به گزارش ایران اکونومیست به نقل از منابع خبری محلی ، تولید داخلی هند به شدت تحت تاثیر واردات ارزان از کشورهایی همچون چین قرار دارد.
روزنامه 'اکونومیک تایمز'،می نویسد: تعدادی معتقدند اگر آمریکا که پیش از این سر سخت ترین حامی تجارت آزاد بوده است اکنون فکر می کند با افزایش تعرفه های وارداتی می تواند به اقتصاد خود کمک کند، هند نیز باید همین روش ها را اتخاذ کند.
به دلیل نزدیک شدن انتخابات سراسری هند، حزب حاکم بهارتیا جانتا پارتی (بی جی پی) به رهبری نارندرا مودی تحت فشار زیادی قرار گرفته است تا سرمایه گذاری خصوصی، رشد اقتصادی و اشتغال زایی را افزایش دهد. تعداد زیادی از افراد در هند - هم در دولت و هم در بخش خصوصی - فکر می کنند که با کنترل واردات، هند می تواند تولید بومی را افزایش دهد و شغل های کافی برای نیروی عظیم جوان خود ایجاد کند.
در دوران پیش از 1991، بسیاری از فعالان بزرگ اقتصادی هند تقریبا با هیچ رقابتی از کالاهای وارداتی ارزان تر مواجه نبودند و از منافع انحصاری استفاده می کردند. آنها تصور بازگشت به روزهای خوب در یک بازار محافظت شده و انحصاری را دارند. برای آنها تعرفه های اخیر از سوی ترامپ و اقدامات متقابل چین زمینه ساز لازم برای هند جهت تعریف نسخه خود از سیاست های محافظه کارانه است.
به این ترتیب، هندوستان تعرفه های وارداتی خود برای تعدادی از کالاها از قبیل فولاد و قطعات خودرو و قطعات یدکی، کفش و اسباب بازی ها را افزایش داده است.
با توجه به رابطه ی نزدیک فعالان بزرگ اقتصادی هند با مقامات و سیاستمداران این کشور، صرفه نظر از گرایش سیاسی، احتمالا این تعرفه ها افزایش بیشتری خواهد داشت.
اما اگر کشوری در صحنه بین المللی باید نگران سیاست های محافظه کارانه باشد، آن هند است. «پی وی ناراسیمها رائو» نخست وزیر اسبق هند سعی کرد محدودیت های وارداتی ایجاد کند و با این اقدام چندین دهه به اقتصاد هند صدمه زد.
با وجود افزایش حمایت هندی ها از تقلید سیاست های ترامپ، افزایش تعرفه های گمرکی یک ساختار صنعتی ناکارامد در هند ایجاد خواهد کرد. این اقدامات هزینه ها را برای صنایع کوچک افزایش خواهد داد، سبب کاهش صادرات، محدود کردن انتخاب مصرف کنندگان و بدتر از همه ، انتقام جویی شرکای تجاری که از این تعرفه ها متضرر می شوند خواهد شد.
در دنیای امروز، تولید صنعتی یک پدیده چند منطقه ای است. بنابراین، هر گونه افزایش تعرفه ها، هند را بیشتر از شبکه های تولید منطقه ای و جهانی دور خواهد کرد. این شبکه ها نیازمند حرکت آسان اجزای سازنده و قطعات در میان مرز ها در طول فرایند تولید هستند.
بازار های محافظت شده، تجارت داخلی را درون خود متمرکز می سازد، و آنها را نسبت به کاهش هزینه ها یا ارتقاء کیفیت محصولات بی توجه می کند. در نتیجه، صادرات محصولات تولید شده داخلی به طور فزاینده ای در بازار رقابتی جهانی دشوار می شود.
مصرف کنندگان خانگی نیز در این فرآیند از کمبود انتخاب و کیفیت ضعیف محصولات که اغلب با قیمت های نسبتا بالاتر - خصوصیات یک بازار محافظت شده- به فروش می رسند، آسیب می بینند. این درس بزرگی است که هند در چهار دهه پیگیری سیاست اقتصادی ملی گرایانه خود تجربه کرد.
در سطح جهانی نیز سیاست های محافظه کارانه موفقیت آمیز نبوده است. به عنوان مثال در سال 2002، در دوره ریاست جمهوری جرج بوش، وی تعرفه های گمرکی برای محصولات فولادی را افزایش داد اما بوش در ماه دسمابر سال 2003 مجبور به عقب نشینی از سیاست های خود شد.
هند نیز تجربه ای مشابه دارد. سال گذشته افزایش تعرفه ها و تعیین حداقل قیمت واردات به افزایش قیمت فولاد در بازار های داخلی هند منجر شد و دولت مجبور شد به شرکت های تولید کننده فولاد اخطار دهد تا قیمت ها را بیش از 40 هزار روپیه در هر تن افزایش ندهند. این امر به شدت بر مصرف کنندگان صنایع پایین دست تاثیر گذاشت.
علاوه بر این، اقدامات تجاری تلافی جویانه می تواند به چشم انداز رشد اقتصادی هند صدمه بزند و از سهم هند در بازارهای خارج بکاهد.
بازار داخلی هند به اندازه ای نیست که بتواند کسب و کارهای این کشور را وارد جریان های اقتصادی بزرگ تر کند و میلیون ها نفر متقاضی شغل را به صورت ماهیانه جذب کند. در مورد ترامپ نیز باید گفته شود که حتی صنایعی که وی شعار حمایت از آنها را می دهد اکنون با ترامپ مخالف هستند. به عنوان مثال جنرال موتورز یکی از صنایع مخالف ترامپ است.
همچنین صنایع هند با محدودیت های زیادی روبرو هستند. این محدودیت ها که عمدتا داخلی هستند عبارتند از مجوز های ناکارآمد، مرزهای بسته تجاری، مراحل طولانی گمرکی و مجموعه ای از قوانین ضعیف در بخش های مراقبت های بهداشتی تا منسوجات است که هزینه های انجام کسب و کار را افزایش می دهند، تولیدات ارزش افزوده را کاهش داده و کارآفرینان را دل سرد می کنند. هند باید توجه خود را بر پاسخ دادن به محدودیت های داخلی که تولید آن را محدود کرده است، متمرکز کند.
افزایش تعرفه های وارداتی ممکن است موقتا مثبت باشد، اما در نهایت آسیب بیشتری خواهد داشت. وجود توافقات در یک تشکل تجاری چند جانبه نظیر سازمان تجارت جهانی، به هند و سایر کشورهای در حال توسعه کمک کرده است تا به دنبال دستیابی به بازار بهتر باشند و یا بتوانند با تجارت ناعادلانه از سوی کشورهایی مانند چین یا آمریکا مقابله کنند. در حقیقت هند باید با اتحادیه اروپا و ژاپن برای اصلاح یک سازمان تجارت جهانی که در کنترل اقدامات ناعادلانه تجاری چین ناتوان است، همکاری کند.
هند همچنین باید معاهدات تجاری مهم ، به ویژه با سازمان هایی همچون اتحادیه اقتصادی اوراسیا، اتحادیه اروپا و آمریکای لاتین را تسریع دهد تا مقصد های جایگزین صادراتی در اختیار داشته باشد و هرگونه زیان های احتمالی از عدم دسترسی به بازارهای صادرات سنتی خود را جبران کند. اکنون زمان متقاعد کردن چین که هدف جنگ تجاری ترامپ قرار گرفته فرا رسیده است تا با ورود بیشتر کالاهای هند، به خصوص محصولات کشاورزی و دارویی، به بازارهای بزرگ داخلی خود موافقت کند.
