روغن نارگیل سمی است

اما اکنون استاد دانشگاه هاروارد، از روغن نارگیل به عنوان "سم خالص" نام می‌برد. اما چگونه روغن نارگیل از جایگاه رفیع خود سقوط کرد؟

وقتی پروفسور "کارین میشلز" استاد دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه هاروارد در سخنرانی اخیر خود از سمی بودن روغن نارگیل پرده برداشت، بسیاری از متخصصان سلامت و کارشناسان غذایی شوکه شدند.

وی گفت: مصرف روغن نارگیل به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل، چیزی بین معجزه و سم است.

دشوار است بدانیم که زمان شروع تزلزل روغن نارگیل چه زمانی است، اما بسیاری به مقاله نیویورک تایمز در سال 2011 به عنوان نقطه شروع برای تجدید نظر در این مورد اشاره می‌کنند.

"ملیسا کلارک" نویسنده آن مقاله، چگونگی ظهور چربی‌های سفید را در بزرگترین فروشگاه‌های غذاهای سالم در آمریکا بررسی کرد.

وی خاطرنشان می‌کند که روغن نارگیل از اواسط سال 1990 تاکنون با مطالعه مرکز تحقیقات منافع عمومی آمریکا باید در فهرست غذاهای مضر قرار می‌گرفت. این مطالعه ادعا کرد که ذرت بو داده در روغن نارگیل که در یک سینما به دست مردم داده شده بود، دارای چربی اشباع شده به اندازه شش همبرگر بزرگ است.

اکنون محققان می‌گویند تحقیقات در مورد روغن نارگیل نیاز به مطالعات دقیق‌تری دارد. مطالعات کنونی ادعا می‌کنند روغن نارگیل، کلسترول را افزایش می‌دهد، چرا که در فرآیند تولید آن از روغن نارگیل هیدروژنه استفاده می‌شود، نه روغن نارگیل خالص حاصل از میوه نارگیلی که در قفسه میوه‌فروشی‌ها دیده می‌شود.

همچنین روغن نارگیل حاوی اسید لوریک(lauric acid) است که یک اسید چرب اشباع شده است که طبق برخی ادعاها، ویژگی‌های آنتی‌باکتریال، ضد میکروبی و ضد ویروسی دارد، اما اثبات این ادعاها دشوار است.

نقطه ضعف روغن نارگیل این است که دارای 82 درصد چربی اشباع شده است که همه ما می‌دانیم برای بدن مضر است.

انجمن قلب آمریکا توصیه می‌کند یک فرد معمولی باید میزان مصرف چربی اشباع خود را کمتر از شش درصد از کالری روزانه خود حفظ کند. بنابراین تمام غذاهایی که از روغن نارگیل در آنها استفاده می‌شود، باید پرهیز کرد.

اما اگر شما روزانه 2000 کالری وارد بدن خود می‌کنید، این بدان معناست که شما می‌توانید از یک قاشق غذاخوری روغن نارگیل در روز لذت ببرید.