به گزارش ایران اکونومیست؛ وقتی از جامعه صحبت میکنیم،نیازها، منابع وضرورت ها مطرح می شود به این معنی که اداره یک کشور امری ذهنی ونظری نیست بلکه مبتنی بر مجموعهای ازضروریات واقعی وملموس است که نیازمند منابع است.
امنیت،انرژی، سلامت وبهداشت،حاکمیت سرزمینی،ارتباطات وحمل ونقل وسایر زیرساخت ها برای هر کشوری جزء مسائل بنیادی است.طبیعتا تامین،نگهداشت وتوسعه این زیر ساخت ها نیازمند منابع مالی است. در جهان امروز، بهترین شیوه وپاسخ به این نیازها تاکنون مالیات بوده است، یعنی تاکنون شیوه ای بهتر از مالیات برای تامین منابع مورد نیازبرای اداره جامعه شناخته نشده است.
شیوه های دیگر مانند صادرات مواد خام مانند نفت تنها کشور را وابسته به نوسانات قیمت ها میکند وریسک ها ی متعددی برای تامین منابع مورد نیاز جامعه ایجاد می کند.
با کاهش وافت قیمت ها فعالیتهای عمرانی وزیرساختی این کشورها دچار کاستی می شود.از اینرو مالیات هزینه ایی اجتماعی است که شهروندان یک کشور در راستای استفاده از امکانات و منابع کشورشان موظفند آنرا پرداخت نمایند تا توانائی‌های جایگزینی این امکانات و منابع فراهم شود.
باتوجه به این مسئله در اقتصادهای پیشرفته شک وتردیدی در خصوص مالیات ونقش آن در اجتماع وجود ندارد و با هر گونه تخلف مالیاتی وفرار مالیاتی برخورد قانونی می شود، کم نیستند افراد سرشناس،سیاستمداران و ستاره های سینما و.. که از این برخوردهای قاطع قانونی مصون نماده اند،چه برسد به شهروندان عادی.اما اگر منصفانه به موضوع مالیات و جامعه نگریسته شود باید به پرسش ها، مطالبات و خواسته های شهروندان نیاز توجه شود به این معنا که اگر از شهروندان انتظار می رود با پرداخت مالیات در اداره جامعه شریک شوند در مقابل ازدولت نیز این انتظار وجود دارد که امکانات وتسهیلات مورد نیازرا برای شهروندان فراهم کند، مالیات باید به این امکانات و منابع تعریف شود تا برای تمام شهروندان قابل فهم وقابل درک باشد.
بنابراین وظیفه دو جانبه ای نسبت به مالیات وجود دارد که تاثیرات متقابلی روی یکدیگر دارد.اگر بخواهیم مالیات جایگاه رفیع و والای خود را درجامعه داشته باشد باید هر دو طرف به مسئولیت های خویش عمل کنند.
با توجه به تغییرات وتحولات سالهای اخیر در حوزه مالیات به نظر می رسد حرکت به این سمت وسو است.
توسعه وگسترش فرهنگ خود اظهاری مالیاتی در میان مودیان،پرسشگری ومطالبه گری شهروندان در خصوص آثارمالیات درجامعه، فرهنگ سازی از طریق رسانه های محیطی و جمعی ، نوسازی سیستم های خدمت رسانی و بازنگری درقوانین مالیاتی بخشی از این شواهد است.
این که برای اولین بار شهروندان پارک ، پل،میدان و یا خیابانی به نام مالیات در شهر خود می بینند نشانه ای از تعریف مالیات به خدمت است.
هر چند شاید این قدم ها کوچک وکم به نظر بیاید ولی با توسعه این خدمات به سایر حوزه ها می تواند نوید دهنده گام های بزرگتری در آینده باشد جایی که مالیات به معنای واقعی کلمه در خدمت جامعه است.
