به گزارش ایران اکونومیست به نقل از تک‌تایمز، ستارگان اغلب در خوشه‌های ستاره‌ای زاده می‌شوند و به نظر می‌رسد خورشید منظومه شمسی هم، با گروهی از ستارگان زاده شده باشد. در هر حال، خوشه خانگی خورشید، با حرکت در میان راه شیری، از بقیه جدا شد و اکنون، همزادهای آن، در سرتاسر آسمان پراکنده هستند.
یافتن همزادهای خورشید
فضانوردان انتظار دارند هر یک از ستارگان خوشه تولد خورشید، ترکیب شیمیایی یکسانی داشته باشند. این موضوع می‌تواند به آنها در شناسایی همزادهای گمشده خورشید کمک کند.
در سال 2014، پژوهشگران اعلام کردند یکی از همزادهای خورشید را یافته‌اند. این ستاره موسوم به "HD 162826"، بسیار بزرگ‌تر از خورشید است اما اثر شیمیایی آن نشان می‌دهد که محل تولدش، همان ابر گازی است که خورشید 4.5 میلیارد سال پیش در آن شکل گرفته بود.
DNA ستارگان
امکان دارد اکنون، ستاره‌شناسان بتوانند با کمک DNA بیش از 340000 ستاره در راه شیری، تعداد بیشتری از همزادهای خورشید را شناسایی کنند.
دانشمندان، برای انطباق DNA ستارگان و یافتن همزادهای گمشده آنها، از پروژه تحقیقاتی "GALAH" که در سال 2013 برای بررسی شکل‌گیری و تکامل کهکشان‌ها آغاز شد، استفاده کردند.
ستاره‌شناسان، با استفاده از یک فناوری موسوم به " طیف‌بینی"، این "اخترتاب" را بررسی کردند. اخترتاب، عموماً به تابش دیدنی ستارگان(به جز خورشید) که در طول شب(اگرچه بخشی از اخترتاب در طول روز نیز از زمین دیدنی است) از زمین قابل دیدن است، گفته می‌شود.
در بررسی "GALAH"، از طیف‌نگار "هرمس"(HERMES) در "رصدخانه نجومی استرالیا"(AAO) برای جمع‌آوری نور بیش از 340000 ستاره استفاده شد.
ستاره‌شناسان، مکان و اندازه خطوط تاریک طیف را برای تعیین میزان حضور هر عنصر در یک ستاره، سنجیدند. هریک از این عناصر شیمیایی، الگوی منحصربه فردی از خطوط تاریک را در طول موج‌های خاصی دارند که امکان مقایسه آنها را براساس اثرشان فراهم می‌کند.
به گفته پژوهشگران، امکان دارد دنبال کردن ریشه ستارگان، این موضوع را مشخص کند که چگونه جهان، تنها با داشتن هلیوم و هیدروژن پس از پدیده "انفجار بزرگ" (Big Bang) تکامل یافته است تا عناصر امروزی را داشته باشد.
