فوتسال زنان ایران بدون من هم به موفقیت ادامه می دهد

به گزارش ایران اکونومیست؛ سرمربی سابق تیم ملی فوتسال زنان ایران که اردیبهشت امسال عنوان قهرمانی مسابقات قهرمانی آسیا را همراه با شاگردانش به دست آورده بود، با قراردادی 2 ساله هدایت تیم ملی فوتسال زنان کویت را بر عهده گرفت. این البته تنها وظیفه مظفر در این کشور نیست و او مدیریت تیم های ملی فوتسال زنان، تاسیس لیگ، استعدادیابی و راه اندازی تیم های ملی در رده های سنی کویت را هم بر عهده دارد. اما نکته مهم اینکه مظفر  مشکلات لیگ داخلی ایران و نداشتن حاشیه امنیت شغلی را یکی از اصلی ترین دلایل رفتنش اعلام کرد.

 چگونه بعد از مدت ها حضور در فوتسال ایران بالاخره تصمیم به رفتن گرفتید؟
مظفر: 20 سال، فوتبال و فوتسال ایران را از نزدیک لمس کردم. به عنوان سرمربی تیم ملی فوتسال ایران هر سه رنگ مدال قهرمانی آسیا را همراه تیمم به دست آوردم. اگرچه موفقیت و پیشرفت انتهایی ندارد، اما برخی اوقات در فضای کاری پیشنهاداتی داده می شود که چالشی جدید را در سر راه زندگی افراد قرار می دهد. شما هم تصمیم می گیرید خودتان را وارد آن چالش کنید.
به نظر عدم تیم داری دانشگاه آزاد در لیگ فوتسال و پس از آن بی نظمی های نامی نو باعث شد تا از لیگ ایران دلزده شوید؟
درباره دانشگاه آزاد و نامی نو ترجیح می دهم اصلا صحبت نکنم. هر چیزی رخ داد تمام شد. فقط می توانم برای لیگ داخلی آرزو کنم تا اوضاعش بهتر شود. احترام بیشتری برای بازیکنان و مربیان قائل شوند و نظم و پویایی به وجود بیاید. اسپانسرهای بزرگ و قوی وارد این حوزه شوند و همه چیز بهتر از سال های اخیر پیش برود. عملا امسال تیمی برای لیگ نداشتم و می دانستم مشکلات قدیمی هم ادامه خواهند داشت. در نتیجه تصمیمم را گرفتم.
 شرایط بی ثبات مالی لیگ ایران هم روی تصمیمتان تاثیر داشت؟
مظفر: قطعا مسائل مالی و حاشیه امنیت کاری هم تاثیر داشت. هر کسی دوست دارد در ازای کار و تلاش و فعالیتی که انجام می دهد امنیت شغلی و درآمدی مطلوب داشته باشد.
 شرایط قراردادتان چطور است و چه وظایفی دارید؟
مظفر: قراردادم 2ساله با قابلیت تمدید 2سال اضافه است که این موضوع بستگی به میزان توافق دو طرف دارد. به طور همزمان هم مدیر تیم های ملی فوتسال زنان کویت و هم سرمربی تیم ملی فوتسالشان هستم. علاوه بر این ها باید برنامه توسعه رشته فوتسال زنان را هم در این کشور برای 2 یا چهار سال آینده ارائه دهم و اجرایی کنم. ضمن اینکه راه اندازی لیگ، استعدادیابی، تشکیل تیم های ملی در رده های سنی مختلف و آموزش به مریبان جوان از دیگر وظایف من است.
 پتانسیل این کشور را برای رقابت در فوتسال زنان آسیا چطور می بینید؟
مظفر: برای پاسخ این سوال باید بدانیم که کویت جمعیتی زیر 2 میلیون نفر با وسعت خاک محدود دارد. بر همین اساس ظرفیت هایش در مقایسه با کشورهایی مثل ایران، چین، ژاپن و حتی مالزی و اندونزی محدودتر است. ولی قرار است با آگاهی بر همین ظرفیت ها استارت کار را بزنیم و رشد کنیم. الان در نقطه صفر ایستاده ایم و مهم این است که 2سال دیگر همین جا نباشیم. این هدف مهم من است.
 با رفتن شما عملا وضعیت هدایت تیم ملی فوتسال زنان ایران مبهم شده است. به نظرتان نیروهای شایسته ای برای ادامه کار شما در داخل وجود دارد؟
مظفر: حتما همین طور است. هیچ وقت تیم ملی یک کشور وابسته به یک شخص نیست. مربیان شایسته ای در کشور حضور دارند و مطمئن باشید با رفتن من اتفاقی نمی افتد. حتما چهره های توانمندی می آیند، این راه را ادامه می دهند و موفقیت های جدیدی به کارنامه فوتسال زنان کشورمان اضافه می کنند.
 اما عجیب است که لیلا صوفی زاده نایب رییس زنان فدراسیون فوتبال همچنان شما را یکی از گزینه های سرمربیگری تیم ملی فوتسال ایران می داند.
مظفر: لطف داشتند اما در قرارداد من قید شده که به طور هم زمان نمی توانم در تیم ملی کشور دیگری سمتی داشته باشم.
 بعد از گذشت 2سال آیا شهرزاد مظفر را دوباره در ایران و کنار تیم ملی خواهیم دید؟
مظفر: ایران کشور من است و یکی از دلایلی که کویت را انتخاب کردم، نزدیکی به ایران بود. هیچ کس نمی داند چه اتفاقی می افتد و هر چیزی قابل پیش بینی است. شاید مجددا به کشورم برگردم، شاید همین جا بمانم و شاید هم کشور جدیدی را برای کار کردن انتخاب کنم. اما تیم ملی ایران فضایی در قلبم دارد که هیچ چیز نمی تواند جایش را پر کند. هر جای دنیا باشم قلبم برای کشور و تیم کشورم و البته شاگردانم است و می دانم بدون من هم بهترین نتایج را کسب می کنند.