به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پایگاه خبری ساینس، این سوییچ هنگام پردازش سیگنال‌های الکتریکی دریافتی یاد می‌گیرد که چه سیگنال‌های خروجی را تولید کند. این فرآیند عملکرد سیناپس‌های مغزی را که امکان برقراری ارتباط بین نورون‌ها را فراهم می‌کنند، شبیه سازی می‌کند. این سیناپس‌های مصنوعی شبیه به سیلندرهای فلزی به قطر 10 میکرومتر هستند و توانایی یادگیری از تجربه‌های قبلی و حتی محیط اطراف را دارند.
این سوییچ در مقایسه با سیناپس ها انرژی کمتری مصرف می‌کند و سیگنال‌ها را با سرعت بسیار بیشتری از مغز انسان یعنی با سرعت یک میلیار بار در ثانیه منتقل می‌کند. این درحالی است که سیناپس های مغزی سیگنال‌ها را 50 بار در ثانیه منتقل می‌کنند. این ویژگی ها تاثیر بسیار زیادی بر فرآیند پردازش دارد، زیرا هرچه فرکانس سیگنال‌های الکتریکی ارسالی و دریافتی بیشتر باشد، ارتباط بین سیناپس‌ها نیز قوی‌تر می‌شود.
این سوییچ می‌تواند قابلیت کامپیوترهای نورومورفیک را که از هوش مصنوعی پشتیبانی می‌کنند، به میزان چشمگیری افزایش دهد. بهبود هوش مصنوعی موجب بهبود قابلیت تصمیم‌گیری تحهیزات هوشمند مانند اتومبیل‌های بدون راننده و حتی ابزارهای پزشکی مانند ابزارهای تشخیص سرطان می‌شود. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Science Advances منتشر شده است.
