کاهش میزان ابتلا به بیماری دمانس در زنانی که ورزش می کنند

به گزارش ایران اکونومیست به نقل از خبرگزاری آمریکایی یونایتدپرس دکتر اینگمار اسکوج/Dr. Ingmar Skoog محقق ارشد این مطالعه و رئیس مرکز سالمندی و سلامت دانشگاه گوتنبرگ سوئد در این مورد گفت: حفظ تناسب اندام با ورزش و داشتن رژیم غذایی سالم می تواند میزان خطر ابتلا به بیماری دمانس را در سالمندی کاهش دهد. همچنین در کاهش احتمال ابتلا به دیگر بیماری ها و اختلالات مانند بیماری های قلبی نیز موثر است.
وی در این مورد که ورزش چطور می تواند به سلامت مغز کمک کند، گفت: تناسب اندام و ورزش برای رگ ها خوب است، عوامل قلبی و عروقی ارتباط مستقیمی با ابتلا به بیماری دمانس و بیماری های شبیه آن مانند آلزایمر دارند. غیر از این ورزش بیشتر و تناسب بهتر فیزیکی تاثیر مستقیمی بر سلول های عصبی بر مغز دارد.
جیمز هندریکس/James Hendrix رئیس بخش ابتکارات علمی جهانی در انجمن آلزایمر نیز با این یافته موافق است که تناسب فیزیکی برای رگ ها و عروق قلب خوب است. وی در این مورد گفت: مدت هاست در مورد ارتباط مغز و قلب بحث و بررسی می کنیم، اگر فردی رگ های خوب و با قابلیت اکسیژن رسانی بالا داشته باشد، اندام ها سالم تر هستند و مغز نیز به عنوان یک اندام از این قاعده مستثنی نیست.
محققان سوئدی گروهی متشکل از 200 زن بین 38 تا 60 ساله را در سال 1968 تحت نظر گرفتند و از آنها خواستند تا وقتی به مرز خستگی و اوج توانایی قلبی و عروقی برسند دوچرخه سواری کنند.
از این تعداد 40 زن از نظر بدنی متناسب بودند و 92 زن در سطح متوسط قرار داشتند. همچنین 49 زن در دسته بندی تناسب اندام پایین قرار می گرفتند، بعضی از زنان به این دلیل در دسته بندی یادشده قرار گرفتند که نمی توانستند آزمایش را به دلیل افزایش شدید فشار خون، درد قفسه سینه یا دیگر مشکلات تا انتها ادامه دهند.
گروه محققان طی 44 سال بعد از آزمایش زنان را به لحاظ کاهش حافظه یا تجزیه و تحلیل فکری مرتبط با دمانس زیر نظر داشتند.
یافته های آنها نشان داد تنها 5 درصد از زنانی که تناسب اندام داشتند و توانستند آزمایش فیزیکی را تا انتها انجام دهند، در سالمندی به دمانس مبتلا شدند. 25 درصد از افراد در دسته بندی تناسب اندام متوسط دمانس گرفتند و 32 درصد از آخرین رده بندی یعنی افراد با تناسب بدنی ضعیف نیز به این بیماری مبتلا شدند، 45 درصد از کسانی که نتوانستند آزمایش را تا انتها بروند نیز در این سال ها گرفتار بیماری های مرتبط مغزی شدند.
اسکوج می گوید: اما این مطالعه درواقع مطالعه ای درباره علت و معلول بیماری نبود و رابطه این بیماری و تناسب اندارم را نشان داد. سوال این است که اگر فردی در دهه 50 یا 60 زندگی خود به ورزش رو آورد بازهم به سلامت مغز خود کمک کرده است؟
وی می گوید با اینکه تاثیر ورزش در این سال ها کاهش می یابد اما بازهم موثر خواهد بود.
هندریکس می افزاید: تمرین بدنی حتی برای فردی که به دمانس مبتلاست مفید است. بیماری آلزایمر تنها یک بیماری مرتبط با حافظه نیست. دلایل علمی خوبی وجود دارد که دیگر نشانگان آن مانند اضطراب در صورت فعال بودن فرد مبتلا بهتر مدیریت می شوند، حتی خود من وقتی ورزش می کنم بهتر می خوابم.
وی گفت: البته اگر در میانسالی یا سالمندی ورزش را آغاز کرده اید، بهتر است در مورد چندوچون تمرین ها با پزشک خود مشورت کنید. اما به طور کلی هرگز برای شروع شیوه زندگی درست مبتنی بر ورزش خیلی دیر یا خیلی زود نیست و وقتی
یافته های این تحقیق در نشریه عصب شناسی / Neurology روز گذشته به چاپ رسیده است.