به گزارش ایران اکونومیست به نقل از دیلی‌میل، این جرم کیهانی فقط اندکی بزرگ‌تر از زحل است و کشش گرانشی سطح آن 300 برابر قوی‌تر از جاذبه‌ای است که انسان روی زمین حس می‌کند.
ستاره جدید EBLM J0555-57Ab نام گرفته و به دانشمندان در جستجوی حیات بیگانه کمک خواهد کرد. ستاره‌های کم‌نور و کوچک، کاندیداهای ایده‌آلی برای شناسایی سیاره‌های به اندازه زمین هستند. این سیارات ممکن است بر روی سطح‌شان آب مایع داشته باشند و چنین عنصری برای شکل‌گیری حیات بیگانه کلیدی است.
دانشمندان برای شناسایی سیارات شبیه زمین، به اندازه‌گیری تیرگی(کم‌نوری) ستاره‌ای نیاز دارند که سیاره‌ها از مقابل آن عبور می‌کنند. این عمل برای ستاره‌های دارای اندازه معمولی تقریبا غیرممکن است زیرا آنها بیش از حد شفافند و سیاراتی که حول‌شان مدارگردی می‌کنند هیچ تیرگی قابل تشخیصی ایجاد نمی‌کنند. با این حال، ستاره‌های کوچکی مانند EBLM J0555-57Ab به اندازه کافی کم‌نور هستند تا بتوان اندازه و جو سیستم‌های سیاره‌ای‌شان را شناسایی کرد.
نمونه دیگری از یک ستاره کوچک، کوتوله فوق سرد Trappist-1 است که توسط 7 سیاره به اندازه زمین محاصره شده و ماه فوریه گذشته توسط دانشمندان ناسا کشف شد. ستارهEBLM J0555-57Ab جرمی کوچک‌تر از سیاره Trappist-1 دارد اما اندازه‌اش دو سوم آن است.
کوچک‌ترین ستاره کیهان که حدود 600 سال نوری از زمین فاصله دارد، کوچک‌تر از مشتری بوده با این حال جرم آن 85 برابر این غول گازی است.
تصویر هنری از ستاره Trappist-1
دانشمندان درباره ستاره‌های کوچک‌تر دانش کمی دارند زیرا اندازه کوچک و شفافیت پایین آنها شناسایی‌شان را دشوار کرده است. ستاره EBLM J0555-57Ab به اندازه کافی جرم دارد تا هسته‌های هیدروژن را طی عمل همجوشی به هلیم تبدیل کند و این فرآیندی کلیدی در شکل‌گیری ستارگان است.
عمل همجوشی هیدروژن، انرژی خورشید و همچنین اکثر ستارگان را تامین می‌کند و دانشمندان در تلاش برای بازتولید آن به عنوان منبع انرژی قدرتمند بر روی زمین هستند.
چنانچه این ستاره کوچک‌تر از اندازه کنونی‌اش بود، فشار موجود در مرکز آن برای روی دادن این فرآیند به اندازه کافی نبود.
ستاره EBLM J0555-57Ab بخشی از یک سیستم ستاره‌ای دوگانه است بدین معنا که دو ستاره حول یک نقطه در فضا و در امتداد سیارات‌شان مدارگردی می‌کنند. ستاره جدید هنگام عبور از مقابل ستاره بزرگ‌تر همراه شناسایی شد این در حالی است که منجمان معمولا از این شیوه برای شناسایی سیاره‌ها و نه ستارگان استفاده می‌کند.
