به گزارش ایران اکونومیست به نقل از انگجت، رنگها معمولا از رنگدانه‌ها یا رنگ بدست می‌آیند اما همچنین در اثر انکسار و انعکاس نور توسط سازه‌های میکروسکوپی نیز ایجاد می‌شوند که به آن رنگ ساختاری می‌گویند. این رنگها معمولا در طبیعت و در بال پرندگانی مانند طاووس و پروانه‌ها وجود دارند.
این رنگها بسیار بادوام بوده و می‌توانند کاربردهای مفیدی برای ارتش و صنعت داشته باشند اما تولید آن‌ها مشکل و پرهزینه است. راه‌حل جدید دانشمندان هاروارد این مساله را حل کرده است.
پرهای طاووس دارای رنگ ساختاری کلاسیک رنگین‌کمانی است اما محققان هاروارد در رویکرد خود از گونه دیگری از پرندگان موسوم به "جواهرمرغ سینه هلویی" الهام گرفتند.
این پرنده برخلاف طاووس، رنگهای خود را از نانوشبکه منفذدار و غیرمنظمی از جنس کراتین می‌گیرد که شبیه اسفنج یا تکه‌ای مرجان دریایی است. این الگو، طول موج‌های زرد و قرمز را حذف کرده و رنگ منحصربفرد فیروزه‌ای آن را تقویت می‌کند.
محققان از هرج‌ومرج نسبی ساختار پرهای جواهرمرغ بهره بردند. آن‌ها از یک روش ساده قلم‌زنی استفاده کرده و نانوشبکه منفذدار پیچیده اما تصادفی را در یک آلیاژ فلزی ایجاد کردند. سپس این آلیاژ با لایه باریک و شفافی از آلومینا پوشش داده شد که ضد خش و سبک است.
این آلیاژ بسته به ضخامت پوشش می‌تواند طیفی از رنگها از آبی گرفته تا زرد ایجاد کند.
از این مواد می‌توان به عنوان پوشش رنگی سبُکی بر روی خودروها، بافت‌های شبیه سازی شده برای آزمایش داروها و همچنین مواد استتار برای ارتش استفاده کرد.
این یافته‌ها در مجله نیچر منتشر شده است.
