به گزارش ایران اکونومیست، تردیدهای زیادی در مورد سرعت کاهش سطح موجودی انبارهای نفت وجود دارد؛ آژانس بین المللی انرژی پیش بینی می کند در نیمه نخست سال 2018 موجودی انبارها افزایش یابد، چشم اندازی که خطر سقوط دوباره قیمت های نفت را در پی دارد.
در این صورت، سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) تلاش خواهد کرد بازار را به تعادل برساند و ممکن است مجبور شود بار دیگر توافق کاهش تولید را تمدید کند.
اما، تحلیل هایی وجود دارد که احتمال بدتر شدن اوضاع را بیش از احتمال به سامان رسیدن آن ارزیابی می کند و اینکه بازار نفت باید خود برای رویارویی با کاهش سطح قیمت ها آماده کند.
موجودی انبارهای نفت امسال به طور چشمگیری کمتر شده و در ماه اکتبر (مهر-آبان) به سطحی رسیده که فقط حدود 100 میلیون بشکه بیش از میانگین پنج سال گذشته و بیش از دو سوم کمتر از ابتدای سال 2017 است.
برداشت از موجودی انبارها در نیمه دوم امسال شتاب بیشتری گرفته و با افزایش شدید قیمت ها همزمان شده است.
پایبندی اوپک به توافق کاهش تولید نیز در نوامبر (آبان-آذر) گذشته رکورد زد که خود کاهش سطح موجودی انبارها در ماه های بعدی را به همراه دارد.
بنابراین تحلیلگران احتمال افزایش سطح موجودی انبارها را زیاد نمی دانند.
بانک بین المللی گلدمن ساچز آمریکا پیش بینی می کند افزایش موجودی انبارها در سه ماهه نخست سال 2018 باید خیلی کمتر از افزایش معمول آن در این موقع سال باشد، ضمن آنکه موجودی انبارها یکبار دیگر در سه ماهه دوم کاهش می یابند.
کاهش غیرمنتظره تولید ممکن است بازار نفت را بیش از آنچه انتظار می رود دچار کمبود کند به ویژه با توجه به وضعیت ونزوئلا که از کانون های اصلی عدم اطمینان است.
بانک آمریکایی گلدمن ساچز پیش بینی کرد، بازار نفت در اواسط سال 2018 بار دیگر به تعادل می رسد و منجر به یک خروج تدریجی از توافق کاهش تولید اوپک و غیراوپک تا پایان نیمه دوم سال 2018 می شود.
به عبارت دیگر، اوپک تا ماه ژوئن (خرداد-تیر 97) که دوباره اعضای آن در وین گرد هم آیند، ماموریت خود در برنامه کاهش تولید نفت را به طور کامل انجام می دهد یا دستکم به آن نزدیک می شود.
اما با توجه به افزایش قیمت های نفت و افت سطح موجودی انبارهای نفت، کاهش تولید نفت فوریت خود را از دست می دهد و اعضای این سازمان را به تقلب وسوسه می کند.
«اوول هانسن» رییس استراتژی کالا در بانک ساکسو دانمارک گفت: در حقیقت، قبل از اینکه به این نقطه برسیم، افزایش قیمت های نفت کارت دعوتی خواهد بود برای تقلب و این یعنی فروپاشی توافق کاهش تولید نفت.
روسیه خود یکی از بزرگ ترین علامت سوال ها است؛ مقام های روسیه پیش از آخرین تمدید توافق کاهش تولید، تردیدهایی را مطرح و برای خروج از توافق به محض حذف مازاد عرضه اشتیاق نشان داده بودند.
دلایلی وجود دارد که چرا انگیزه برای تقلب همزمان با افزایش قیمت نفت افزایش می یابد؛ نخست اینکه خود افزایش سطح قیمت وسوسه کننده است زیرا فروش هر بشکه اضافه تر، به منزله درآمد بیشتر است.
دوم، وقتی در سال 2018 موجودی انبارها کاهش می یابد و قیمت ها بالا می رود، اعضای اوپک می فهمند که به انقضای اعتبار توافق کاهش تولید خیلی نمانده پس چرا پیشگام افزایش سطح تولید نباشند؟
سوم، اعضای اوپک می دانند که افزایش قیمت های نفت یک خطر واقعی برای سهم بازار آنها است زیرا منجر به افزایش فعالیت های حفاری نفت در آمریکا می شود.
وزیر نفت نیجریه به وال استریت ژورنال گفته است: آیا ما خواهان تداوم افزایش قیمت نفت هستیم؟ خیر
این پاسخ نشان دهنده ترس از افزایش چشمگیر سرمایه گذاری ها و حفاری ها در صنعت شیل آمریکا است.
مشکل اوپک این است که عمل متعادل کردن بازار گول زننده است و مشخص نیست آیا قیمتی هست که در آن هم اعضای اوپک به خواسته هایشان برسند و هم موجب افزایش سرمایه گذاری های جدید در صنعت شیل آمریکا نشود.
در حقیقت، آژانس بین المللی انرژی و خود اوپک پیش بینی می کنند که عرضه نفت شیل آمریکا افزایش چشمگیری پیدا خواهد کرد. آژانس بین المللی انرژی پیش بینی کرده است، آمریکا در سال 2018 روزانه 870 هزار بشکه نفت به تولید خود اضافه خواهد کرد در حالی که اوپک پیش بینی می کند این رقم بیش از یک میلیون بشکه در روز است.
به نظر می رسد، بهترین نتیجه برای اوپک تداوم تبات قیمت های نفت است که اجازه می دهد سطح موجودی انبارها کاهش یابد و عرضه نفت شیل نیز قدری بیشتر شود اما نه خیلی زیاد؛ اما با این سناریو نیز اوپک تا اندازه ای سهم بازار خود را از دست می دهد.
