دیشب سینمای ایران بازهم افتخار آفرید. وحید
جلیلوند و نوید محمدزاده به واسطه فیلم محترم« بدون تاریخ، بدون امضا» جایزه
بهترین کارگردان و بهترین بازیگر جشنواره ونیز را به خود اختصاص دادند. قبل از او
اصغر فرهادی، شهاب حسینی، رضا ناجی و ... توانسته بودند جوایز مهم جشنواره‌‍‌های
جهان را درو کنند.
سینمای ایران توانسته است به واسطه همین درخشش‌ها
جایی برای خود در جهان باز کند. ایران صدای خود را از طریق سینما به گوش جهان می‌رساند.
کاری که در هالییود و بالییود اتفاق می‌افتد
ایران نه تنها در سینما بلکه در زمینه‌های دیگر هم توانسته است سری در سرها در بیاورد. امروز جهان ایران را جدا از سیاست و مسئله هسته‌ای، به سینما، هنر و ورزش می‌شناسد.
در دنیای امروز مردم جهان اصغرفرهادی را می‌شناسند همچنان که ظریف و روحانی را می‌شناسند. این یعنی اینکه ایران توانسته
است به خوبی مسیر خود در جهان را باز کند.
در سال‌های نه چندان دور مخالفان جمهوری اسلامی در تلاش بودند تا از ایران یک کشور خشن بسازند. کشوری همسان افغانستان و عراق. هنوز که هنوز است برخی از مردم دنیا فکر می‌کنند در ایران هم مانند عراق و سوریه جنگ است.
امروز جمهوری اسلامی به واسطه تصمیم درست سیاستمدارانش و افتخارات ورزشی و هنری‌اش توانسته است، خود را در قامت یک کشور موفق و حامی صلح در جهان معرفی کند.
ترامپ ایران را کشوری خطرناک
می‌داند که از تروریسم حمایت می‌کند. حالا این کشور که ترامپ آن را تروریسم می‌داند،
برنده اسکار، برلین و ونیز شده است.
بعد از این افتخارات شاید مردم جهان از خود می‌پرسند چگونه می‌شود کشوری که متهم به حامی تروریسم است در زمینه فرهنگی به جایی برسد که در میان این همه فیلمساز، یک ایرانی برنده اسکار یا ونیز شوند. گرفتن اسکار آرزوی بسیاری از ابرستاره‌های سینماست. اصغر فرهادی تا حال دوبار اسکار گرفته است. فرهادی که متعلق به ایران عزیز است.
در این میان اما در داخل ایران برخی بر این باور هستند که کشور ما نیز برای مقابله با آمریکا باید از روش کره شمالی استفاده کند. باید از این دوستان پرسید کره شمالی چه سرمایه‌ای دارد که ما باید از او تقلید کنیم؟
کره شمالی تنها و تنها بمب اتم دارد و دیگر هیچ! این کشور که با تفکر کمونیستی / سوسیالیستی اداره می‌شود هیچ چیز دیگری برای عرضه به جهان ندارد. آنها چون می‌دانند هیچ کشور عاقلی خود را با یک کشور دارای بمب اتم در نمی‌اندازد در حال شاخ و شانه کشیدن برای کشورهای دنیا هستند.
آنها بمب اتم دارند اما می‌شود گفت مردمانشان به لحاظ اقتصادی ضعیف هستند و به لحاظ توانمندی‌ها در سطح پایین نسبت به دیگر کشورهای جهان هستند. اهالی کره شمالی در یک دایره بسته زندگی می‌کنند و تقریبا هیچ خبری از دنیا ندارند. اطلاعات مردم کره محدود به اطلاعاتی است که حاکمیت در اختیار آنها می‌گذارد.
با توجه به شرایط واقعا مدینه فاضله ایران کره شمالی است؟ قطعا نه. کره شمالی خود به سمت سقوط پیش می‌رود و قطعا نمی‌تواند با این روش مسیر خود را ادامه دهد.
ایران به واسطه مردمش، سیاستمدارانش، هنرمندانش و ورزشکارانش می‌تواند الگوی بسیاری از کشورهای جهان باشد. به این دوستان باید گفت همیشه جواب کلوخ، سنگ نیست. به قول هاینریش بل نویسنده معروف آلمانی و برنده جایزه نوبل:
«هنوز هم که هنوز است
اظهار ادب،
در مقابله با یک فرد بی ادب،
مطمئن ترین، طریقِ تحقیر است ...»
