به گزارش ایران اکونومیست به نقل از اسپیس، این عملیات 9 روز پیش در تاریخ 20 اوت انجام شده و "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) به تازگی تصاویر آن را منتشر کرده است.
این حلقه‌ها داخلی‌ترین حلقه‌های زحل هستند و فضاپیمای کاسینی در ماه‌های اخیر چندین بار در فضای داخلی مابین حلقه‌ها و جو زحل در حال شیرجه زدن بوده است.
مقامات ناسا در توضیح این تصاویر اعلام کرده‌اند که همه حلقه‌های اصلی زحل در این ویدیو قابل مشاهده هستند اما به دلیل زاویه دوربین فضاپیما بسیار بهم فشرده به نظر می‌رسند.
در این فیلم دوربین کاسینی از قسمت‌های روشن حلقه‌ها فیلمبرداری را شروع کرده و به قسمت‌های تاریک که نور خورشید به آنها نمی‌تابد می‌رسد.
در قسمت روشن حلقه C خاکستری به نظر می‌رسد و بعد از آن حلقه روشن B و در پشت آن حلقه نسبتا روشن A قابل رویت است. در این فیلم حلقه F نیز تا حدودی قابل دیدن است.
فاصله بین حلقه‌های A و B حدودا 4800 کیلومتر است که در سال 1675 بوسیله " جیووانی کاسینی" منجم فرانسوی کشف شدند و نام فضاپیما نیز به افتخار وی کاسینی قرار داده شده است.
ماموریت کاسینی تحت هدایت "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) روزهای پایانی‌اش را طی می‌کند. سوخت این کاوشگر که برای ۱۲ سال مشغول گردش حول کیوان بوده اکنون رو به اتمام است.
فاز آخر ماموریت کاسینی، "پایان بزرگ" نام دارد که حدود چهار ماه از آغاز آن می‌گذرد. کاسینی در آخرین ماموریت خود در 22 شیرجه به فضای بین سیاره و حلقه‌های آن برای اولین بار اقدام به تصویربرداری از زحل از نزدیک‌ترین فاصله ممکن خواهد کرد.
هدایت کنندگان قصد دارند آن را در ماه سپتامبر به اتمسفر کیوان بکوبند تا شانس برخورد احتمالی آن با انسلادوس و آلوده کردن محیط آن به صفر برسد.
هرچند این کاوشگر حاوی ابزارهای عالی است اما این ابزارها برای ردیابی آثار حیات در این قمر طراحی نشده بود. این کار نیازمند طبقه کاملا مدرنی از اسپکترومترهاست. هم اکنون پیشنهادی برای ارسال چنین کاوشگری در سال ۲۰۲۶ درحال تهیه است.
ناسا اخیر ماموریت دیگری به "اروپا"(Europa)، قمر مشتری که دارای اقیانوس است را تایید کرده است. فرآیندهای مشابه در بستر اقیانوس این قمر هم احتمالا در جریان است. اما پوسته یخی آن خیلی ضخیم تر است و آبی که از آن به فضا فرار می‌کند خیلی کمتر است.
