به گزارش ایران اکونومیست به نقل از آس، تنیس اپن آمریکا با قهرمانی رافائل نادال بامداد دوشنبه به پایان رسید. پس از این بازی‌ها رنکینگ بخش مردان و بانوان اعلام شد. نادال با امتیاز ۹۴۶۵ و با ۲۰۰۰ امتیاز بیشتر از راجر فدرر در رتبه نخست باقی ماند. فدرر ۷۵۰۵ امتیازی هم از اندی ماری پیشی گرفت و به جایگاه دوم صعود کرد.
مهم‌ترین تغییرات در ۱۰ تنیسور برتر حضور الکساندر زورف، مارین چیلیچ و دومینیک تیم در این فهرست بود. این اتفاق در غیاب اندی ماری، نواک جوکوویچ و استن واورینکا رخ داد. پابلو کارنیو بوستا که نیز توانست به نیمه نهایی تنیس اپن آمریکا راه پیدا کند، در میان ۱۰ تنیسور برتر جهان قرار گرفت. در ادامه به رنکینگ مردان اشاره می‌شود.
۱. رافائل نادال (اسپانیا) ۹۴۶۵ امتیاز
۲. راجر فدرر (سوئیس) ۷۵۰۵
۳. اندی ماری (بریتانیا) ۶۷۹۰
۴. الکساندر زورف (آلمانی) ۴۴۷۰
۵. مارین چیلیچ (کرواسی) ۴۱۵۵
۶. نواک جوکوویچ (صربستان) ۴۱۲۵
۷. دومینیک تیم (اتریش) ۴۰۳۰
۸. استن واورینکا (سوئیس) ۳۶۹۰
۹. گریکور دیمیتروف (بلغارستان) ۳۵۷۵
۱۰. پابلو کارنیو بوستا (اسپانیا) ۲۸۵۵
از طرفی صدر رنکینگ بانوان نیز به اسپانیایی‌ها رسید. گاربینیه موگوروسا برای نخستین بار توانست در رتبه اول قرار بگیرد. قهرمان ویمبلدون با وجود حذف در تنیس اپن آمریکا توانست ۶۰۳۰ امتیازی شود و با ۶۵ امتیاز اختلاف نسبت به سیمونا هالپ در جایگاه نخست قرار بگیرد. الینا اسویتولینا با ۶۴۰ امتیاز در رتبه سوم جای گرفت و کارولینا پلیسکوا تا جایگاه چهارم سقوط کرد. او پیش از آخرین گرند اسلم سال بانو شماره یک جهان محسوب می‌شد.
با توجه به رنکینگ مردان و زنان برای نخستین بار است که در تاریخ اسپانیا دو تنیسور از این کشور در دو بخش انفرادی صدرنشین هستند. اسپانیا سومین کشوری است که چنین چیزی را تجربه می‌کند. ۱۰ زوج آمریکایی بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۳ در صدر رنکینگ قرار داشتند. جیمی کانزر و کریس اورت نخستین افراد بودند. سپس کانرز این رکورد را با مارتینا ناوراتیلووا ادامه داد. جان مک انرو جایگزین کانرز شد. در زمان صدرنشینی مک بزرگ، تریسی آستین و اورت در جایگاه نخست بانوان قرار داشتند. سپس آندره آغاسی به همراه مونیکا سالس و لیندسی داونپورت در رتبه اول قرار گرفتند. پیت سمپراس نیز با آنها صدرنشینی را تجربه کرد. آخرین آمریکایی‌هایی که همزمان بانو و مرد شماره یک جهان بودند آغاسی و سرنا ویلیامز نام داشتند.
دومین کشوری که توانست این اتفاق را تجربه کند آلمان بود. بوریس بکر و اشتفی گراف در سال ۱۹۹۱ مرد و بانو شماره یک جهان بودند.
