در هر اقتصادی و به هر اندازه‌‌‌ای (کوچک یا بزرگ) آنچه مهم است و چرخ‌های اقتصاد را به حرکت در می‌آورد «درآمدهای» آن اقتصاد است. اینجاست که موضوع درآمد پایدار و ثابت برای توسعه و رشد اقتصادی اهمیت پیدا می‌کند.
کد خبر: ۲۱۹۲۱۰
به گزارش ایران اکونومیست ؛ در هر اقتصادی و به هر اندازه‌‌‌ای (کوچک یا بزرگ) آنچه مهم است و چرخ‌های اقتصاد را به حرکت در می‌آورد «درآمدهای» آن اقتصاد است. اینجاست که موضوع درآمد پایدار و ثابت برای توسعه و رشد اقتصادی اهمیت پیدا می‌کند.
یکی از این درآمدهای پایدار که در بیشتر جوامع و دولت‌ها بسیار موثر است مالیات می باشد.
مالیات علاوه بر تامین درآمد دولت یکی از مهمترین و اصلی‌ترین ابزارهای سیاستگذاری مالی برای کنترل و توزیع عادلانه درآمد در جامعه است.
مالیات بعنوان یکی از مهمترین منابع درآمد دولت به شمار می رود و به عنوان قسمتی از درآمد یا دارایی افراد است که به منظور پرداخت مخارج عمومی و اجرای سیاست های مالی در راستای حفظ منافع اقتصادی اجتماعی و سیاسی کشور به موجب قوانین و به وسیله اهرمهای اداری و اجرای دولت وصول می شود و مالیات دهندگان تقریبا پذیرفته اند که باید سهم خود را در هزینه های اجتماعی بپردازند.
سالیان زیادی است که کلمه مالیات سرلوحه برنامه های اقتصادی دولتهاست و اقتصاد دانان و در راس آنها مسئولین نظام مالیاتی می کوشند با شفاف سازی و تبیین نقش مالیات در گرداندن چرخ های اقتصادی کشور ، راهکارهایی را که موجب افزایش اعتماد عمومی و میزان مشارکت آنها در پرداخت مالیات باشد اجرایی نمایند.
همچین لازم به ذکر است که درآمدهایی را که دولت از طریق وصول مالیات به دست آورد صرف ارائه خدمات به مردم از قبیل ایجاد عمران و آبادانی، توسعه خدمات بهداشتی و درمانی، توسعه خدمات آموزشی، توسعه اقتصادی و ایجاد عدالت اجتماعی و ایجاد امنیت در جامعه و .... می شود.
ولی لازم به ذکر است که عده ای از مودیان از راه های مختلف اقدام به فرار مالیاتی می نمایند و به این روش باعث کاهش درآمدهای دولت می شوند .
گروهی دیگر از مودیان برای فرار از پرداخت مالیات به کتمان درآمد متوسل می شوند. بدین معنی که به روش های مختلف می کوشند درآمدهای تحصیل شده خود را پنهان نمایند.
برای این منظور به روش ها و ترفندهای متفاوتی از قبیل عدم ارائه فهرست معاملات و قراردادهای منعقده، استفاده از کد اقتصادی دیگران در صورتحساب ها و فاکتورهای خود، ارائه فاکتورهای صوری و سایر موارد متوسل می شوند.
یکی از شیوه های رایج مالیات گریزان برای فرار مالیاتی این است که برای پنهان نگه داشتن فعالیت های اقتصادی خود اقدام به ثبت شرکت های صوری یا به اصطلاح کاغذی و استفاده از شماره اقتصادی و فاکتورهای جعلی می کنند.
این شرکت ها با فروش شماره اقتصادی و یا فاکتورهای صوری به دیگر فعالان اقتصادی، راه را بر تحقق شفافیت اقتصادی و عدالت مالیاتی می بندند.
این چنین اقداماتی از قبیل ثبت شرکت های کاغذی، فروش کد اقتصادی و فاکتورهای صوری پیامدهای زیانباری را برای نظام مالیاتی و به تبع آن کل اقتصاد کشور به همراه دارد. استفاده فعالان اقتصادی از شماره های اقتصادی متعلق به شرکت های کاغذی باعث می شود چرخه معاملات و خرید و فروش کالا و خدمات برای سازمان امور مالیاتی قابل رصد نباشد.
استفاده از فاکتورهای صوری نیز باعث می شود اطلاعات فعالان اقتصادی به شکلی مخدوش و نادرست ارائه شود و ارزیابی دقیق سود و زیان آنها امکان پذیر نباشد.
عدم رصد دقیق فعالیت های اقتصادی و جمع آوری اطلاعات مخدوش و نادرست از یک طرف موجبات وصول نشدن درآمدهای مالیاتی پیش بینی شده و به تبع آن ناتوانی دولت در تامین هزینه های عمومی را باعث خواهد شد و از طرف دیگر، توان اتخاذ تصمیمات و سیاست های اقتصادی اثر بخش مبتنی بر اطلاعات اقتصادی دقیق را از متولیان و برنامه ریزان خواهد گرفت.
از دیگر آثار زیانبار استفاده فاکتورهای صوری در نظام اقتصادی می توان به اختلال در مسئولیت حاکمیتی دولت برای نظارت بر اقتصاد کشور، توسعه بی عدالتی مالیاتی با کتمان و مخدوش کردن اطلاعات ، سوء استفاده از فاکتورهای جعلی برای جذب اعتبارات بانکی برای اشخاصی که استحقاق دریافت این اعتبارات را ندارند و فعال اقتصادی واقعی نیستند و امکان توسعه فعالیت های مخرب و ضد اقتصاد ملی به دلیل نظارت ناپذیری این فعالیت ها اشاره کرد.
در پایان می توان نتیجه گیری کرد که مردم باید نسبت به آثار و نتایج آن در زندگی خود و در سطح جامعه، باور و اعتقاد پیدا کنند چرا که مالیات به عنوان منبع درآمدی مهم و پایدار کشور محسوب می شود که وابستگی بودجه را به نفت کاهش می دهد. افراد جامعه باید به پرداخت مالیات به عنوان وظیفه دینی و مسوولیت اجتماعی نگاه کنند و فرار از آن را معصیت و گناه شمارند و به آن بصورت یک امر مذموم و ناپسند نگرند و سرپیچی از پرداخت مالیات را مترادف با خیانت ملی و تجاوز به حقوق دیگران بدانند .
