به گزارش ایران اکونومیست؛ دانشمندان به تازگی با استفاده از عینک هوشمند گوگل به آموزش کودکان مبتلا به اوتیسم پرداخته اند تا با محیط اطراف و انسان‌ها تعامل پیدا کنند و کارشناسان بتوانند احساس‌های آن‌ها درهر لحظه را شناسایی و واکنش مناسب را بروز دهند.
مهارت‌های اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم پس از استفاده از عینک هوشمند گوگل و برنامه کاربردی مخصوص نصب شده برروی آن افزایش یافته است.
استفاده از عینک همچنین به کودکان کمک کرده است تا احساس‌های اطرافیان خود را درک کنند، کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم دچار مشکل دربرقراری ارتباط اجتماعی با دیگران هستند، این بیماری راهکار درمانی ندارد و از بدو تولد درافراد مشاهده می شود.
شناسایی بیماری از ۶ الی ۸ ماهگی با بروز نشانه‌ها انجام می‌شود هرچند که دانشمندان درتلاش هستند نشانه‌های بیماری راحتی دردوران جنینی شناسایی کنند.
افراد مبتلا به این اختلال نیازمند مراقبت دائم ازسوی اطرافیان و مربیان خود هستند وبیماری در برخی ازآن‌ها ضعیف و دربرخی دیگر بسیارقوی است.
برخی افراد مبتلا به اوتیسم دچار اختلال‌های دیگری، چون صرع، سندرم داون و بیش فعالی هم هستند.
محققان در این پژوهش به نام (Superpower Glass) نوعی نرم افزار مخصوص گوشی تلفن همراه طراحی کرده اند که قابلیت اجرا روی عینک هوشمند گوگل را دارد، با استفاده از این نرم افزار عبارت‌های ساده در خصوص احساس‌ها روی صفحه نمایشگر عینک ظاهر و نشانه‌های اجتماعی به کاربرانشان داده می‌شود.
به تدریج کودکان مبتلا به اوتیسم یاد گرفتند تا احساس‌های منتقل شده در گفتار افراد را که روی عینک ظاهر می‌شود، درک کنند.
شرکت گوگل به دلایلی از سال ۲۰۱۵ کارساخت عینک هوشمند گوگل را متوقف کرد، اما دانشمندان آن اکنون درحال پژوهش برای تولید نسل جدیدی از این عینک هوشمند برای مشتریان خود در سازمان‌های مختلف هستند.
ایجاد ارتباط تعاملی بین کودکان مبتلا به اوتیسم و اطرافیان آن‌ها با استفاده از عینک گوگل به وسیله دانشمندان دانشگاه استنفورد آمریکا انجام شده است.
کودک مبتلا به اوتیسم همانطور که با استفاده از عینک می‌تواند احساس‌های دیگران را شناسایی کند، نرم افزار موجود روی عینک و بلند گوی همراه آن نیز می‌توانند احساس‌های کودک را به شناسایی و به اطرافیان اعلام کنند.
پس از یک الی سه ماه دوره آموزشی منظم استفاده از عینک هوشمند، کودکان مبتلا به اوتیسم تماس چشمی بیشتری با والدین خود برقرار کرده اند.
این پروژه برروی ۱۴ خانواده دارای کودک مبتلا به اوتیسم دربازه ۳ الی ۱۷ سال به مدت ۱۰ هفته انجام شده است.
یکی از کودکان خانواده‌های داوطلب پیش از شروع آزمایش به چشمان والدین خود نگاه نمی‌کرد و تماس چشمی با آن‌ها نداشت، اما اکنون پس از پایان دوره آزمایشی به آن‌ها نگاه می‌کند.
از جمله نشانه‌های ابتلا به اوتیسم در کودکان، نوع نگاه غیرعادی به اطرافیان، خودداری از برقراری تماس چشمی، تکرار کلمه‌ها و دشواری دریادگیری مطالب جدید، انزوا، گوشه گیری و بی علاقه گی به بازی با هم سن و سال، ناتوانی در بیان جمله، گریه‌های شدید و غیرعادی، ترس از تاریکی و استحمام، انجام حرکت‌های تکراری به طور مثال دویدن به دور یک دایره فرضی برای ساعت‌ها و چیدمان اسباب بازی‌ها به شکلی غیرعادی است.
نرم افزار مورد استفاده در پژوهش دانشمندان دانشگاه استنفورد مبتنی بریادگیری زبان ماشین است و قابلیت شناسایی احساس‌های مختلف ازجمله شادی، خشم، غم، خوشحالی، انزجار، تعجب، ترس، خنثی و تحقیر آمیز را دارد.
به طور معمول، کودکان سالم به تدریج در دوران کودکی با احساس‌های مختلف آشنا می‌شوند و واکنش مناسب درمقابل آن را می‌آموزند، اما کودکان مبتلا به اوتیسم دچار مشکل در شناسایی و واکنش دربرابر احساس‌ها هستند.
هر جلسه تمرینی در این پژوهش سه دوره ۲۰ دقیقه‌ای در هفته بوده است که نتیجه‌های فوق العاده در بهبود ارتباط تعاملی کودکان با محیط اطراف آن‌ها داشته است.
آمار‌ها نشان می‌دهند حدود ۷۰۰ هزارنفر در انگلستان به اختلال‌های طیف اوتیسم مبتلا هستند که این آمار درآمریکا یک کودک از هر ۵۹ نفر است.
نتیجه این پژوهش درمجله دیجیتال (Digital) منتشرشده است.
