به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ساینس، آهن روی زمین از فعالیت ستاره‌های ابر نو اختر قدیمی و فروپاشی ستاره‌های بزرگ است که انرژی خود را از دست داده و یا از بین رفته‌اند.
بعد از بین رفتن این ستاره‌ها (به علت گرایش شدید در مرکز خود)، آنها مقدار زیادی انرژی منتشر می‌کنند که در آن عناصر با هم ترکیب شده و عناصر سنگین‌تری از جمله آهن ایجاد می‌کنند.
به گفته محققان دانشگاه ایالت پنسیلوانیا، در دوران آرکئن(چهار میلیارد تا 2.5 میلیارد سال پیش)، اکسیژن کمی در جو وجود داشت. بدون اکسیژن، آهن می‌تواند در آب حل شود، بنابراین اقیانوس‌های دوران آرکئن مقدار زیادی آهن حل شده را حمل می‌کردند.
هرچند موجودات زنده تک‌سلولی شروع به تولید اکسیژن از طریق فتوسنتز کردند که این اکسیژن وارد آب اقیانوس‌ها شده و با آهن ترکیب و منجر به تولید موادمعدنی اکسید آهن مانند هماتیت Fe2o3 که اغلب به رنگ قرمز است و مگنتیت Fe3o4 شد.
هنگامی که فلز با اکسیژن موجود در هوا واکنش می‌دهد و زنگ آهن بدست می‌آید به آن اکسیداسیون می‌گویند که باعث قرمز شدن سنگ‌ها می‌شود.
در مورد "صخره‌های ورمیلیون"(Vermilion Cliffs) در آریزونا باید گفت که رنگ قرمز آنها به دلیل وجود مواد معدنی غنی از آهن در سنگ‌های رسوبی آن منطقه است.
