بازی در نقش منفی را دوست دارم

 
فیلم «دریاچه ماهی» در ژانر دفاع مقدس است و این اولین دلیلی بود که باعث شد من بازی در آن را بپذیرم. ضمن این‌که دوست داشتم تجربه بازی برای یک کارگردان خانم (مریم دوستی) را هم تجربه کنم. نقش من البته کمی متفاوت از نقشی بود که در فیلمنامه اولیه مطالعه کردم، اما به هر حال نقش دوپهلوی خوبی بود که با وجود این‌که در تدوین کمی تغییر کرد ولی کلیت اولیه‌اش را همچنان حفظ کرده. من در این فیلم نقش دختری را دارم که در ظاهر دوست و در خفا به نوعی جاسوسی می‌کند. این نقش دو وجهی خاصی دارد که آن را دوست داشتم.
 
آدم‌های جنگ تمام نمی‌شوند
 
با گذشت زمان طبعا نیازها، دغدغه‌ها، شرایط زندگی و... آدم‌ها تغییر می‌کند. سال‌ها از زمان جنگ می‌گذرد اما بازتاب‌های جنگ هشت ساله هنوز پابرجاست و شاید نمایش تبعات جنگ مخاطبان بیشتری داشته باشد. نشان دادن زوایای جنگ از رسالت‌های اصلی سینماست. هنوز خانواده‌هایی هستند که منتظر اجساد شهدایشان هستند، هنوز خانواده‌هایی هستند که جانبازان شیمیایی دارند و...، و همه ما در مقابل آنها مسئول هستیم. «دریاچه ماهی» داستان 30 سال بعد از جنگ است، جنگی که هیچوقت تمام نمی‌شود و تلنگری است به آدم‌های جامعه برای این‌که بدانند آدم‌های دفاع مقدس هنوز هم هستند و نباید آنها را فراموش کرد. اگر هزاران بار دیگر در این حوزه کار به من پیشنهاد شود با دل و جان آن را قبول می‌کنم.
 
نقش منفی دوست دارم
 
به نظرم هر بازیگری دوست دارد خودش را در نقش‌ها و ژانرهای متفاوت محک بزند. من البته واقعیت اش را بخواهید بازی در نقش‌های طنز را خیلی دوست ندارم، اما از سریال طنزی که انجام دادم («خوش‌نشین‌ها» به کارگردانی سعید آقاخانی) دفاع می‌کنم. چون با بهترین‌ها همبازی بودم و همکاری کردم و اتفاقا شاید چون در آن کار بهترین‌ها کنارم بودند دیگر هیچ کار طنزی را قبول نکردم. قطعا اگر بار دیگر نقشی در همان حد و اندازه به من پیشنهاد شود آن را قبول می‌کنم. من واقعا دوست دارم نقش‌های متفاوت و بعضا منفی بازی کنم. البته تا به حال یک نقش منفی (یک دختر دزد) به کارگردانی بهرنگ توفیقی بازی کردم که متاسفانه تا امروز در شبکه نمایش خانگی توزیع نشده است .
 
خوبی‌ها و بدی‌های فضای مجازی
 
در دنیای امروزی نمی‌توان از فضاهای مجازی دور ماند. چون به هر حال فضای مجازی همانقدر که ویژگی‌های منفی دارد، ویژگی‌های مثبت هم دارد. از ویژگی‌های مثبت‌اش برای بازیگران این است که می‌توانند از نظرات مردم راجع به کارهایشان به‌طور مستقیم جویا شوند. از این نظر فضای مجازی خیلی خوب است. چون بازیگر به نوعی خودش را محک می‌زند، اما از این منظر که به هر حال در این فضاها هم مانند دنیای واقعی یکسری آدم بیمار و بیکار است که جو را متشنج می‌کنند خوب نیست. خوشبختانه صفحه شخصی من در فضای مجازی از این آدم‌های بیمار زیاد ندارد و اگر هم چنین آدم‌هایی پیدا شود سریع او را بلاک می‌کنم.
 
کارگردان زن بیشتر آدم را درک می‌کند
 
در این فیلم اولین‌بار بود که با یک کارگردان خانم همکاری می‌کردم و کار کردن با خانم‌ها به نظرم این مزیت را دارد که آدم بیشتر احساس می‌کند درکش می‌کنند. با خانم‌ها راحت می‌شود در مورد دغدغه‌های زنانگی یک نقش صحبت کرد. چون طبعا مردان همه چیز را از زاویه دید خودشان می‌بینند و در مورد نقش یک زن با یک کارگردان زن راحت‌تر می‌شود به نتیجه رسید.
 
«دریاچه ماهی» کاری قابل دفاع
 
مریم دوستی توانایی و استعداد بسیاری برای کارگردانی دارد و به نظرم همین که جسارت کرد و در اولین اثرشان سراغ ژانر دفاع مقدس رفت بسیار ارزشمند است. ایشان مصمم پای کارش ایستاد و به نظرم در نهایت کار قابل دفاع و خوبی ارائه داد. به نظرم تماشاگر بعد از تماشای این فیلم حال خوبی دارد.
 
پیامدهای بازی در نقش منفی
 
تا به حال به خاطر چهره‌ام همیشه نقش‌های مثبت و مظلوم را بازی کردم، در حالی‌که واقعا دلم می‌خواهد نقش‌های متفاوت بازی کنم. البته به خوبی می‌دانم بازی در نقش‌های منفی پیامدهای خاص خودش را هم دارد. مثلا الان مردم من را که می‌بینند خیلی اظهار لطف و مهربانی می‌کنند و شاید اگر نقش منفی بازی کنم دیگر آنقدر دوستم نداشته باشند! اما به هر حال تجربه بازی در نقش‌های منفی را خیلی دوست دارم.