هیجانات برهزینه - فایده جام جهانی غلبه نکند

به گزارش ایران اکونومیست؛ بر کسی پوشیده نیست که آوردگاه جام جهانی میدانی فراخ برای معرفی یک کشور به جهانیان در زمینه های مختلف به شمار می رود تا جایی که برخی از این جشنواره فوتبال به عنوان رسانه ای فراگیر یاد می کنند.
این کارکرد حتی موجب شده تا میزان هزینه کرد برای حضور در جام جهانی بسیار بیشتر از دیگر تورنمنت های ورزشی باشد. فدراسیون فوتبال ایران نیز مانند دیگر کشورهای جهان در یک دهه گذشته سرمایه گذاری فراوانی برای حضور در این تورنمنت انجام داده که ثمره اولیه این هزینه ها حضور پیاپی در 2 جام جهانی (برزیل و روسیه) است.
این فدراسیون دیگر به مانند گذشته نمی تواند مدعی شود که تیمی با کمترین امکانات به جام جهانی اعزام کرده است، زیرا در راس این تیم «کارلوس کی روش» با دستمزد 2 میلیون یورویی قرار دارد که دستمزد وی در جام جهانی بر اساس اعلام رسانه ها، بالاتر از مربیانی مانند «گرث ساوت گیت» سرمربی تیم ملی فوتبال انگلیس و «خورخه سامپائولی» مربی تیم ملی آرژانتین است.
همچنین در سه سال گذشته تمامی برنامه های فدراسیون فوتبال و لیگ برتر تحت تاثیر برنامه هایی بوده که برای تیم ملی فوتبال کشورمان اجرا شده است.
لذا با این شرایط انتظار حضور صرف در جام جهانی یا کسب یک نتیجه مساوی نمی تواند افکار عمومی را قانع کند بلکه باید نام ایران به خاطر حضور مقتدر در این تورنمنت مورد توجه رسانه ها قرار گیرد.
هر چند که روز گذشته و در پس سخنان برخی حاضران در مراسم بدرقه تیم ملی فوتبال، حضور ایران در جام جهانی و انجام سه بازی ولو با هر نتیجه ای یک افتخار عنوان شد، اما در جواب این افراد باید گفت پیش فرض حضور در جام جهانی و کسب نتایج آبرومندانه زمانی می تواند قانع کننده باشد که یک تیم، نخستین دوره های حضور خود را در جام جهانی تجربه کند. اما باید توجه داشت که تیم ملی فوتبال ایران در دوره کنونی به دو دلیل بی تجربه محسوب نمی شود چرا که از یک سو این تیم پنجمین دوره حضور خود را تجربه می کند و در سوی دیگر در راس تیم ملی فوتبال ایران «کارلوس کی روش» سرمربی پرتغالی قرار دارد که یکی از مربیان بزرگ و با تجربه محسوب می شود و در لیست نهایی تیم ملی نیز از 14 بازیکن شاغل در لیگ های معتبر اروپایی و آسیایی استفاده کرده است.
اینکه امروزه به خاطر برخی از مسائل و آرامش تیم ملی فوتبال ایران با سخنان احساسی و هیجان زده حضور در جام جهانی را مثبت تلقی کنیم و نتیجه گیری آن نیز برای ما مهم نباشد، چیزی به جز یک رفتار غیرحرفه ای نیست که زمینه را برای فرار مسوولان فدراسیون، کادر فنی و بازیکنان تیم ملی از پاسخگویی فراهم می کند و آنان را از بازخواست به خاطر نتایج احتمالی مبرا می سازد.
لذا در لابه لای سخنان روحیه بخش و احساسی، باید به مسوولان اعم از ورزشی و غیر ورزشی و اعضای کادر فنی تیم ملی گوشزد شود که دوران فرار از پاسخگویی به سرآمده و پس از جام جهانی باید نسبت به تمام نتایج و هزینه های چند سال اخیر فدراسیون فوتبال پاسخگو باشید زیرا هواداران، دیگر به سخنان شعارگونه مانند «مساوی غرور آفرین» و «باخت هایی که چیزی از ارزش تیم کم نمی کند»، قانع نیستند بلکه افکار عمومی به دنبال آن است که ثمره حضور هفت ساله یک مربی گران قیمت و برنامه های فدراسیون فوتبال را به عینه ببینند.