشواری گذران معیشت آن ها آگاه هستند.
خرداد ماه سال جاری دشواری این گذران نخستین اعتصاب سراسری کامیونداران را رقم زد که با تمهیدات وزارت راه و شهرسازی و نیز مذاکرات عباس آخوندی، وزیر این وزارتخانه تا حدودی بهبود یافت. اعتصابات کنونی نیز اگر دست افزار آشوب طلبان داخلی و خارجی نشود می تواند با تکاپوی دولت و مجلس سرانجام به حل مشکلات کامیونداران بیانجامد.
اما به چند دلیل مشخص این اعتصابات اکنون در حال خروج از مسیر و عدول از اهداف خود است. خبرهای ضدونقیضی از نحوه برخورد با رانندگانی که به اعتصاب نپیوسته اند و نیز ناامن سازی برخی جاده های کشور شنیده می شود که به طور قطع خواست رانندگان این صنف و هدف آن ها نبوده است.
شاید دلیل نخست آن عدم شکل گیری سندیکا و یا اتحادیه منسجمی است که نمایندگی اصناف را بر عهده گیرد. در نبود چنین سازوکاری، تصمیمات بر اساس منافع و یا خواست فردی گرفته می شود و نمی تواند منافع جمع را تضمین و تثبیت کند.
این شیوه فردگرایی بستر بسیار مناسبی را برای حضور و رشد، افراد گمنام و هرج و مرج طلب فراهم می کند تا قاعده بازی را بر هم زنند و از یک اعتراض صنفی و به حق با ماهیت اقتصادی و معیشتی، یک مشکل امنیتی و ملی به وجود آورند.
به طور یقین رانندگان کامیون که بار اصلی حمل و نقل ضروری ترین نیازهای مردم را بر دوش دارند هرگز در پی آشوب های مورد اشاره در تحلیل های تهدیدی و تبلیغی و حتی تطمیعی رسانه های فارسی زبان، نیستند و این موضوع ضرورت هوشیاری آن ها را دو چندان می کند.
**اعتصاب کامیونداران و وظیفه دشوار رسانه ملی و نیروی انتظامی
تکرار یک شیوه مشخص در برخورد با اعتراضات و اعتصابات صنفی در ایران از سوی رسانه ها و مقامات بیگانه و دشمنان نشان دار کشور، اتخاذ تدبیر و سازوکاری مشخص از سوی دستگاه های متولی در گستره دهکده جهانی را ضروری می سازد. این میان آنچه می تواند اثرات سموم خبرهای دروغ و تحلیل های غرض ورزانه را خنثی کند و یا کاهش دهد، رسانه های داخلی هستند که صداوسیما به عنوان رسانه ای ملی می تواند نقش مهم تری این میان ایفا کند. رویکرد صداقت محور و شنیدن نظرات متفاوت از تریبون های این رسانه می تواند اعتماد مردم را از شبکه های خبری و تحلیل های خارجی آن کم کند و رسانه ایرانی را به صدر رسانه های مورد اقبال جامعه بازگرداند.
این میان نیروهای نظامی و انتظامی هم در حراست از حقوق قانونی اصناف از یک سو و حفاظت از آرامش و امنیت ملی از سوی دیگر وظیفه دشواری بر عهده دارند که هم مدارا و تعامل با صنف کامیوندار را می طلبد و هم اقتدار با برهم زنندگان امنیت ملی را. نقش دولت و قوای دیگر هم در سامان بخشی به مشکلات این صنف غیرقابل انکار و به نوعی نخستین پادزهر سواستفاده های داخلی و خارجی از اعتراضات صنفی است. سواستفاده هایی که با تغییر شرایط از اعتراض صنفی به تهدید ملی، در نهایت به زیان جامعه کارگری تمام خواهد شد و حق قانونی آن ها را استحاله خواهد کرد.
در تازه ترینِ این بهانه جویی ها و همزمان با اعتراضات صنفی کامیونداران در کشور، موج تبلیغاتی رسانه های خارج از ایران به ویژه رسانه های فارسی زبان، به راه افتاده و با ملغمه ای از شایعه و حاشیه به مسیر خود ادامه می دهد.
این حجم گسترده از هجمه های رسانه ای درباره اعتصاب و یا اعتراضات صنفی، در حالی از سوی رسانه های خارجی پیگیری می شود که ماهانه از جنس این اعتراضات در اقصی نقاط جهان برگزار می شود و رسانه ها تنها به ارائه خبری کوتاه و یا تحلیل کارشناسی از دلایل آن، اکتفا می کنند.
با مرور صفحات جستجوگر اینترنت، کانال های خبری و صفحات اجتماعی اما می توان به وضوح مشاهده کرد که حجم گسترده ای از خبرهای درست و نادرست درباره اعتراضاتی از این دست در فضای مجازی و پایگاه های خبری منتشر شده است که نشانگر دیدگاه خاص و متفاوت درباره یک موضوع واحد یعنی اعتراضات صنفی در ایران و نقاط مختلف جهان است. در مورد مشخص اعتصابات کامیونداران هم چنین رویه ای در حال پیگیری است و می تواند ابعاد این موضوع را گسترده و گاهی مغشوش سازد.
**اعتراضات و شیوه برخورد مخالفان کشور
متاخرترین روایت رسانه های خبری خارج از ایران درباره اعتراضات شغلی، پیش از صنف کامیونداران، در اعتصابات شهرهای کردنشین ایران شنیده شد. روایت هایی متناقض و گاهی آلوده به دروغ های غرض ورزانه درباره ابعاد و گستردگی این اعتراضات بود.
در پی اعتراض مردم بانه و دیگر شهرهای کردنشین کردستان که عموما بحق و در پی مشکلات معیشتی بود رسانه های خارجی اعم از فارسی زبان، عربی-عبری زبان و انگلیسی زبان، با تمسک به برخی رویدادهای سیاسی رخ داده همزمان با این اعتراضات، کوشیدند آن را سیاسی جلوه دهند.
کمی دیرتر یا دورتر می توان خط رسانه ای و سیاسی علیه ایران را در اعتراضات اقتصادی دی ماه پیگیری کرد. اعتراضاتی که نوع مشابه آن چندی پیش در برخی شهرهای اروپا هم روی داد، بی آنکه ماهیت و اساس حکومت و دولت را در آن کشورها زیر سوال ببرد.
در ایران اما رسانه ها در هجمه ای بی سابقه علیه کشور و دولت، با بهره گیری از برخی کانال های معاند فارسی زبان حتی به آموزش های جنگی و ساخت مواد منفجره هم روی آورند.
چنین رویه ای طی ماه های گذشته و همزمان با نابسامانی های اقتصادی و معیشتی که بستر اعتراضی را گسترده کرده، بیشتر مورد مشاهده است و در شیوه خبررسانی و تحلیلی بسیاری از این رسانه ها حتی با پایان اعتصابات هم حاشیه ها و حتی دستگیری! اعتصاب کنندگان پایان نمی گیرد، گاهی از ضرب و شتم سخن گفته می شود و گاهی حتی از اعدام و مرگ! در حالی که آنچه در عالم واقعیت روی می دهد در بسیاری از مواقع (به جز موارد امنیتی و سلب کنندگان آرامش مردم) بازداشت‌های چند روزه و یا حتی چند ساعته است.
در گزارش های این رسانه آتش زدن اموال عمومی، زخمی شدن مردم بر اثر گلوله و دیگر فجایع همواره در بستری از ابهام و دروغ به شنونده منتقل می شود که گاهی حتی با مشاهدات میدانی شاهدان حاضر در اجتماعات اعتراضی همخوانی ندارد و یا حتی متناقض آن است.
شیوه مغرضانه خبررسانی و تحلیل اما، تنها از سوی رسانه های خارجی دنبال نمی شود. مقامات برخی از کشورها به ویژه آمریکا به بهانه این اعتراضات صنفی تندترین حمله های لفظی را علیه مقامات و مسوولان ایران به کار می برند، در کنار آن ها بازندگان عرصه سیاست ایران در خارج از مرزها، عناصر رژیم گذشته و حتی منافقین و دشمنان نشان دار جمهوری اسلامی در هر اعتراض صنفی، معیشتی و حتی سیاسی به گونه موضع گیری و رفتار می کنند که گویی کشور با آشوب های بزرگی دست به گریبان است و کابوس آن ها برای سقوط نظام در حال تبدیل به رویای شومی است.
همزمان با انتشار خبرهای هر اعتراضی در هر گوشه ای از ایران، مجموعه گروه های اشاره شده با تمام قوا و با تکیه بر هیاهوی رسانه ای خود، مردم اصناف و اقصی نقاط دیگر ایران را به آشوب دعوت می کنند.
**کامیونداران به چه معترض هستند
گرانی لاستیک و دیگر کالاهای مصرفی در صنف کامیونداران و نیز پایین بودن ستمزد رانندگان از مهمترین دلایلی است که کامیونداران را طی چهارماه گذشته مجبور به اعتراض و اعتصاب کرده است.
هم دولت و هم قوای دیگر و هم افکار عمومی این صنف را در اعلام شرایط سخت خود به زبان اعتصاب محق می دانند و بر دشواری گذران معیشت آن ها آگاه هستند.
خرداد ماه سال جاری دشواری این گذران نخستین اعتصاب سراسری کامیونداران را رقم زد که با تمهیدات وزارت راه و شهرسازی و نیز مذاکرات عباس آخوندی، وزیر این وزارتخانه تا حدودی بهبود یافت. اعتصابات کنونی نیز اگر دست افزار آشوب طلبان داخلی و خارجی نشود می تواند با تکاپوی دولت و مجلس سرانجام به حل مشکلات کامیونداران بیانجامد.
اما به چند دلیل مشخص این اعتصابات اکنون در حال خروج از مسیر و عدول از اهداف خود است. خبرهای ضدونقیضی از نحوه برخورد با رانندگانی که به اعتصاب نپیوسته اند و نیز ناامن سازی برخی جاده های کشور شنیده می شود که به طور قطع خواست رانندگان این صنف و هدف آن ها نبوده است.
شاید دلیل نخست آن عدم شکل گیری سندیکا و یا اتحادیه منسجمی است که نمایندگی اصناف را بر عهده گیرد. در نبود چنین سازوکاری، تصمیمات بر اساس منافع و یا خواست فردی گرفته می شود و نمی تواند منافع جمع را تضمین و تثبیت کند.
این شیوه فردگرایی بستر بسیار مناسبی را برای حضور و رشد، افراد گمنام و هرج و مرج طلب فراهم می کند تا قاعده بازی را بر هم زنند و از یک اعتراض صنفی و به حق با ماهیت اقتصادی و معیشتی، یک مشکل امنیتی و ملی به وجود آورند.
به طور یقین رانندگان کامیون که بار اصلی حمل و نقل ضروری ترین نیازهای مردم را بر دوش دارند هرگز در پی آشوب های مورد اشاره در تحلیل های تهدیدی و تبلیغی و حتی تطمیعی رسانه های فارسی زبان، نیستند و این موضوع ضرورت هوشیاری آن ها را دو چندان می کند.
**اعتصاب کامیونداران و وظیفه دشوار رسانه ملی و نیروی انتظامی
تکرار یک شیوه مشخص در برخورد با اعتراضات و اعتصابات صنفی در ایران از سوی رسانه ها و مقامات بیگانه و دشمنان نشان دار کشور، اتخاذ تدبیر و سازوکاری مشخص از سوی دستگاه های متولی در گستره دهکده جهانی را ضروری می سازد. این میان آنچه می تواند اثرات سموم خبرهای دروغ و تحلیل های غرض ورزانه را خنثی کند و یا کاهش دهد، رسانه های داخلی هستند که صداوسیما به عنوان رسانه ای ملی می تواند نقش مهم تری این میان ایفا کند. رویکرد صداقت محور و شنیدن نظرات متفاوت از تریبون های این رسانه می تواند اعتماد مردم را از شبکه های خبری و تحلیل های خارجی آن کم کند و رسانه ایرانی را به صدر رسانه های مورد اقبال جامعه بازگرداند.
این میان نیروهای نظامی و انتظامی هم در حراست از حقوق قانونی اصناف از یک سو و حفاظت از آرامش و امنیت ملی از سوی دیگر وظیفه دشواری بر عهده دارند که هم مدارا و تعامل با صنف کامیوندار را می طلبد و هم اقتدار با برهم زنندگان امنیت ملی را. نقش دولت و قوای دیگر هم در سامان بخشی به مشکلات این صنف غیرقابل انکار و به نوعی نخستین پادزهر سواستفاده های داخلی و خارجی از اعتراضات صنفی است. سواستفاده هایی که با تغییر شرایط از اعتراض صنفی به تهدید ملی، در نهایت به زیان جامعه کارگری تمام خواهد شد و حق قانونی آن ها را استحاله خواهد کرد.
گزارش خطا
آخرین اخبار