۱۰ اسفند ۱۳۹۵ - ۰۹:۵۵
تشکل های کارگری درشرایط بحرانی باید نقش موثری ایفا کنند
یک کارشناس حوزه کار با انتقاد از نبود حضور فعال و مسئولانه تشکل های کارگری در بنگاه های اقتصادی در شرایط بحرانی گفت: تشکل های کارگری باید در کنار بسیاری از مسائلی که متوجه دولت می شود، نسبت به وظایف خود پاسخگو باشند.
به گزارش ایران اکونومیست؛ 'حمید حاج اسماعیلی' روز سه شنبه تاکید کرد، تشکل ها برای استیفای حقوق صنفی کارگران در کشور باید توانمند، صنفی و فراگیر شوند.
وی با بیان اینکه تشکل های کارگری متاسفانه در مواقع خاص همواره غایب بزرگ هستند و مشکلات را به گردن دیگران می اندازند، افزود: نباید همه مسئولیت ها را بر عهده دولت قرار دهیم بلکه مسئولیت اصلی بر عهده تشکل های کارگری است و آنها باید پاسخگوی مسائل صنفی کارگران باشند.
حاج اسماعیلی توضیح داد: در بسیاری از کشورهای توسعه یافته ،زمانی که بحران های اقتصادی رخ می دهد اتحادیه ها و نهادهای کارگری وارد مذاکره با کارفرمایان و دولت می شوند و در کاهش آسیب به کارگران، نقشی اساسی ایفا می کنند.
وی در ادامه افزود: حفظ اشتغال کارگران همواره از هر چیزی مهمتر است، بنابراین اتحادیه ها به گونه ای با دولت ها و کارفرمایان وارد مذاکره می شوند تا اشتغال نیروی کار حفظ شود، ممکن است در برخی از مقاطع مزایای کارگر کم و یا حذف شود. با این اقدام ها و مذاکره می توان جلوی اخراج کارگران را گرفت.
حاج اسماعیلی در مقایسه تشکل های کارگری قبل و بعد از انقلاب گفت: پیش از انقلاب تشکل های کارگری تحت نام سندیکا فعالیت می کردند که بعد از انقلاب به شکل سه تشکل شوراها، انجمن های صنفی و نمایندگان کارگری به فعالیت ادامه دادند.
وی درباره تاثیرگذاری این تشکل ها گفت: به طور یقین تشکل های فعلی ضعیف تر از گذشته هستند. می توان به نقش موثر سندیکای شرکت نفت در همراهی با مردم با بستن شیرهای نفت، در پیشبرد انقلاب اشاره کرد که رژیم شاه را به زانو درآورد.
این فعال کارگری معتقد است، تشکل های قوی می توانند در دوره هایی که اقتصاد کشور به دلیل سوء مدیریت دچار رکود می شود با مذاکره مانع از تعدیل نیروی کار شوند.
حاج اسماعیلی گفت: در ایران حادثه ای نظیر آتش سوزی پلاسکو رخ می دهد اما حضوری از تشکل های کارگری برای ساماندهی وضعیت کارگرانی که آسیب دیده اند و بیکار شده اند و یا کارگرانی که بیمه نبودند، نیست.
به گفته فعال کارگری، تشکل های کارگری همواره می توانند با نهادهای قانونگذار نظیر مجلس و یا دولت وارد مذاکره شوند، در حالی که کارگران بیشتر باید با نمایندگان خود در بنگاه های اقتصادی ارتباط داشته باشند و مسائل صنفی خود را از طریق تشکل ها پیگیری کنند.
وی گفت : هر وقت شرایط بحرانی می شود متاسفانه فقط انگشت اتهام به سوی دولت دراز می شود، در حالی که اگر تشکل ها حضور قویتری در فضاهای کارگری کشور داشته باشند، می توانند پاسخگوی مشکلات جامعه کار باشند و بخشی از مسئولیت ها را بر عهده بگیرند.
حاج اسماعیلی معتقد است، تشکل های فعلی باید با بازسازی و ترمیم خود زمینه رویش جدیدی را در این نهادها برای کارآمدی و اثرگذاری فراهم کنند. اصلاح فصل ششم قانون کار در همین راستا قابل بررسی است.
وی تاکید کرد: مسئولیت ناشی از رکود اقتصادی که هم اکنون بر بازار کار کشور حاکم است و کارگران را با مشکلات متعددی روبرو کرده است، فقط متوجه دولت نیست بلکه بدلیل نبود برنامه حمایتی و راهکار صنفی در جهت به حداقل رساندن آسیب ها از طرف نمایندگان کارگری، تشکل های مرتبط با کارگران هم مقصرند.
حاج اسماعیلی با یادآوری سوء مدیریت دولت پیشین در حوزه کار کشور گفت: سهم دولت پیشین به دلیل سوء مدیریت گسترده و نمایندگان تشکل ها به دلیل غفلت از جامعه کارگری و ارایه راهکار مناسب سهم بزرگی در این از هم گسیختگی داشت.
وی با بیان اینکه تشکل های کارگری متاسفانه در مواقع خاص همواره غایب بزرگ هستند و مشکلات را به گردن دیگران می اندازند، افزود: نباید همه مسئولیت ها را بر عهده دولت قرار دهیم بلکه مسئولیت اصلی بر عهده تشکل های کارگری است و آنها باید پاسخگوی مسائل صنفی کارگران باشند.
حاج اسماعیلی توضیح داد: در بسیاری از کشورهای توسعه یافته ،زمانی که بحران های اقتصادی رخ می دهد اتحادیه ها و نهادهای کارگری وارد مذاکره با کارفرمایان و دولت می شوند و در کاهش آسیب به کارگران، نقشی اساسی ایفا می کنند.
وی در ادامه افزود: حفظ اشتغال کارگران همواره از هر چیزی مهمتر است، بنابراین اتحادیه ها به گونه ای با دولت ها و کارفرمایان وارد مذاکره می شوند تا اشتغال نیروی کار حفظ شود، ممکن است در برخی از مقاطع مزایای کارگر کم و یا حذف شود. با این اقدام ها و مذاکره می توان جلوی اخراج کارگران را گرفت.
حاج اسماعیلی در مقایسه تشکل های کارگری قبل و بعد از انقلاب گفت: پیش از انقلاب تشکل های کارگری تحت نام سندیکا فعالیت می کردند که بعد از انقلاب به شکل سه تشکل شوراها، انجمن های صنفی و نمایندگان کارگری به فعالیت ادامه دادند.
وی درباره تاثیرگذاری این تشکل ها گفت: به طور یقین تشکل های فعلی ضعیف تر از گذشته هستند. می توان به نقش موثر سندیکای شرکت نفت در همراهی با مردم با بستن شیرهای نفت، در پیشبرد انقلاب اشاره کرد که رژیم شاه را به زانو درآورد.
این فعال کارگری معتقد است، تشکل های قوی می توانند در دوره هایی که اقتصاد کشور به دلیل سوء مدیریت دچار رکود می شود با مذاکره مانع از تعدیل نیروی کار شوند.
حاج اسماعیلی گفت: در ایران حادثه ای نظیر آتش سوزی پلاسکو رخ می دهد اما حضوری از تشکل های کارگری برای ساماندهی وضعیت کارگرانی که آسیب دیده اند و بیکار شده اند و یا کارگرانی که بیمه نبودند، نیست.
به گفته فعال کارگری، تشکل های کارگری همواره می توانند با نهادهای قانونگذار نظیر مجلس و یا دولت وارد مذاکره شوند، در حالی که کارگران بیشتر باید با نمایندگان خود در بنگاه های اقتصادی ارتباط داشته باشند و مسائل صنفی خود را از طریق تشکل ها پیگیری کنند.
وی گفت : هر وقت شرایط بحرانی می شود متاسفانه فقط انگشت اتهام به سوی دولت دراز می شود، در حالی که اگر تشکل ها حضور قویتری در فضاهای کارگری کشور داشته باشند، می توانند پاسخگوی مشکلات جامعه کار باشند و بخشی از مسئولیت ها را بر عهده بگیرند.
حاج اسماعیلی معتقد است، تشکل های فعلی باید با بازسازی و ترمیم خود زمینه رویش جدیدی را در این نهادها برای کارآمدی و اثرگذاری فراهم کنند. اصلاح فصل ششم قانون کار در همین راستا قابل بررسی است.
وی تاکید کرد: مسئولیت ناشی از رکود اقتصادی که هم اکنون بر بازار کار کشور حاکم است و کارگران را با مشکلات متعددی روبرو کرده است، فقط متوجه دولت نیست بلکه بدلیل نبود برنامه حمایتی و راهکار صنفی در جهت به حداقل رساندن آسیب ها از طرف نمایندگان کارگری، تشکل های مرتبط با کارگران هم مقصرند.
حاج اسماعیلی با یادآوری سوء مدیریت دولت پیشین در حوزه کار کشور گفت: سهم دولت پیشین به دلیل سوء مدیریت گسترده و نمایندگان تشکل ها به دلیل غفلت از جامعه کارگری و ارایه راهکار مناسب سهم بزرگی در این از هم گسیختگی داشت.
گزارش خطا
آخرین اخبار