به گزارش ایران اکونومیست به نقل از اسپیس، منظومه ستاره‌ای "پروکسیما"(Proxima) در فاصله چهار سال نوری از زمین قرار دارد که ستاره میزبان آن یک کوتوله سرخ است.
پروکسیما قنطورس( Proxima Centauri) یک ستاره کوتوله قرمز با فاصله ۴٫۲ سال نوری و نزدیک‌ترین ستاره به زمین پس از خورشید است.
محققان دانشگاه واشنگتن در بررسی‌های خود متوجه شدند در صورت وجود اکسیژن در جو پروکسیما-ب، این سیاره به دلیل وجود شفق‌های قطبی، از زمین با یک کمربند سبزرنگ دیده می‌شود.
نکته جالب توجه در این رابطه این است که درخشش این شفق‌ها نسبت به شفق‌های زمین 100 برابر بیشتر است.
"رودریگو لوگر"(Rodrigo Luger) محقق ارشد این تحقیق در مصاحبه خود با اسپیس گفت: میزان این درخشش‌ها به قدری است که با تلسکوپ‌های بسیار قدرتمند قابل مشاهده خواهد بود.
ستاره این منظومه در سال ۱۹۱۵ و توسط رئیس رصدخانه ملی آفریقای جنوبی کشف شد.
پروکسیما قنطورس جزئی از سامانه ستاره‌ای آلفا قنطورس به‌شمار می‌آید و نزدیک‌ترین ستاره به خورشید ما است. از آنجایی که این ستاره نسبت به دیگر ستاره‌ها به زمین بسیار نزدیک است، می‌توان اندازه قطر زاویه‌ای آن را به طور مستقیم اندازه گرفت که این مقدار یک هفتم قطر زاویه‌ای خورشید محاسبه شده است. پروکسیما قنطورس جرمی حدود یک هشتم جرم خورشید دارد و میانگین چگالی آن ۴۰ برابر خورشید است.
در اوت سال ۲۰۱۶ رصدخانه جنوبی اروپا کشف پروکسیما ب را اعلام کرد. پروکسیما ب، یک سیاره زمین مانند است که در حال چرخش به دور ستاره‌اش در محدوده قابل سکونت است.
با توجه به اینکه این ستاره کم‌نورتر از خورشید است محدوده قابل سکونت آن کوچکتر از خورشید است و سیاره پروکسیما-ب نیز در فاصله‌ای 20 برابر نزدیکتر نسبت به فاصله زمین تا خورشید قرار دارد که این نزدیکی در کنار فعالیت بیشتر ستاره مرکزی، سبب شده است که میزان تشعشعات بیشتری از ستاره میزبان به این سیاره برسد.
در صورتی که میدان مغناطیسی این سیاره به اندازه‌ای قدرتمند باشد که ذرات پرقدرت پراکنده شده از ستاره میزبان را به دام بیندازد سبب ایجاد شفق‌های قطبی خواهد شد که مطالعه آن این امکان را به دانشمندان می‌دهد که با ویژگی‌های بیشتری از پروکسیما-ب آشنا شوند.
دمای پروکسیما-ب در میزانی تخمین زده می‌شود که وجود آب بصورت مایع و بر روی سطح سیاره امکان‌پذیر می‌باشد.
بسیاری از ویژگی‌های این سیاره به زمین شباهت دارد اما وجود جو مشابه با زمین یکی از مهمترین نیازها برای شکل گرفتن حیات در این سیاره است.
علاوه بر وجود جو مشابه زمین و آب مایع، داشتن میدان مغناطیسی سراسری همانند قطب‌های مغناطیسی زمین یکی از ضروریات برای ایجاد شرایط مناسب حیات موجوات محسوب می‌شود.
براساس بررسی‌های محققان اگر سیاره پروکسیما-ب حتی جو ساده‌تری نسبت به زمین داشته باشد که فقط از نیتروژن و کربن دی‌اکسید تشکیل شده باشد، می‌تواند شرایط فوق‌العاده مناسبی برای حیات و دمای مناسبی برای مایع بودن آب داشته باشد.
یکی از مشکلاتی که این سیاره دارد تغییرات شدید دمای آن در روز و شب است. دمای این سیاره در طول روز 16 درجه و در شب منفی 123 درجه سانتی‌گراد است و این موضوع در کنار حجم بالای تشعشعات فضایی بخشی از مشکلات اساسی برای وجود حیات در این سیاره هستند.
نتایج این تحقیق در نشریه Astrophysical Journal منتشر شده است.
