اختلافات خانواده داوری فوتبال و کشیده شدن آن به میانه میدان

به گزارش ایران اکونومیست؛ هفدهمین دوره رقابت های لیگ برتر فوتبال روز جمعه هفتم اردیبهشت ماه در حالی به پایان رسید که حسن کامرانی فر رییس دپارتمان داوری در مرداد ماه سال گذشته و در اعتراض به دخالت های فریدون اصفهانیان رئیس کمیته داوران در چینش داوران بازی ها، از سمت خود استعفا کرد و اگرچه این استعفا پذیرفته نشد اما وی دیگر در فدراسیون حضور نیافت.
لیگ هفدهم نیز مانند لیگ های گذشته از هفته نخست شاهد آن بود که تقریبا تمامی سرمربیان از برانکو ایوانکویچ گرفته تا علیرضا منصوریان، فراز کمالوند، علی کریمی، علی دایی و مجید جلالی نسبت به قضاوت داوران اعتراض شدید داشتند. اعتراض های مکرر سرمربیان نسبت به عملکرد داوران به اندازه ای بود که بارها مسئولین فدراسیون فوتبال در مقام پاسخگویی برآمده و از داوران خود دفاع کردند.
با این حال تمامی این دفاعیات تحت الشعاع اختلافات درون خانوادگی داوری بین تیم کهنه کار و با تجربه نزدیک به فریدون اصفهانیان رئیس کمیته داوران و تیم جوان تر نزدیک به حسن کامرانی فر رئیس دپارتمان داوری قرار داشت. حسن کامرانی فر تاکید داشت که به عنوان رئیس دپارتمان داوری مسئولیت کامل برای انتخاب داوران را دارد و از سوی دیگر فریدون اصفهانیان نیز دخالت در این زمینه را رد می کرد.
پرویز سیار کارشناس داوری در رابطه با این اختلاف و تاثیر آن بر عملکرد داوران درون زمین  گفت: مسائل اصلی و اساسی در داوری فوتبال اتفاقا موضوع مبارزه و ایستادگی برابر دخالت هاست وگرنه اینکه برخوردی خطا بوده یا توپی اوت شده یا به کرنر رفته است از مسائل بدیهی و مربوط به داوران درجه سه است.
وی با حمایت از اقدام کامرانی فر در کناره گیری اعتراضی از ریاست دپارتمان داوری گفت: هیچ مسئولی حق ندارد در بحث فنی (انتخاب داور) دخالت کند؛ هر چند که از نظر جایگاه، دارای مقامی بالاتر بوده و حتی دانش داوری هم داشته باشد.
علی خسروی پیشکسوت داوری فوتبال نیز در این رابطه  گفت: فوتبال ما این روزها به شکل درستی اداره نمی شود و متاسفم در جایی که دپارتمان داوری باید در چیدمان داورها نقش داشته باشد، کمیته داوران این کار را برخلاف قوانین انجام می دهد.
براساس اساسنامه فدراسیون فوتبال، کمیته داوران باید بین 5 تا 7 عضو داشته باشد و به «سیاستگذاری» بپردازد در حالی که این کمیته در فصل گذشته به طور عملی وارد موضوع چینش داوران شد.
از سوی دیگر نکته تاسف بار آنجایی بود که به دلیل بالا رفتن هیجانات نسبت به نتایج مسابقات و حتی شاید به دلیل پخش مستقیم تمامی مسابقات لیگ برتر و لیگ آزادگان از شبکه های سراسری و استانی، هواداران نسبت به هر سوت داوران، حساسیت بیشتری از خود نشان می دادند. این موضوع باعث برخورد فیزیکی با چندین داور در لیگ برتر و لیگ دسته اول هم شد.
علی خسروی با انتقاد از حمایت ناکافی از داوران برابر تصمیماتی که در زمین می گیرند، گفت: شخصیت داوران در فصل گذشته شکست زیرا که در تمامی استان ها داوران از سوی بازیکنان، مربیان، کادر فنی و هواداران کتک خوردند ولی هیچ مقام مسئولی در فدراسیون فوتبال در این رابطه اظهارنظری نکرد.
با وجود آنکه علیرضا فغانی، محمدرضا منصوری و رضا سخندان از سوی فیفا برای قضاوت در جام جهانی انتخاب شدند اما سایر داوران ایرانی در سوت زدن دیدارهای مهم بین المللی ناکام ماندند. شرایط به گونه ای رقم خورد که بیژن حیدری داور شهرآورد پایتخت به عنوان داور چهارم به مالدیو رفت.
خسروی با تائید این موضوع، نمره داوری ایران در بحث قضاوت دیدارهای مهم بین المللی را «مردود» توصیف کرد و گفت: دوستان من در کمیته داوران و فدراسیون فوتبال لطفا افتخارات فغانی را به پای خود ننویسند؛ زیرا وی با توانایی شخصی و هوش بالای خود به اینجا رسید. فدراسیون همین حالا هم از وضعیت فغانی اطلاعی ندارد و ارگان های دیگر بیشتر از کمیته داوران به کمک فغانی و کمک داوران او آمدند.
یکی دیگر از موضوعات چالش برانگیز درباره داوری، نحوه نظارت بر عملکرد ناظرین داوری دیدارهای فوتبال است. در حال حاضر هیچ فرد یا مقامی در کمیته داوران یا دپارتمان داوری نمی تواند مدعی شود که شاخص های ارزیابی ناظران داوری چیست؟
با این حال نیمه پر لیوان داوری در فصل گذشته را نیز باید دید. در فصل قبل داوران جوان تری فرصت سوت زدن در لیگ برتر را یافتند. از سوی دیگر در موضوعات فنی داوری، در لیگ هفدهم ناهماهنگی بین داوران در گرفتن خطا وجود داشت اما همزمان شاهد عملکرد نسبتا موفق تر داوران نسبت به دوره های پیشین بودیم. کمک داوران که بارها به دلیل اشتباه در گرفتن آفساید یا اوت مورد شماتت قرار می گرفتند، در فصل گذشته عملکرد بهتری داشتند و این موضوع اعتماد به نفس آنها را بالا برده است.
از سوی دیگر یکی از اقدامات خوب انجام شده طی سال های گذشته، جذب اسپانسر جداگانه برای داوری است. گرفتن اسپانسر باعث جذب منابع مالی برای فدراسیون و رسیدگی بیشتر و بهتر از نظر معیشتی برای داوران شده است. این موضوع همچنین باعث شده تا دپارتمان داوری قدرت خرید لوازم و تجهیزات به رو تر و لباس مناسب تر برای داوران را بدست بیاورد.