به گزارش ایران اکونومیست به نقل از "کر2"؛طی مطالعه ای جدید پژوهشگران با استفاده از تکنیکی جدید به بررسی نقش مواد شیمیایی رایج در غذاهای مصرفی ما در چاقی اقدام کرده اند.
این نخستین مطالعه ای محسوب نمی شود که مواد شیمیایی غذایی را با چاقی پیوند داده است، اما نخستین مطالعه ای است که از سلول های بنیادی انسان برای مطالعه اثرات آنها استفاده کرده است. دو نکته جالب توجه درباره این روش پژوهشی جدید وجود دارند که باید از آنها آگاه باشید:
با استفاده از سلول های بنیادی انسان، پژوهشگران نیازی به انجام آزمایش روی حیوانات نداشته اند. این روش بسیار دقیق‌تر و مقرون به صرفه‌تر از آزمایش های حیوانی محسوب می شود. این یک پیروزی هم برای علم و هم برای حیوانات است.
همچنین، پژوهشگران می توانند از این روش به جای آزمایش های حیوانی برای بررسی چگونگی تاثیرگذاری مواد شیمیایی دیگر روی سلامت انسان استفاده کنند.
مواد شیمیایی غذایی و چاقی
پژوهشگران از افراد بزرگسال نمونه های خون گرفته و سلول ها را به سلول های بنیادی تبدیل کردند، که از آنها برای رشد نوعی بافت که در روده وجود دارد و بافت مغزی که اشتها و سوخت و ساز ما را کنترل می کند، استفاده کردند. سپس، پژوهشگران این سلول ها را در معرض سه ماده شیمیایی غذایی رایج قرار دادند تا دریابند چه رخ خواهد داد. مواد مورد نظر آنها شامل موارد زیر بودند:
بوتیل‌هیدروکسی‌تولوئن (BHT) - یک ماده نگهدارنده که در غلات صبحانه، کراکرها، و دیگر غذاهای بسته بندی شده قابل نگهداری روی قفسه فروشگاه ها وجود دارد.
پرفروفیوک‌تانیک اسید (PFOA) - احتمالا با این ماده به عنوان یکی از مواد شیمیایی مورد استفاده در بسیاری از برندهای ظروف آشپزی نچسب آشنا هستید. همچنین، از پرفروفیوک‌تانیک اسید در بسته بندی مواد غذایی برای جلوگیری از نشت غذاهای چرب استفاده می شود. پرفروفیوک‌تانیک اسید یک افزودنی نیست و طی پخت و پز یا از بسته بندی وارد غذا می شود.
تری‌بوتیل‌تین (TBT) - یک آلاینده که در غذاهای دریایی تجمع می کند. همانند پرفروفیوک‌تانیک اسید، شرکت ها به صورت مستقیم این ماده را به غذای دریایی اضافه نمی کنند. تری‌بوتیل‌تین یک ماده شیمیایی است که در رنگ ها و محصولات مورد استفاده برای تمیز نگه داشتن قایق ها استفاده می شود. تری‌بوتیل‌تین آب را آلوده می کند، که به نوبه خود، آلودگی ماهی ها، نرم تنان و دیگر آبزیان دریایی مورد استفاده مردم را در پی دارد.
پژوهشگران دریافتند که این مواد شیمیایی همگی با هورمون هایی که از روده به مغز ما منتقل می شوند، تداخل ایجاد می کنند. همچنین، آنها به بخش هایی از سلول ها که برای سوخت و ساز بدن ما عواملی کلیدی هستند، آسیب وارد می کنند. همچنین، شواهدی وجود دارد که این اثر می تواند از مادر باردار به جنین وی منتقل شود، به معنای آن که مصرف غذای حاوی این مواد شیمیایی ممکن است بر سوخت و ساز فرزند شما نیز تاثیرگذار باشد.
چرا این روش اهمیت دارد؟
این تکنیک سلول بنیادی برای آزمایش و ایمنی مواد شیمیایی غذایی ارزان‌تر و اخلاقی‌تر از روش هایی است که تا پیش از این مورد استفاده قرار می گرفتند. هزاران ماده شیمیایی وجود دارند که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا و پس از آزمایش های بسیار کم و کوچک زیر عنوان «به طور کلی بی خطر تشخیص داده شده» (GRAS) طبقه بندی شده اند، که این آزمایش ها نیز بیشتر توسط شرکت های تولید کننده مواد شیمیایی انجام شده اند.
پژوهشگران امیدوارند که روش آنها تصویری دقیق‌تر از چگونگی تاثیر مواد شیمیایی بر بدن ما ارائه کند. به گفته آنها، با آزمایش این مواد شیمیایی روی بافت های انسانی واقعی در آزمایشگاه، ما به طور بالقوه می توانیم ارزیابی هایی ساده‌تر و مقرون به صرفه‌تر نسبت به گذشته داشته باشیم.
