محققان در پی کشف بزرگترین الماس دنیا یکی از رازهای زمین را حل کردند. آنها متوجه شدند در برخی نقاط زمین به هیچ وجه اکسیژن وجود ندارد و مخازن نیکل و آهن در آنجا به وجود آمده است.
کد خبر: ۱۳۷۷۸۷
به گزارش ایران اکونومیست به نقل از کریستین ساینس مانیتور، برخلاف تصور عموم الماس در زغال سنگ شکل نمی گیرد بلکه در بخشی عمیق تر از زمین ساخته می شود. لایه ای که الماس در آن ساخته می شود ۸۴ درصد حجم سیاره زمین را تشکیل می دهد. سپس مواد مذاب آتش فشانی که در اعماق زمین هستند، الماس ها را همراه خود به نزدیک پوسته زمین می برند و این سنگ های قیمتی در آنجا ذخیره می شوند.سپس الماس ها به طور معمول می توانند در فاصله کمی از پوسته زمین یا نزدیک آتش فشان ها پیدا کرد.
هرچند انسان هنوز مشغول تحقیق و مطالعه درباره پوشش زمین است اما به نظر می رسد این پوسته کاملا جامد باشد و در برخی نقاط صخره هایی چسبناک و نیمه مایع است زیرا با نزدیک شدن به مرکز زمین، دما بالاتر می رود و سنگ ها حالت مذاب پیدا می کنند.
مدتهاست که دانشمندان می دانند پوشش زمین از ۴۴.۸ درصد اکسیژن، ۲۱.۵ درصد سیلیکون و ۲۲.۸ درصد منیزیم، آهن، آلومینیوم، کلسیم، سدیم و پتاسیم تشکیل شده است. این عناصر همه باهم در صخره های سیلیکاتی وجود دارد. همچنین تمام عناصر گفته شده با اکسیژن ترکیب شده اند و به صورت اکسید وجود دارند مانند اکسید منیزیم و اکسید سیلیکون.
الماس های بزرگ جدید چشم انداز جدیدی به این بخش از پوشش زمین فراهم می کنند زیرا در عمق بسیار زیاد و حدود ۳۸۶ کیلومتری زمین ساخته می شوند.
دانشمندان آمریکایی با بررسی برخی از این الماس ها نخستین گواه فیزیکی را یافتند که نظریه وجود مخازن آهن- نیکل را در جبه زمین تایید می کند. الماس های مورد تحقیق حاوی هر دوی این ماده ها بودند و دانشمندان توانستند دانه های ریز فلزی را در آنها بیابند که ترکیبی از آهن متالیک، نیکل، کربن، سولفور، متان و هیدروژن بودند.
این امر به دانشمندان نشان می دهد اکسیژن در بخش های مختلف جبه زمین وجود دارد.از سوی دیگر مشخص شده زیر بخش های اکسید شده جبه زمین، برخی بخش ها حالتی دقیقا متضاد دارند. آنها در حقیقت «کاسته» هستند. به عبارت دیگر اکسیژن از این بخش ها حذف شده است. به این ترتیب ذخایر آهن -نیکل در جایی که اکسیژن وجود ندارد، شکل می گیرند.
استیون شرلی یکی از محققانی که در مطالعه موسسه علوم کارنگی شرکت کرده، می گوید: وجود مناطقی با اکسیژن کاسته قبلا پیش بینی شده بود اما هیچ گاه گواه فیزیکی برای آن و جود نداشت. همچنین فاز متان آهن- نیکل نیز در این الماس ها یافت شد که احتمالا بخشی از آن بیش از 1.2 میلیارد سال قبل تشکیل شده است. این کشف دیدگاه انسان درباره چرخه حیات و رشد عناصر در جبه زمین را دگرگون خواهد کرد.
