به گزارش ایران اکونومیست به نقل از لایو ساینس (livescience)، فیزیکدان مشهور انگلیسی، استیون هاوکینگ (Stephen Hawking)، در قسمت دوم از مجموعه سریالی "مکان های مورد علاقه" (Favorite Places) که برنده جایزه مشهور امی شده است، به کشف سیارات زهره، خورشید و سایر سیارات در فضای لایتناهی می پردازد.
در این قسمت سریالی، از نرم افزارهای گرافیکی قوی کامپیوتری (CGI)، بمنظور خلق جلوه های ویژه بصری استفاده شده است.
در این سریال خارق العاده، هاوکینگ با فضاپیمای پیشرفته خود، از زادگاهش در دورست (Dorset) واقع در انگلستان، به جستجو، کشف و درک موقعیت بشریت در جهان هستی، با عنوان " تئوری همه چیز " (theory of everything) و اینکه، چرا بنظر می رسد که قوانین فیزیک با هدف حمایت از زندگی بشریت در منظومه لایتناهی شمسی تنظیم گردیده اند، می پردازد.
هاوکینگ اذعان می نماید که، این اسرار بنیادی، مجموعه ایست که ما را در تلاش برای کشف جهان لایتناهی و ارایه نظریۀ همه چیز هدایت می نماید.
سفری یک طرفه
سفری که از زادگاه هاوکینگ شروع می شود، جاییکه در تابستان ها، به تحقیق درباره فسیل ها می پرداخت تا سفر به سیاره ونوس، که دارای جوی بسیار گرم می باشد و تحت تأثیر فشارهای مایعات فوق بحرانی است.
هاوكینگ اذعان می نماید كه ونوس نمونه ای از گرمایش گازهای گلخانه ای می باشد، اتفاقی که ممکن است برای سیاره زمین متصور باشد، اگر گاز دی اكسید كربن و دیگر گازهای گلخانه ای در سطح اتمسفر به میزان بحرانی خود برسند.
مطابق با گزارشات آژانس فضایی ایالات متحده (NASA)، سیاره ونوس، سیاره ای بود که در حدود 4 بیلیون سال پیش وضع متعادلی داشت و حتی برروی سطح آن، آب وجود داشته است، اما در یک دوره گرمایشی، آب اقیانوس ها تبخیر گردید و دمای سطح آن به 864 درجه فارنهایت معادل با 462 درجه سانتیگراد رسید و تحت فشار شدیدی قرار گرفت.
ستارگان متولد شده اند
سفر خارق العاده هاوکینگ به زودی او را به سطح خورشید می رساند، جاییکه در آن، بینندگان از طریق خورشید شبیه سازی شده، ضربان قلب این سیاره حیات بخش را که از همجوشی هسته ای حاصل می گردد، خواهند شنید. بعد از آن، مسافران، به فضای عمیق منظومه شمسی سفر خواهند کرد تا شاهد تولد یک ستاره بر اساس تصاویری باشند که توسط تلسکوپ هابل در سال 1990 ثبت و ذخیره گردید.
هاوکینگ اذعان می نماید که مواد خام برای این تولد و خلقت، از بقایای ستاره های باستانی غول پیکر نشأت می گیرند. درواقع، برای اینکه یک خورشید و سیاره هایی مانند سیاره ما خلق گردند، میبایست نسلی از ستارگان غول پیکر زندگی کنند و قبل از تولد سیارات جدید از بین روند، این چرخه نابودی تا خلقت مجدد در حدود 7 بیلیون سال بطول می انجامد.
او بیان کرد که خورشید و جهان ما به ترتیب، 4.5 و 13.7 بیلیون سال سن دارند و این نشان می دهد که تولد و خلقت مجدد سیارات در یک لحظه صورت نمی پذیرد و نیازمند زمان شکل گیری می باشد، همانطور که خلقت یک انسان در یک لحظه صورت نمی پذیرد.
هاوکینگ، پروژه ای جدید با نام "رسوخ به ستاره" پشتیبانی می نماید که هدف آن، استفاده از فضاپیما های جدید در ابعاد نانو می باشد که دارای سرعتی برابر با 100 میلیون مایل در ساعت، معادل 160 میلیون کیلومتر در ساعت می باشند و برای کشف نقاط دور از دسترس جهان کاربرد خواهند داشت.
اولین مقصد برنامه ریزی شده برای این فضاپیمای بسیار کوچک، آخرین مکان مورد علاقه هاوکینگ، با نام پروکسیما سانتاوری (Proxima Centauri) می باشد که ستاره ای در سیستم آلفا سنتاوری (Alpha Centauri) بحساب می آید.
