به گزارش ایران اکونومیست، دکتر حمیدرضا صفی‌خانی با اشاره به اهمیت مدیریت منابع و مصارف در نظام سلامت، گفت: اولین چیزی که در این راستا مهم است این‌که نظام سلامت منابع خود را چطور باید کسب کند که پایدار باشد و به منابع زودگذر متصل نباشند. به همین علت نظام‌های سلامت اصولا منابع خود را به مالیات و عوارض متصل می‌کنند. این در حالی است که منابع نظام سلامت را نباید به منابع زودگذر و پرریسک مثل قیمت نفت متصل کرد.
وی افزود: عوارض بر کالاهای آسیب رسان به سلامت و مالیات بر ارزش افزوده یکی از منابع پایدار برای نظام سلامت محسوب می‌شوند.
قائم مقام معاونت برنامه‌ریزی راهبردی و هماهنگی وزارت بهداشت ادامه داد: نظام‌های سلامت معمولا این منابع را با هدف پایداری و همبستگی اجتماعی جذب می‌کنند. منظور از همبستگی اجتماعی به معنی شکل‌گیری یارانه متقاطع بین مردم است. یعنی جریان نقدینگی اولا بین مردم و دولت باید عادلانه تقسیم شود و دوما مردم به جای این‌که موقع بیماری حق بیمه بپردازند، باید در یک بازه زمانی طولانی کم کم حق بیمه یا مالیات پرداخت کنند.
بنابر اعلام روابط عمومی سازمان بیمه سلامت، عضو کمیته بیمه سلامت با بیان این‌که مردم با گروه‌های درآمدی متفاوت باید پرداخت عادلانه داشته باشند، گفت: یعنی هر شخصی که درآمد بیشتری دارد باید پرداخت بیشتری داشته باشد. این موارد از ارزش‌های بنیادین نظام پرداخت عادلانه است. وقتی یارانه متقاطع شکل بگیرد، همبستگی ایجاد می‌شود.
صفی‌خانی تاکید کرد: باید توجه کنیم که ایجاد انباشت پول منجر به ورود افراد کم درآمد و پر درآمد به یک صندوق بزرگ و بهره‌مندی مبتنی بر نیاز سلامتی خواهد شد.
وی در پایان گفت: درباره هزینه‌ها نیز با سه عنصر تعداد خدمت، قیمت هر واحد خدمت و فرآیندها و نظام پرداخت کشور مواجه هستیم که هر کدام از این موارد می‌تواند معادلات هزینه‌ای نظام سلامت را تحت تاثیر قرار دهد. یعنی اگر تواتر خدمات بالا رود، هزینه ایجاد می‌شود. ممکن است خدمات ارزان داشته باشیم، اما تواتر آن بالا باشد. شیوه خرید خدمت نیز در بحث هزینه‌ها تعیین کننده است؛ این‌که خدمت را از چه کسی، با چه قیمتی، در چه مکان‌هایی و در چه ساختارهایی خریداری می‌شود. در واقع وقتی بحث خرید راهبردی مطرح می‌شود، باید به تمام این سوالات پاسخ داده شود.
