به گزارش ایران اکونومیست به نقل از اسپیس، "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) قصد دارد تا سال 2030 ماموریت‌های انسانی خود را به مریخ آغاز نماید.
این ماموریت‌ها اولین ماموریت‌های انسانی در فضای خارج از مدار زمین پس از پایان دوره ماموریت‌های آپولو است.
در کنار ناسا شرکت‌های فضایی خصوصی نظیر "اسپیس‌ایکس"(SpaceX)، "مارس‌وان"(MarsOne) و "بلواوریجین"(BlueOrigin) نیز طرح‌هایی برای ایجاد تمدن انسانی در مریخ ارائه کرده‌اند.
اما فضانورد کانادایی نظر متفاوتی دارد. وی در مصاحبه‌ای که به تازگی انجام داده تمام این طرح‌ها را خوب و ارزشمند خوانده اما بر این نکته تاکید داشته که بشر می‌بایست اول ساختار ماه را به خوبی یشناسد و در آن تمدن ایجاد کند و بعد به فکر سفر به مریخ باشد.
هدفیلد معتقد است یک پایگاه ثابت در ماه می‌تواند بسیار کمک‌کننده و سازنده باشد و در واقع نیازهای علمی بیشتری را مرتفع کند و نقش بسیار تعیین‌کننده‌ای حتی بیشتر از ایستگاه فضایی بین‌المللی داشته باشد.
مهمترین چالش برای ایجاد تمدن در فضای خارج از زمین از نظر هدفیلد این است که انسان‌ها تجربه زندگی مداوم در فضای خارج از زمین را نداشته‌اند. با اینکه در طول 17 سال گذشته همواره شش فضانورد در ایستگاه فضایی بین‌المللی حاضر بوده‌اند اما هیچ کدام از آنها برنامه ماندگاری دائمی یا تشکیل خانواده در فضای بیرون زمین را نداشته‌اند.
چالش دیگر رسیدن به مریخ است که بین 150 تا 300 روز براساس فاصله متغیر بین زمین و مریخ، طول می‌کشد و در صورت بروز مشکل، بازگشت به زمین می‌تواند یک چالش فوق‌العاده جدی محسوب شود اما تمام این مشکلات در ماه کمتر هستند و راه‌حل‌های ساده‌تری نیز دارند.
سازمان‌های فضایی اروپا، چین و روسیه نیز چنین دیدگاه‌هایی دارند و بیشتر بر روی ایجاد تمدن انسانی در ماه تمرکز کرده‌اند. آنها معتقدند باید قدم به قدم پیش رفت و با عدم ایجاد پایگاه در ماه، عملا یکی از قدم‌ها به طور کامل نادیده گرفته می‌شود.
با توجه به تجربه انجام ماموریت‌های انسانی متعدد در ماه، شناسایی چالش‌های موجود در ماه و برنامه‌ریزی برای رفع آنها ساده‌تر است و مطالعات جدید انجام شده در رابطه با مریخ نشان می‌دهد که میزان تشعشعات رادیواکتیو در این سیاره بالاست و می‌تواند سبب آسیب‌های سلولی شود که خطر ابتلا به سرطان را دو برابر می‌کند.
براساس گفته‌های این فضانورد، یک ایستگاه ثابت در ماه می‌تواند برای تامین سوخت، ارائه خدمات مختلف به فضاپیماها و فضانوردان و آمادگی برای ماموریت‌های دوردست‌تر مناسب باشد.
بررسی‌های ناسا نشان می‌دهد وجود چنین پایگاهی در ماه می‌تواند سالانه 10 میلیارد دلار صرفه‌جویی در هزینه‌ها را به دنبال داشته باشد و بعلاوه طرح‌هایی نظیر کارخانه‌های فضایی و استفاده از موشک‌های قابل بازیابی را تا حد زیادی اجرایی کند.
باید منتظر ماند و دید در سال‌های آینده سازمان‌های فضایی چه برنامه‌هایی برای تسخیر فضا در پیش خواهند گرفت.
